Σε συνέχεια του πρώτου μέρους της συνέντευξης με τον κιθαρίστα του συγκροτήματοςAsian Dub Foundation, Steve Sandra Savale ή “Chandrasonic” σας παραθέτουμε το δεύτερο και τελευταίο μέρος της .
Δείτε το πρώτο μέρος της συνέντευξης εδώ!
– Θα μπορούσε η μουσική να προκαλέσει μια εξέγερση;
Steve: Όχι από μόνη της, όχι. Ξέρετε, οι άνθρωποι συχνά το ρωτούν αυτό «Μπορεί η μουσική να αλλάξει τον κόσμο;»… είναι αλήθεια χαζό. Η μουσική είναι κομμάτι της γενικότερης εμπειρίας των ανθρώπων στη ζωή. Είναι κομμάτι του πολιτισμού των ανθρώπων και των καθημερινών τους εμπειριών. Και διαφέρει από πολιτισμό σε πολιτισμό. Σε κάποιους πολιτισμούς όπως… όταν πέρασα κάποιο χρόνο στην έρημο, η μουσική είναι απόλυτα κεντρική και αποτελεί το βασικό τρόπο επικοινωνίας και έτσι οι ηγέτες του
κινήματός τους ήταν μουσικοί. Ή για παράδειγμα στο Μεξικό, στο Μεξικό υπάρχει μια παράδοση όπου καλλιτέχνες και τραγουδιστές έχουν υπάρξει ηγέτες, και οι άνθρωποι τους έβλεπαν ως ηγέτες, όπως για παράδειγμα η Φρίντα Κάλο και ο Ντιέγκο Ριβιέρα… δεν ήταν απλά καλλιτέχνες, αυτοί ξεκίνησαν το κομμουνιστικό κόμα, ήταν ηγέτες… Οπότε διαφέρει από πολιτισμό σε πολιτισμό. Δε νομίζω λοιπόν ότι υπάρχει μια απάντηση μόνο, ότι δηλαδή «ναι, η μουσική μπορεί να προκαλέσει μια εξέγερση μπλα μπλα μπλα». Η μουσική έχει διαφορετικό ρόλο, σε διαφορετικό βαθμό και επίπεδο ανάλογα με το πλαίσιο.
– Νομίζετε ότι οι άνθρωποι είναι αρκετά ώριμοι για έναν κόσμο χωρίς σύνορα;
Steve: Αρκετά ώριμοι; Μα νόμιζα ότι ήδη έχουμε έναν κόσμο χωρίς σύνορα.
-Ναι, αλλά όχι για τους ανθρώπους.
Steve: Ναι, αυτό ήθελα να πω, έναν κόσμο χωρίς σύνορα για τα λεφτά.. Και πάλι, αν επιτρέπεις την ελεύθερη ροή χρημάτων τότε πρέπει να περιμένεις και την ελεύθερη ροή των ανθρώπων, διότι οι άνθρωποι θα ακολουθήσουν αυτά τα χρήματα. Αυτό είναι κάτι αναπόφευκτο. Αρκετά ώριμοι; Νομίζω ότι οι άνθρωποι παραπλανώνται όσον αφορά το θέμα της μετανάστευσης.
Είναι πολύ εύκολο να φορτώνεις τα προβλήματα της χώρας σου στους ξένους… Και ένα ακόμα παιχνίδι που παίζουν στους
ανθρώπους είναι η ιδέα ότι εάν κάποιος εισέλθει σε μια ξένη χώρα αυτός ο άνθρωπος είναι αυτόματα παράσιτο. Κάθε άνθρωπος
που εισέρχεται σε μια χώρα είναι μια εν δυνάμει παραγωγική μονάδα. Έτσι, κάθε άνθρωπος που έρχεται, και είναι συνήθως
νέοι οι άνθρωποι που έρχονται, οι περισσότεροι μετανάστες είναι νέοι άνθρωποι, οι περισσότεροι άνθρωποι δε χρησιμοποιούν τις δημόσιες υπηρεσίες διότι “εντάσσονται”, δεν είναι δηλαδή ούτε πολύ μικροί ούτε πολύ μεγάλοι σε ηλικία κι έτσι εφόσον εργάζονται παράγουν αυτόματα πλούτο. Και εφόσον πληρώνουν και φόρους αυτόματα επιστρέφουν χρήματα και στην κοινωνία. Οι πιο παραγωγικές χώρες συνήθως έχουν μεγάλα ρεύματα μετανάστευσης, όπως η Αμερική για το όνομα του Θεού…
-Παρ’όλα αυτά, το ΒΝP (British national party) έχει γίνει πολύ δημοφιλές, έτσι δεν είναι;
Steve: Ναι, αλλά είναι σε ύφεση αυτή τη στιγμή, έχει συντριβεί. Οι τελευταίες εκλογές το συνέτριψαν ολοκληρωτικά. Το πραγματικό πρόβλημα είναι το ότι το ίδιο το BNP θέτει την ατζέντα με συγκεκριμένα ζητήματα και τα υπόλοιπα κόμματα έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν στοιχεία της ατζέντα αυτής. Υπάρχει μια ασαφής απροδιόριστη επίθεση στην πολυπολυτισμικότητα χωρίς να λέει κανείς τί ακριβώς εννοεί με τον όρο αυτό.
-Στη Θεσσαλονίκη έχει δημιουργηθεί ένα κοινωνικό κέντρο- Στέκι μεταναστών όπου συναντώνται οι άνθρωποι και παραδίδονται δωρεάν μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε μετανάστες, μαθήματα ελληνικών, υπολογιστών, αγγλικών μουσικής κ.α. Οι άνθρωποι στο κέντρο χάρηκαν πολύ όταν έμαθαν ότι και εσείς ξεκινήσατε από το ίδιο σημείο. Και η ερώτησή μας είναι αν εξακολουθείτε να το κάνετε αυτό. (σημ. Οι ADF ξεκίνησαν ως ομάδα διδασκαλίας μουσικής τεχνολογίας σε παιδιά μεταναστών σε ένα κοινωνικό κέντρο στο Ανατολικό Λονδίνο)
Steve: Όχι, όχι με τον τρόπο που το κάναμε παλιότερα. Και αυτό διότι τα πράγματα έχουν προχωρήσει. Η μουσική εκπαίδευση δηλαδή με την οποία εμπλεκόμαστε εμείς… Πηγαίναμε σε συνοικισμούς, έτσι ξεκίνησε το συγκρότημά μας. Και κάναμε πολλά πράγματα τέτοιου είδους για πολλά χρόνια. Αλλά τώρα, είναι περίεργο αλλά στη Βρετανία όλοι έχουν πρόσβαση στη μουσική τεχνολογία με κάποιο τρόπο, όπως το playstation ή το κινητό τηλέφωνο… δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα για να διδάξει κανείς. Επίσης, η μουσική τεχνολογία και τέτοιου είδους πράγματα αποτελούν πλέον σταθερό κομμάτι της γενικής εκπαίδευσης. Το κάνουν πολλα παιδιά κι έτσι εμείς εμπλεκόμαστε σε τέτοιου είδους πράγματα περισσότερο στο εξωτερικό. Εγώ για παράδειγμα συνεργάζομαι με έναν οργανισμό που οργανώνει εργαστήρια μουσικής ή στήνει ραδιοφωνικούς σταθμούς σε πολύ φτωχές περιοχές της Κολομβίας. Σε σχετικά ακραίες συνθήκες… καταλαβαίνεις. Νομίζω ότι αυτό λειτουργεί καλύτερα σε τέτοια μέρη πια αντί για τη Βρετανία. Γιατί η
Βρετανία είναι προχωρημένη σε αυτόν τον τομέα της μουσικής τεχνολογίας καθώς όλοι μπορούν και έχουν πρόσβαση σε αυτή.
-Οπότε έχετε ακόμα χρόνο για δράσεις για τους μετανάστες ή ανθρώπους που έχουν ανάγκη…
Steve: Ναι, εμπλεκόμαστε σε διάφορα πράγματα, πέρυσι κάναμε ένα μεγάλο μαραθώνιο στην Trafalgar Square για τους μετανάστες και αφορούσε το καθεστώς των μεταναστών. Επίσης, έκανα ένα πρόγραμμα στο Αλ Τζαζίρα που αφορούσε το καθεστώς των μεταναστών στην Πορτογαλία.
-Θα παίζατε για κάποιο κοινωφελή σκοπό χωρίς να πάρετε χρήματα;
Steve: Εγώ προσωπικά θα το έκανα αλλά το συγκρότημα είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο που δε θα μπορούσε να το κάνει. Έχουμε 17 χρόνια που δουλεύουμε, ξέρεις, οι άνθρωποι εχουν σπίτια και παιδιά και δάνεια, υποθήκες και τέτοια πράγματα. Κάποια μέλη του συγκροτήματος δε μπορούν να εργαστούν εάν δε πληρωθούν. Οπότε δε μπορούμε να κάνουμε τέτοια πράγματα. Εγώ προσωπικά κάνω πολλά πράγματα εθελοντικά. Αλλά από τη στιγμή που μπαίνει στο παιχνίδι η «επαγγελματικοποίηση»… ξέρεις, αν
πουλούσαμε εκατομμύρια δίσκους και είχαμε απόθεμα στις τράπεζες τότε θα το κάναμε, αλλά δεν το κάνουμε, δεν έχουμε
και έτσι δεν το κάνουμε. Αυτή είναι η δουλειά μας, είναι πολύ δύσκολο… πολύ συχνά χρωστάμε, πολύ συχνά το συγκρότημα
έχει χρέη! Γι’αυτό δε μπορούμε να προσφέρουμε δωρεάν τις υπηρεσίες μας, μακάρι να μπορούσαμε.