Κλειστά κρατάει τα χαρτιά του ο πρωθυπουργός. Αυτή την εβδομάδα θα συναντηθεί με τους πολιτικούς αρχηγούς, δεν πρόκειται όμως να τους ενημερώσει για τις τελικές αποφάσεις σχετικά με το πρόγραμμα σταθεροποίησης, το οποίο θα παρουσιαστεί σε λίγες μέρες, αφού υποστεί την κατάλληλη επεξεργασία από το κλιμάκιο της τρόικας.
Χθες ο κ. Παπανδρέου δεν πήγε στη Βουλή, πήγε στο Ναύπλιο, απ’ όπου με ηθελημένη αοριστία δήλωσε ότι “η μάχη βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν θα κάνουμε πίσω”. Ποιος είναι ο εχθρός; Μήπως η αντιπολίτευση; Αλλά τότε τι είδους συναίνεση ζητεί ο κ. Παπανδρέου; Μήπως η τρόικα; Ούτε κατά διάνοια, αφού πιστά ακολουθεί τις εντολές της. Μήπως ο εχθρός είναι τα προβλήματα; Κάπως σαν γυμνασιακού τύπου έκθεση ακούγεται. Είναι, άραγε, μήνυμα προς τους υπουργούς του, οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία δημόσιας διαφοροποίησης ή ακόμα και αντιδικιών; Στην περίπτωση αυτή, η δήλωση ότι “η μάχη συνεχίζεται” παραπέμπει σε αιφνιδιαστικές κινήσεις, ακόμα και σε απειλή για πρόωρες εκλογές.
Καθώς επανέρχεται η απειλητική προφητεία περί “χρεωκοπίας” της χώρας, αν δεν συμμορφωθούμε κατά γράμμα με τις εντολές της τρόικας, ο πρωθυπουργός φαίνεται να αναζητεί “πολιτικό ισοδύναμο”, ώστε να μηδενίσει κατά το δυνατόν το κοντέρ της κυβέρνησής του και να προκαλέσει συναινετικές διαδικασίες. Όσο αργεί τόσο φαίνεται να χάνει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, αλλά και το, έστω μικρό, προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις. Είναι έτοιμος ο πρωθυπουργός να συμμετάσχει το ΠΑΣΟΚ σε κυβέρνηση συνεργασίας υπό άλλον πρωθυπουργό; Το δίλημμα αυτό ολοένα και ενισχύεται, καθώς κερδίζει έδαφος η λύση για κυβέρνηση πολιτικών προσωπικοτήτων και τεχνοκρατών. Πρόκειται για λύση με την οποία θα επιχειρηθεί η εκβιασμένη συναίνεση στις πολιτικές του παλαιού και του νέου Μνημονίου και το άλμα προς τη “μεταπολίτευση του ΔΝΤ”.
Μέχρι πριν από λίγες μέρες, οι δυνάμεις του συστήματος ταύτιζαν το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών με την ακυβερνησία και το χάος. Τώρα, εκτιμούν ότι για να ξεκολλήσει το Μνημόνιο χρειάζονται εκλογές που θα μετατρέψουν την πολιτική ζωή σε ένα νεφέλωμα, όπου θα κυβερνά η τρόικα χωρίς αντιπολίτευση.
Οι εκλογές, ωστόσο, μπορεί να αποδειχθούν ανεξέλεγκτη διαδικασία και να λειτουργήσουν μεσοπρόθεσμα υπέρ της δημιουργίας μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων οι οποίες θα στηρίξουν την εναλλακτική πορεία για τη χώρα. Οι εκλογές, λοιπόν, σ’ αυτή την καμπή των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων, έχουν διπλή όψη, αναλόγως των συσχετισμών που θα προκύψουν. Η ενωτική δυναμική του λαϊκού παράγοντα και η προβολή εναλλακτικών προτάσεων από τη ριζοσπαστική αριστερά αποτελούν θετικές προϋποθέσεις, αλλά και ζητούμενα, πριν και μετά τις εκλογές.
Αναδημοσίευση avgi.gr