Η Θεσσαλονίκη λίγες μέρες πριν τις εκλογές έχει να θυμηθεί πολλά από αυτά που συνέβησαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια, να δει όλους αυτούς τους ατσαλάκωτους πολιτευτές που από τις πολλές υποσχέσεις τους μόνο τα συντρίμμια της πολιτικής τους έχουν μείνει, να δει τελικά τις πληγές της, να αναζητήσει αυτούς που τις δημιούργησαν και να αποφασίσει το μέλλον της.
Η κρίση χτύπησε όχι μόνο τις φτωχογειτονιές της Θεσσαλονίκης που βρέθηκαν σε ακραίες καταστάσεις αλλά και το κέντρο της πόλης με τα μαγαζιά ακόμη και ακριβών δρόμων να κλείνουν το ένα μετά το άλλο.
Στις γειτονιές "φαντάσματα" στην Δυτική πλευρά της Θεσσαλονίκης μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας, στην Ξηροκρήνη, την Ευκαρπία, την Σταυρούπολη, την Μενεμένη η θέρμανση συνιστά άγνωστη λέξη για τους περισσότερους και οι διακοπές της ηλεκτροδότησης να είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο Ολόκληρες οικογένειες τα τελευταία δύο χρόνια προσπαθούσαν να θερμανθούν με κεριά και μαγκάλια γιατί δεν είχαν τα λεφτά ούτε για την αγορά μιας σόμπας. Οι εικόνες που έκαναν τον γύρο του διαδικτύου από σπίτια βυθισμένα στο σκοτάδι μπορεί να προκάλεσαν σοκ στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη όχι όμως και την κυβέρνηση Σαμαρά. Τα κροκοδείλια δάκρυά τους για τον θάνατο της 13χρονης Σάρας από αναθυμιάσεις μαγκαλιού στην Ξηροκρήνη σε μια περιοχή όπου έλληνες και μετανάστες βιώνουν την φτώχεια τους ως ενοχή διστάζοντας ακόμη και να πουν το προσωπικο τους πρόβλημα, στέγνωσαν μέσα σε ένα μήνα και οι υπόσχεσεις για φτηνότερο ρεύμα μπήκαν ...στο αρχείο. Το κενό κοινωνικού κράτους προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν οι επιτροπές αλληλεγγύης σε πολλές γειτονιές της πόλης με δεκάδες αλληλέγγυους να δέχονται εκκλήσεις για επανασύνδεση του ρεύματος χωρίς φυσικά να μπορούν να λύσουν οριστικά το πρόβλημα. Η ΔΕΗ μόλις αντιλαμβανόταν τις παράνομες επανασυνδέσεις ρεύματος προχωρούσε σε πρόστιμα δείχνοντας το πιο εκδικητικό της πρόσωπο απέναντι στα πιο φτωχοποιημένα τμήματα του πληθυσμού.
Στα συσσίτια η Θεσσαλονίκη αναστενάζει
Στα συσσίτια των εκκλησιών άνθρωποι όλων των ηλικιών προσπαθούν να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό. Οι ελάχιστες δομές των Δήμων που επι το πλείστον στηρίζονται από μη κυβερνητικές οργανώσεις προσπαθούν να διαχειριστούν την μιζέρια και την κακουχία καταφέρνοντας να καλύψουν τελικά τις ανάγκες για ελάχιστο αριθμό ανθρώπων και για πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Παράλληλα οι άστεγοι στο δρόμο, αυτοί που ζουν σε επισφαλείς συνθήκες στέγασης σε ακατάλληλα καταλύματα αυξάνονται με δραματικούς ρυθμούς. Αν και οι έρευνες για τον αριθμό των αστέγων από τους είσημους φορείς είναι δύσκολο να καταγράψουν το μέγεθος του προβλήματος εκτιμήσεις ο αριθμός των αστέγων εκτιμάται ότι ξεπερνά τους 400. Αν στον αριθμο αυτό προστεθούν και οι πολίτες που ζουν σε τρώγλες και ακατάλληλα καταλύματα τότε ο αριθμός αυτός θα πολλαπλασιαζόταν δραματικά.
Οι ευθύνες δεν είναι γενικές και αόριστες. Το να μην εξασφαλίζεται ένα εισόδημα ούτε καν για την επιβίωση των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων δεν είναι φυσικό φαινόμενο δεν συνιστά κατάρρα του θεού αλλά οφείλεται στις πολιτικές κοινωνικής εξόντωσης που εφήρμοζαν οι τελευταίες κυβερνήσεις προκειμένου να παράξουν συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού. Για τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά η φτώχεια ήταν η απάντηση για την έξοδο της χώρας από την κρίση...Από την άλλη η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης και της Περιφέρειας, πιστές στις πολιτικές των Μνημονίων ασχολήθηκαν με το ζήτημα της φτώχειας και των φτωχών συμπολιτών της μόνο σε συνεντεύξεις τύπου. Δεκάδες κτήρια παραμένουν εγκαταλελλειμένα ενώ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την στέγαση έστω προσωρινή των αστέγων τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Η λύση αυτή δεν εκφράστηκε ποτέ ούτε ως πρόθεση την ίδια στιγμή που στην Περιφέρεια Αττικής μεταφέρθηκαν πόροι από άλλους τομείς προκειμένου να δοθούν σε έργα και πράξεις κοινωνικής πολιτικής στην κατεύθυνση μιας πιο δίκαιης κατανομής πόρων και ευκαιριών. Σε μια πόλη που οι κραυγές της απελπισίας πληθαίνουν η αντιμετώπιση της φτώχειας δεν είναι απλά ένα από τα πολλά ζητήματα …. είναι η απόφαση για την αξιοπρέπεια της ίδιας της κοινωνίας.
Σ.Π.
Photo Credit: Konstantinos Tsakalidis / SOOC