Ένα από τα πιο δυνατά γεγονότα που κατάφερα ποτέ να δω στη ζωή μου, ήταν η χτεσινή νύχτα (20 και 21 Μάη, Στμ) στην Puerta sel Sol. Όχι μόνο γιατί, για ακόμη μια φορά, διαπιστώσαμε την τέλεια λειτουργία αυτού που ονομάζουμε « Δημοκρατία της Sol » , με τις επιτροπές που ικανοποιούν τις προσδοκίες του κόσμου, με τις ομάδες εργασίας που σε συνεχείς συνελεύσεις συζητούν στον δρόμο αυτά που η ελίτ θέλει να κρατήσει κρυμμένα στα γραφεία της (οικονομία, στέγημ δημόσιες υπηρεσίες, μοναρχία, ιδιωτικοποιήσεις…), με τις ομάδες « φροντίδας » (διασκέδαση, παιδικοί σταθμοί, ξεκούραση) που δίνουν τη δυνατότητα στον καθένα και την καθεμία να συμμετέχει.
Όχι μόνο για την καλπάζουσα φαντασία που στολίζει κάθε γωνιά, χάρη στα εκατοντάδες πανό που έφτιαξε ο κόσμος και όχι οι « ειδικοί» που μας ζητάν να τους ψηφίσουμε γιατί «θα φροντίσουν για σένα » , ή να εκλέξουμε τον « πρόεδρο των απλών ανθρώπων» (σλόγκαν που χρησιμοποιήθηκαν κατά την προεκλογική περίοδο, Στμ).Όχι μόνο για τον αριθμό των νέων 25 με 35 χρόνων, που μέσα από το κίνημα της 15 Μάη είχαν εδώ την πρώτη τους κινηματική συμμετοχή, σε αυτό το γεγονός που θα διαμορφώσει μια ολόκληρη γενιά.
Λέω όχι μόνο, γιατί, το πιο σημαντικό είναι πως χτες, οι άνθρωποι αυτοί αρνήθηκαν τις απαγορεύσεις των αρχών και αποφάσισαν ότι αυτοί οι νόμοι δεν τους εκπροσωπούν πλέον. Και το έκαναν χωρίς να σταματήσουν να φωνάζουν συνθήματα επί πέντε ώρες ενάντια στις τράπεζες, τον Μπότιν, ενάντια στο PSOE και το PP (τα δύο μεγάλα κόμματα, Στμ), ενάντια σε αυτή τη δημοκρατία, ενάντια στους κερδοσκόπους, και ενάντια σε αυτόν τον « σκατόκοσμο » στον οποίο ζούμε.
Στην πλατεία Sol, όπως έλεγε ο Walter Benjamin, η ιστορία συμπηκνώνεται. Αυτή τη φορά δεν είναι για να ζητήσουμε μόνο μια αξιοπρεπή στέγη, ή να ζητήσουμε την απόσυρση του νόμου Lou (νόμος για τα πανεπιστήμια, Στμ) ή του νόμου της Μπολόνια. Αυτή τη φορά, μια ολόκληρη γενιά, ζητά με οργανωμένο τρόπο την αλλαγή του πολιτικού και οικονομικού συστήματος, από κάτω ως την κορυφή. Και καθώς η εξέργεση είναι κολλητική, κάθε μέρα προστίθεται ακόμη μια κατάληψη πλατείας, εδώ και στο εξωτερικό, σε ατήν την « spanish révolution » .
Γρήγορα θα φτάσουμε σε αποφασιστικό σημείο για το κίνημα της 15 Μάη, καθώς θα υπάρξουν προσπάθειες με κάποια ημίμετρα να ηρεμήσουν τον κόσμο. Ή πάλι θα υπάρξει η πίεση των ΜΜΕ, να παραμείνει μια « ευγενική επανάσταση » που δεν θα χτυπήσει τις βάσεις που στηρίζουν το σύστημα. Για αυτό τον λόγο είναι σημαντικό, εκτός από τα δίκαια αιτήματα για μεταρρύθμιση των άδικων και αντιδημοκρατικών νόμων, να ζητήσουμε να ξανανοίξει η διαδικασία για το σύνταγμα. Το σύνταγμα του 1978, δεν το έχει ψηφίσει κανείς από τη νέα γενιά που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στις πλατείες. Οι επαγγελματίες πολιτικοί, το εκλογικό σύστημα, οι επιθέσεις ενάντια στα βασικά δικαιώματα, η πρωτοκαθεδρία των αγορών, έχουν νόημα γιατί πατούν σε αυτό το Σύνταγμα. Η αμφισβήτησή του και η δημιουργία ενός νέου, μέσω λαικών επιτροπών όπως αυτές της πλατείας Sol, θα μπορούσε να αλλάξει τις βάσεις της σημερινής Ισπανίας. Κάθε μέρα στης πλατείας Sol ευρύνεται ο ορίζοντας για το δυνατό, και αυτή τη φορά μπορούμε να ζητήσουμε το φεγγάρι, γιατί έχουμε ήδη τον Ήλιο (Puerta del Sol σημαίνει Είσοδος του Ήλιου)…
Raul Camargo ( μέλος της Izquirda Anticapitalista)
Μετάφραση από τα γαλλικά (www.lcr-lagauche.be), ομάδα alterthess.gr