in

Ε. Παναρίτη: Παντοτινό ίνδαλμα ο δολοφόνος Φουτζιμόρι. Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Ε. Παναρίτη: Παντοτινό ίνδαλμα ο δολοφόνος Φουτζιμόρι. Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Αλήθεια, αν όντως διαφωνούσαν οι κ.κ. Δραγασάκης και Τσακαλώτος με την επιλογή της κ. Ελένης (ή Elena ή Helen;) Παναρίτη για τη θέση εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, πώς έγινε η παλινόρθωσή της; Οι άλλοι δυο (κ.κ. Βαρουφάκης και Σταθάκης) έχουν περισσότερο πολιτικό βάρος από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και τον αναπληρωτή υπουργό;

Για να σοβαρευτούμε: η επιλογή της κ. Παναρίτη είναι η πιο ταιριαστή για το ΔΝΤ, του πάει γάντι που λέμε. Και φυσικά δεν νομίζω να υπάρχουν τις τελευταίες δεκαετίες πολλές οικονομικές –και όχι μόνον- κακοποιήσεις λαών χειρότερες από αυτήν που επιφύλαξε στο Περού ο φυγόποινος τέως πραξικοπηματίας «πρόεδρος», ο Φουτζιμόρι (25 χρόνια κάθειρξης χρωστάει για μαζικές δολοφονίες, κατάχρηση εξουσίας, υπεξαίρεση και διαφθορά, αλλά δεν το κουνάει από τη φιλόξενη Ιαπωνία, άλλα 6 από άλλη καταδίκη και πάει λέγοντας).

Η πτωχή και καθόλου τιμία Ελλάς, σε ποια επόμενη μαζική δολοφονία θα συμπράξει δια της εκπροσώπου της; Της Βενεζουέλας, του Εκουαντόρ ή της Γουατεμάλας;

«Κουράγιο. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν ότι προτιμήθηκες λόγω προσόντων κi όχι λόγω κομματικών περγαμηνών !», αναφέρει το tweet κάποιου υποστηρικτή της (τώρα αντικαθιστούν τον πολιτικό διάλογο οι εξυπνάδες).

Η ίδια, πάλι πλαγίως, φέρεται να λέει για τις αντιδράσεις: “Αν δεν με θέλουν εκείνοι μία φορά, εγώ δεν τους θέλω δέκα”. «Εκείνοι» είναι ο Δημήτρης Παπαδημούλης, o Νίκος Μανιός, o Μάκης Μπαλαούρας, ο Νίκος Παππάς, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο Νίκος Φίλης, o Θανάσης Πετράκος, η Δέσποινα Χαραλαμπίδου και άλλα στελέχη που επί δεκαετίες αγωνίστηκαν για να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη σημερινή του ισχύ…

Κανένα άλλοθι

Φυσικά, το θέμα δεν είναι τα 17.500 ευρώ μηνιαίως που λέγεται ότι είναι η αποζημίωση των υποδιευθυντών του ΔΝΤ. Οι χασάπηδες των λαών αυτά τα έχουν για πλάκα. Τα πολλά τα βγάζουν με την υπογραφή τους κάτω από το τραπέζι…

Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα άλλοθι: ούτε οι επιλέξαντες υπουργοί, ούτε οι διακριτικώς διαφωνούντες, ούτε οι άφωνοι. Ούτε φυσικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Πρώτα, ο Ρουμελιώτης, έπειτα η Παναρίτη, ποιος ή ποια έχει σειρά; Εχουμε κι άλλους με καλό know how στην εφαρμογή των εντολών των αφεντικών: π.χ. ο εν τοις πράγμασι αθώος κ. Γ. Παπακωνσταντίνου (προς δόξα της ελληνικής Δικαιοσύνης), ο κ. Προβόπουλος, η κ. Μπιρμπίλη, ο κ. Παπουτσής και άλλοι, ων ουκ έστιν αριθμός. Διαλέγουμε και παίρνουμε.

Οι τίτλοι των βιβλίων της κ. Παναρίτη μιλούν από μόνοι τους: «Το φαινόμενο του Φουτζιμόρι: Κυβερνητική μεταρρύθμιση μέσω της άμεσης δημοκρατί­ας» (1995), «Τίτλοι ιδιοκτησίας: Το θαύ­μα του Περού» (1999), «Στρατηγικές ιδιωτικοποίησης»…

Όπως σημείωνε το «Ποντίκι», το 2011, «(…) με το Σύνταγμα του Φουτζιμόρι το 1993 θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι άνοιξε ο δρόμος για την εκμετάλλευ­ση της γης των Ινδιάνων (γι’ αυτήν την εκμετάλλευση εργάστηκε στο Περού η κυρία Παναρίτη αποκτώντας τη σημερι­νή τεχνογνωσία). Είναι περιττό να σημειώσουμε για το συμφέρον… ποιων προωθήθηκε η εν λόγω νεοφιλελεύθερη νομοθεσία… Οι πολυεθνικές έχουν πια απελευθερωθεί από το βάρος των αυτοχθόνων πληθυ­σμών και έχουν εξασφαλίσει την πρό­σβαση στο πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, την εξορυκτική βιομηχανία, τον τουρι­σμό και την υλοτομία, σε περιοχές που παραδοσιακά ανήκουν στους λαούς που διαμένουν εκεί.

»Κάπως έτσι στρώθηκε ο δρόμος από την κυβέρνηση Φουτζιμόρι ώστε το κράτος να διακηρύξει ότι η γη των ιθα­γενών λαών είναι «διαπραγματεύσιμη» (σας θυμίζει κάτι;) «σύμφωνα με την οικονομία της αγοράς». Κάπως έτσι, μέσω… Προεδρικών Διαταγμάτων και με τρικ που ξεπερνούσαν τις κοινο­βουλευτικές αγκυλώσεις, προχώρησε το ξεπούλημα».

Ψάχνει ηγέτη

Θα μου πείτε «μα η γυναίκα, υπάλληλος ήταν, πιο νέα, ίσως πιο ανώριμη, μπορεί να άλλαξε θέσεις, να κατάλαβε ότι αυτό που έγινε στο Περού ήταν γενοκτονία»

Ε, αρκεί να διαβάσει κανείς ένα άρθρο της κ. Παναρίτη στις 29 Δεκεμβρίου του 2014, στο protagon.gr, με τίτλο «Ας το κάνουμε όπως στο Περού». Ο δολοφόνος Φουτζιμόρι είναι Ηγέτης (με κεφαλαίο Η). Δηλαδή η κ. Παναρίτη, μόλις 5 μήνες πριν, μας συμβουλεύει να γίνουμε Περού και καταλήγει:

«Να λοιπόν η συνταγή: Ένας δυνατός ηγέτης να τολμά, να επιλέγει άξιους συμβούλους και να παρεμβαίνει σε παθογένειες δεκαετιών. Ας μάθουμε από άλλους. Αν αυτοί μπόρεσαν, μπορούμε και εμείς».

Ποιος είναι ο αποδέκτης της προτροπής; Ο Αλέξης Τσίπρας, ο Γιάνης Βαρουφάκης ή μήπως ο εκλεκτός του protagon, ο πανεπιστήμων Σταύρος Θεοδωράκης; Σε ποιον λέει: Μάθε από «άλλους» πώς να κλέβεις, να δολοφονείς πολιτικούς αντιπάλους, να διαφθείρεις. Αφού μπόρεσαν αυτοί και κατέκτησαν την ασυλία (πταίσμα μπροστά του ο Χριστοφοράκος), η κ. Παναρίτη σου δείχνει τον δρόμο.

Υστερόγραφο: Περίμενα από τις κ.κ. Σοφία Σακοράφα και Νίνα Κασιμάτη (η οποία αναρωτήθηκε -πάλι στο… Twitter-: “Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;”), καθώς και από τον βουλευτή κ. Αλέκο Τριανταφυλλίδη και άλλους πασοκογενείς να μας θυμίσουν πρώτα τι είχαν πει, «διαρρεύσει», ψιθυρίσει, κραυγάσει, όταν η τότε αριστερά κατήγγειλε, το 2009, την επιλογή της κ. Παναρίτη από τον κ. Γ. Παπανδρέου για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματός τους. Τα καμώματά της στο Περού και τα σπουδαία «πονήματά» της τα ήξεραν όλοι, όσοι ήθελαν να τα μάθουν.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Κριτική – Διαφωνία – Αντιπαράθεση: Όρια και Υπερβάσεις. Του Κώστα Μπαλτζή

Σήμα από την “πενταμερή” του Βερολίνου για συνέχιση των διαπραγματεύσεων με την Αθήνα