Με τίτλο “Το Δένδρο που Πληγώνουμε!” η Α’ και Γ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης οργανώνουν εκδήλωση αλληλεγγύης κατά της της Συγχώνευσης των 12ου και 16ου Γυμνασίων Θεσσαλονίκης. Στο σχετικό κάλεσμα αναφέρουν:
Το σχολείο πρέπει να αποτελεί ένα ασφαλές καταφύγιο στις ζωές των μαθητών. UNESCO, EDUCATIONAL PRACTICES SERIES – No 16, 2007.
Συνάδελφοι / σσες,
Η σχεδιαζόμενη συγχώνευση των 12ου και 16ου Γυμνασίων της Ξηροκρήνης αποτελεί ίσως το πιο κραυγαλέο δείγμα κοινωνικής αναλγησίας της εκπαιδευτικής πολιτικής του Μνημονίου. Τα δύο σχολεία της πιο υποβαθμισμένης και σκληρά δοκιμαζόμενης από την κρίση, περιοχής της πόλης μας συνεχίζουν δυστυχώς να περιλαμβάνονται στη λίστα συγχωνεύσεων που προώθησε η Διοίκηση της Εκπαίδευσης της πόλης μας στο Υπουργείο Παιδείας παρά την καθολική αντίθεση των φορέων της πόλης και τη σκληρή μάχη που συνεχίζουν να δίνουν για αυτά όπως και για όλα τα σχολεία του νομού και οι πέντε ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης.
Είναι αναγκαίο, να θυμίσουμε με κάθε τρόπο στην – προκλητικά αδιάφορη – πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας πως κανένα δημόσιο σχολείο δεν λειτουργεί στο κενό !.
Είναι ζωτικό τμήμα του κοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο διασφαλίζει την παροχή μόρφωσης. Αυτή η πολύτιμη σχέση επιτρέπει να αναπτύσσονται πολύπλοκοι δεσμοί αλληλεπίδρασης, που τροφοδοτούν και ενισχύουν τη μορφωτική δύναμη του σχολείου και διατηρούν τη συνοχή του κοινωνικού ιστού. Με τις προτεινόμενες συνενώσεις πρόκειται, κατά κανόνα, να δημιουργηθούν πολυπληθή σχολεία στις πιο φτωχές περιοχές της χώρας όπου συνήθως παρατηρείται και μια πολιτισμική ασυνέχεια ανάμεσα στο σχολείο και στην οικογένεια (δηλαδή το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει το παιδί παρέχει διαφορετικά ερεθίσματα και πρότυπα από εκείνα που ζητάει το σχολείο).
Σε μαζικά, απαξιωμένα, δύσκολα στην εποπτεία και διοίκηση σχολεία οι έρευνες δείχνουν διεθνώς ότι ενισχύονται τόσο τα αρνητικά συναισθήματα που αναφέρθηκαν (ανασφάλεια, άγχος κ.λπ.) όσο και τα περιστατικά μαθητικής παραβατικότητας και βίας. Σχετικό με το μέγεθος του σχολείου είναι και το ζήτημα των πολυπληθών τάξεων (με τμήματα 30 παιδιών), δεδομένου ότι η επιδίωξη του Υπ. Παιδείας είναι με τις συνενώσεις σχολείων να δημιουργήσει πολυπληθή τμήματα. Σε μια πολυπληθή τάξη, όπως είναι γνωστό, περιορίζονται οι δυνατότητες των εκπαιδευτικών να εφαρμόσουν την αναγκαία διαφοροποιημένη παιδαγωγική πρακτική ώστε να καλύπτουν τις ειδικές ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του κάθε παιδιού, ή να προωθούν ενεργητικές, ομαδικές και ομαδο-συνεργατικές μεθόδους διδασκαλίας.
Οι αρνητικές επιπτώσεις επιτείνονται και από τις συνέπειες των καταργήσεων/συγχωνεύσεων στο εκπαιδευτικό προσωπικό το οποίο καλείται πλέον να αντιμετωπίσει τις εκρηκτικές συνέπειες της πολυεπίπεδης κρίσης μέσα στα σχολεία με μόνο όπλο τον εκπαιδευτικό του πατριωτισμό. Επιπλέον όταν το σχολείο αποξενώνεται από τους γονείς όπως έχει ήδη συμβεί δυστυχώς στα σχολεία της Ξηροκρήνης– θυμίζουμε πως στο ένα από τα δύο σχολεία δεν υπάρχει καν Σύλλογος Γονέων – ενισχύονται στα παιδιά παραλυτικά συναισθήματα ανασφάλειας και άγχους, που εκφράζονται στη συνέχεια με αρνητική στάση απέναντι στο σχολείο.
Κάτω από τέτοιες πιεστικές συνθήκες παρεμποδίζεται όμως η τακτική φοίτηση, δημιουργούνται κενά στη μόρφωση των φτωχότερων παιδιών και τελικά φουντώνουν φαινόμενα όπως ο λειτουργικός αναλφαβητισμός, η σχολική αποτυχία και η εγκατάλειψη του σχολείου.
Σήμερα, μέσα στη δίνη της κρίσης, σύμφωνα και με τα στοιχεία της Ετήσιας Έκθεσης του ΚΑΝΕΠ της ΓΣΣΕ η οποία έχει αρμοδίως κοινοποιηθεί στο θεόκουφο και αδιάφορο Υπουργείο Παιδείας, η μαθητική διαρροή- εγκατάλειψη του σχολείου, ειδικά στις φτωχότερες περιοχές της χώρας, παίρνει πλέον εφιαλτικές διαστάσεις.
Για τους παραπάνω λόγους επιμένουμε στη πρόταση των ΕΛΜΕ-Θ να υπολογίζεται διπλός ο κάθε μαθητής-τρια στη δύναμη των τμημάτων σε περιοχές όπως η Ξηροκρήνη όπου επιπλέον ένας πολύ μεγάλος αριθμός μαθητών -τριών των δύο σχολείων είναι παιδιά ανέργων και οικονομικών μεταναστών των οποίων η μητρική γλώσσα δεν είναι τα Ελληνικά .
Καμιά σοβαρή αλλαγή στην Εκπαίδευση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τον αναπροσανατολισμό των προτεραιοτήτων της Εκπαίδευσης στις πραγματικές και πιεστικές ανάγκες που αντιμετωπίζουν οι κοινωνικές ομάδες που αποτελούν τα πρώτα και τα πλέον ευάλωτα θύματα της κρίσης. Αλλά οι ανάγκες αυτές δεν περιλαμβάνονται δυστυχώς στους σχεδιασμούς του υπουργείου Παιδείας.
Γι αυτές τις ομάδες που πλήττονται άμεσα και άγρια από την οικονομική και κοινωνική κρίση οι μανδαρίνοι του Υπουργείου Παιδείας όχι μόνο δεν εφαρμόζουν καμιά αντισταθμιστική εκπαιδευτική πολιτική αλλά επιπλέον συρρικνώνουν ένα από τα τελευταία καταφύγια των παιδιών τους, το δημόσιο σχολείο, καταργώντας ή συμπιέζοντας απαραίτητες σχολικές μονάδες και ακρωτηριάζοντας το διδακτικό έτος για να ταΐσουν το Μινώταυρο των εξετάσεων. Τα αναγκαία όμως μέτρα αντισταθμιστικής εκπαιδευτικής και κοινωνικής πολιτικής έχουν θυσιαστεί προ πολλού από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για να εξυπηρετηθεί η ζάπλουτη, κυνική και διεφθαρμένη άρχουσα ελίτ και η πολιτική της, μια πολιτική η οποία επιδιώκει να φορτώσει στις πλάτες της κοινωνίας το φτηνό και ιδιωτικοποιημένο σχολείο
Τα Δ.Σ. των Α’ και Γ’ ΕΛΜΕ-Θ αντιδρώντας στις «προκρούστρειες» αυτές προτάσεις, αποφάσισαν να οργανώσουν εκδήλωση συμπαράστασης στα δοκιμαζόμενα σχολεία και στη συνέχεια μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στη Δ/νση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατ. Θεσσαλονίκης την Παρασκευή, 15/04/2011.
Τα Δ.Σ. των Α και Γ ΕΛΜΕ-Θ θεωρούν ότι είναι ζήτημα τιμής για το κλάδο και την ιστορία του, η σωτηρία των 12ου και 16ου Γυμνασίων της Ξηροκρήνης και καλούν τα μέλη τους να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους συνάδελφους και τους μαθητές των δοκιμαζόμενων σχολείων. Προβαίνουμε στις κινητοποιήσεις αυτές στις οποίες καλούμε να συμμετάσχουν και οι γονείς , όχι μόνο για να τονίσουμε την ανεκτίμητη συμβολή των δύο σχολικών μονάδων στη ζωή της τοπικής κοινωνίας, αλλά και για να αποκρούσουμε τις συνεχιζόμενες βάρβαρες, επιλογές του Υπουργείου Παιδείας, σε συμπαράταξη με το εκπαιδευτικό κίνημα.