Την ώρα που η χώρα μας καταγράφει 2 εκατομμύρια ανέργους και επισφαλώς απασχολούμενους, η κυβέρνηση με δύο προεδρικά διατάγματα ανατρέπει τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας, αλλά και τη δυνατότητα των εργαζομένων να προσφεύγουν στη διαιτησία, οδηγώντας έτσι σε ατομικές συμβάσεις εργασίας περισσότερους από 2,2 εκ. εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και τις ΔΕΚΟ.Αναδημοσίευση από Αυγή:
Με προεδρικό Διάταγμα της κ.Κατσέλη εξειδικεύεται η πρόβλεψη στο αρχικό Μνημόνιο, συμφωνα με την οποία οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα πρέπει να υπερισχύουν των κλαδικών. Ενώ οι κλαδικές δεν οδηγούνται σε τυπική “ντε φακτο” κατάργηση, η δυνατότητα των επιχειρήσεων και των κλάδων να επικαλούνται διαθρωτικά προβλήματα προκειμένου να εξαιρεθούν, αναμένεται να οδηγήσει ολόκληρους κλάδους εκτός κλαδικών συμβάσεων, ενώ ακόμα και αν δεν συντρέχουν τέτοιοι λόγοι, η μείωση των μισθών θα είναι δεδομένη, αν η γεωγραφική περιοχή έχει χαρακτηριστεί υψηλής ανεργίας και βρεθεί σε καθεστώς αναδιάρθρωσης. Μια τέτοια εξέλιξη θεωρείται ότι θα οδηγήσει τελικά σε ατομικές συμβάσεις εργασίας, καθώς θεωρείται εξαιρετικά δύσκολη η διαπραγματευτική θέση των εργαζομένων εντός της επιχείρησης σε περίοδο έξαρσης των απολύσεων και της ανεργίας.
Ταυτόχρονα άλλο Προεδρικό Διάταγμα του υπουργείου Εργασίας σχετικά με τον ΟΜΕΔ οδηγεί σε αφοπλισμό της διαιτησίας, καθώς προβλέπται δυνατότητα προσφυγής μόνο με κοινή συμφωνία των δύο πλευρών (εργοδοτών – εργαζομένων).
Οπως τονίζει η ΓΣΕΕ κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε “με πλήρη παράλυση του συστήματος συλλογικής ρύθμισης των όρων αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων και θα οδηγούσε νομοτελειακά στη ρύθμιση μόνο μέσα από ατομικές συμβάσεις, δεδομένου ότι θ’αρκούσε γι’αυτήν την εξέλιξη η άρνηση της εργοδοτικής πλευράς να προσφύγει (από κοινού με τους εργαζόμενους) στη Διαιτησία. Η Συνομοσπονδία υπενθυμίζει στην υπουργό ότι υπό την πίεση της προσφυγής στον ΟΜΕΔ, το 85% των συλλογικών διαφορών λύνεται με συλλογικές συμβάσεις και όχι με απόφαση διαιτησίας του ΟΜΕΔ. Επίσης ότι το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία στην πραγματικότητα δεν είναι καν μονομερής προσφυγή, δεδομένου ότι απαιτείται συμφωνία με την πρόταση τρίτου ανεξάρτητου προσώπου, δηλαδή του μεσολαβητή.
“Με την αναγνώριση και στην εργοδοτική πλευρά της ίδιας δυνατότητας, όλοι όσοι γνωρίζουν την ελληνική πραγματικότητα για τη ρύθμιση των όρων αμοιβής και εργασίας είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν ότι έχουν πλέον εκμηδενισθεί τα ελάχιστα στοιχεία δήθεν υποχρεωτικού χαρακτήρα του καθεστώτος διαιτησίας του Ν. 1876/1990 και ότι εφαρμόζεται η αρχή της ελεύθερης και εκούσιας διαπραγμάτευσης (ΔΣΕ 98 και 154).
*Ακόμα η ΓΣΕΕ εκφράζει την αντίθεσή της στην επιλογή διαιτητών και μεσολαβητών μόνο με ομόφωνη γνώμη των προέδρων εργοδοτικών οργανώσεων και συνδικάτων, καθώς έτσι προσβάλλεται η αμεροληψία του οργάνου, ενώ θεωρεί ότι θα πρέπει να διευκρινισθεί αν τα δικαιστήρια θα ελέγχουν την ουσία των αποφάσεων του ΟΜΕΔ.
