Κάτι μου έκατσε άσχημα, πολύ άσχημα, όταν άκουσα την Όλγα Τρέμη στο περασμένο ντιμπέιτ να λέει, απευθυνόμενη στον Αλέξη Τσίπρα: “Εδώ είμαστε εκπρόσωποι επτά καναλιών”. Δεν το είπε μία φορά, το είπε τρεις φορές απανωτά, επέμενε ότι είναι «εκπρόσωποι επτά καναλιών» και μάλιστα «θα θέλανε διευκρινήσεις».
H ένσταση της Όλ. Τρέμη διατυπώθηκε όταν ο Αλέξης Τσίπρας, απαντώντας σε ερώτηση, ανέφερε ότι το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για τα κανάλια είναι «…να πληρώσουν τα χρωστούμενα και να πάμε σε μια ανοιχτή δημοπράτηση». Στο σημείο αυτό παρενέβη η κ. Τρέμη εκφράζοντας αντιρρήσεις, οπότε ο Αλέξης Τσπίπρας τη ρώτησε γιατί μυγιάζεται. Εκείνη επέμεινε ότι «εδώ είμαστε εκπρόσωποι επτά καναλιών» κ.λπ.
Παρένθεση: Εύστοχα ο Νίκος Χατζηνικολάου μέσω twitter έριξε τη σπόντα: «Αν η έκρηξη της δημοσιογράφου δεν αφορούσε τα κανάλια, αλλά την απουσία προτάσεων για την ανεργία, θα είχε σώσει την τιμή της δημοσιογραφίας!».
Γιατί όμως εγώ είχα κολλήσει με εκείνο το «εκπρόσωποι καναλιών»; Είναι οι δημοσιογράφοι «εκπρόσωποι» των μέσων ενημέρωσης στα οποία εργάζονται; Εγώ, ας πούμε, «εκπροσωπώ» την «Αυγή»; Δεν έχω καθόλου αυτή την αίσθηση. Οι άλλοι εργαζόμενοι, σε άλλους κλάδους, είναι επίσης εκπρόσωποι των εταιρειών τους; Ας πούμε, ένας εργαζόμενος στη ΔΕΗ είναι και εκπρόσωπός της; Δεν νομίζω. Οι δημοσιογράφοι όμως γιατί να «εκπροσωπούν» το μέσο στο οποίο εργάζονται;
Και εάν πράγματι οι δημοσιογράφοι του ντιμπέιτ είναι «εκπρόσωποι καναλιών», τότε για ποιον λόγο δεν υπάρχουν και «εκπρόσωποι εφημερίδων» ή εκπρόσωποι «ιστοσελίδων»; Για ποιον λόγο «εκπροσωπούνται» αποκλειστικά τα κανάλια και όχι άλλο είδος μέσου ενημέρωσης;
Επίσης, τι ακριβώς σημαίνει «εκπρόσωποι καναλιών»; Εκπροσωπούν ποιον; Την ιδιοκτησία του καναλιού; Τη διοίκηση; Τη διεύθυνση; Τα συμφέροντα του καναλιού; Και για ποιον λόγο να ρωτούν σε ένα ντιμπέιτ τους πολιτικούς αρχηγούς δημοσιογράφοι οι οποίοι εκπροσωπούν κάτι απ’ όλα αυτά; Πώς γίνεται ανεκτό κάτι τέτοιο; Κι αν θέλω να το τραβήξω περισσότερο, γιατί να «εκπροσωπείται» ο κλάδος των καναλαρχών σύσσωμος και όχι της γαλακτοβιομηχανίας; Ή της κινητής τηλεφωνίας. Δεν έχουν κι αυτοί συμφέροντα; Γιατί να μην υποβάλουν ερωτήσεις;
Το σκέφτηκα πολύ. Κατέβασα και τον κώδικα δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ. Μίλησα και με μερικούς ανθρώπους, δημοσιογράφους, να με βοηθήσουν να καταλάβω τι ακριβώς με ενοχλεί. Λοιπόν, οι δημοσιογράφοι δεν «εκπροσωπούν» τα μέσα για τα οποία εργάζονται. Εργάζονται «για λογαριασμό» των μέσων, στις συνεντεύξεις μιλούν «εκ μέρους» των μέσων, όμως διατηρούν την αυτονομία τους. Δεν εκπροσωπούν κανέναν, παρά μόνο τη συνείδησή τους, ακολουθώντας τις αρχές της δεοντολογίας. Αυτό είναι ένα πρώτο δεδομένο.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι οι δημοσιογράφοι ακολουθούν σε μεγάλο βαθμό τη “γραμμή” του μέσου όπου εργάζονται. Όμως είναι άλλο αυτό και άλλο να ταυτίζονται με τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη ή της διοίκησης του μέσου, πόσο μάλλον να είναι «εκπρόσωποι» αυτών των συμφερόντων.
Αυτό βέβαια μπορεί να ισχύει για τους δημοσιογράφους εν γένει, δεν ισχύει όμως για την Όλγα Τρέμη. Η Όλ. Τρέμη (συν)διαμορφώνει τη “γραμμή” του Mega και στη συνέχεια την εκφράζει στην παρουσίαση του δελτίου ειδήσεων. Είναι στέλεχος του καναλιού. Υψηλόβαθμο. Προφανώς δικαιούται να «εκπροσωπεί» το Mega, τη διοίκηση, τη διεύθυνση, τους μετόχους. Δηλαδή να εκπροσωπεί τους καναλάρχες. Εάν η ένστασή της ήταν για την ανεργία, όπως θα ήθελε ο Χατζηνικολάου, θα «εκπροσωπούσε» τα συμφέροντα των ανέργων. Όμως δεν είναι αυτή η περίπτωση.
Πηγή: Εφημερίδα Αυγή
Photo Credit: Menelaos Myrillas / SOOC