Γιατί η ανεργία δεν αντέχεται. Το Πολεοδομικό Συγκρότημα (Π.Σ.) της Θεσσαλονίκης ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 90 βρέθηκε αντιμέτωπο με μία πρόδρομη οικονομική κρίση που, τότε, είχε να κάνει με τη μαζική «μετανάστευση» επιχειρήσεων σε γειτονικές Βαλκανικές χώρες που είχαν και έχουν συμβολικούς μισθούς, ασφαλιστικές εισφορές και φόρους. Έτσι από το 1998, όπου έχουμε τα πρώτα αναλυτικά στοιχεία από την τότε Εθνική Στατιστική Υπηρεσία για την ανεργία, η ανεργία στο Π.Σ. της Θεσσαλονίκης βρίσκεται κατά κανόνα πάνω από τον εθνικό μέσο όρο, πάνω από το ποσοστό του Π.Σ. της πρωτεύουσας και πάνω από το μέσο όρο των άλλων αστικών περιοχών της χώρας.
Η τάση αυτή διατηρήθηκε, με διάφορες αυξομειώσεις, και κατά την περίοδο της αποβιομηχάνισης, χοντρικά από το 1998 μέχρι και τα μέσα τέλη του 2007, κατά τη διάρκεια της οποίας το Π.Σ. της Θεσσαλονίκης μετατράπηκε σε, ένα ακόμα, «Μάντσεστερ», με τη Βιομηχανική Περιοχή της Σίνδου να νεκρώνει, την ανατολική Βιομηχανική Περιοχή να μην υφίσταται σήμερα και τις βιοτεχνικές περιοχές, είτε προς ανατολικά είτε προς τα δυτικά και το Ωραιόκαστρο να σβήνουν. Το πέρασμα στην… κανονική οικονομική κρίση εκτόξευσε τα ποσοστά ανεργίας στο Π.Σ. της Θεσσαλονίκης από το ένα, αρνητικό, ρεκόρ στο άλλο και παράλληλα οδήγησε το εργατικό δυναμικό στο σύνολο του πληθυσμού της πόλης στο χαμηλότερο ποσοστό που εντοπίζεται σε όλη την Ελλάδα, ένα ποσοστό που θυμίζει περισσότερο πόλεις του Μαγκρέμπ και όχι της Ευρώπης.
Κάπως έτσι το Π.Σ. της Θεσσαλονίκης έφτασε, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, το πρώτο τρίμηνο του 2013 στον εξής εκρηκτικό συνδυασμό: Η ανεργία έφτασε στο 31,6%, πανελλαδικό ρεκόρ και το ποσοστό του εργατικού δυναμικού στο σύνολο του πληθυσμού στο 49,5%, επίσης πανελλαδικό, και πάντα αρνητικό, ρεκόρ. Για να πάμε παρακάτω σημαντικό είναι να κρατήσουμε τον αριθμό του πληθυσμού του Π.Σ. της Θεσσαλονίκης το πρώτο τρίμηνο του 2013: Ήταν στις 799.500.
Ένα χρόνο μετά, στο πρώτο τρίμηνο του 2014, το οποίο αφορούν τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, πολλά έχουν αλλάξει: Το εργατικό δυναμικό της πόλης μειώθηκε από 395.700 στις 375.000, οι απασχολούμενοι μειώθηκαν από 270.800 στις 260.800, οι άνεργοι μειώθηκαν από τις 124.900 στις 114.200 και μόνο οι μη οικονομικά ενεργοί αυξήθηκαν από τις 403.900 στις 406.200 (το ποσοστό έπεσε από το 49,5% στο 48%). Και το σημαντικότερο, που εξηγεί το νέο τοπίο και κυρίως τους λιγότερους ανέργους και το μικρότερο ποσοστό ανεργίας (το πρώτο τρίμηνο του 2013 ήταν 31,6%, το πρώτο τρίμηνο του 2014 ήταν 30,5%, υπήρξε δηλαδή μία μείωση ενώ η πανελλαδική τάση είναι αυξητική) μέσα σε ένα χρόνο μειώθηκε o πληθυσμός του Π.Σ. Θεσσαλονίκης: Από 799.500 σε 781.200.
Έτσι μέσα σε ένα χρόνο στο Π.Σ. της Θεσσαλονίκης ζουν λιγότεροι 18.300 άνθρωποι. Μείωση του πληθυσμού υπάρχει και πανελλαδικά, κατά 20.700, που σημαίνει πως σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα η μείωση του πληθυσμού φτάνει μόλις τις 2400. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ξεκάθαρα πως το Π.Σ. της Θεσσαλονίκης μπήκε πρώτο σε μία κατάσταση «κραχ εργασίας» και όπως όλα τα «κραχ εργασίας» έτσι κι αυτό οδηγεί και στη μετανάστευση. Κατά τα άλλα, τα, στατιστικά, νούμερα έχουν το ενδιαφέρον τους, όμως περισσότερο ενδιαφέρον έχει το να μη… συνηθίσουμε αυτήν την κατάσταση.
Θεόφιλος Σιχλετίδης, δημοσιογράφος στο ρ/σ «93,4 Στο Κόκκινο».