Ο κόσμος της αρχαιολογίας, κατά κοινή ομολογία, είναι συναρπαστικός και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις μεγάλες ανακαλύψεις, πόλεων, οικισμών, τάφων και βάλε κι εσύ ότι θες, αλλά και με καθημερινά πράγματα, όπως η… παραγωγή του πορφυρού χρώματος και το πώς έστηναν μία μεγάλη τέντα, που μπορούν να σε φέρουν σε επαφή με το πώς ζούσαν, με το πώς οργάνωναν τη ζωή τους, σε αυτόν εδώ τον τόπο άλλοι άνθρωποι δεκάδες αιώνες πριν. Προσωπικά δεν συναρπάζομαι εύκολα και για να σου πω την αλήθεια τις επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους, πολύ περισσότερο δε σε μουσεία, τις έχω στην κατηγορία του βαρετού.
Παρόλα αυτά η ιστορία με την Αμφίπολη έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τότε που πήγε εκεί ο Τρελαντώνης ο Σαμαράς, κάπου στα μέσα του καλοκαιριού, και προέβλεψε – ως πιτσαδόρος και μελισσοτρόφος – ότι μέσα στις επόμενες εβδομάδες η κ. Περιστέρη μας θα βγάλει μέσα από τον τάφο τον κυρ Αλέκο τον Μέγα. Από τότε η αρχαιολογική σκαπάνη μπήκε βαθιά στη ζωή μας, μέχρι και η «Αυγή», για δύο συνεχόμενες μέρες, έχει χτυπήματα στο πρωτοσέλιδο της για ευρήματα σε τάφους της μακεδονικής περιόδου, θυμίζοντας μας – όχι ότι το ξεχάσαμε ποτέ – ότι η νεκροφιλία του ριζοσπαστικού πατριωτισμού είναι αθεράπευτη. Και κάπως έτσι περιμένουμε, τώρα, το DNA από τα κόκκαλα του νεκρού να μας δώσει απαντήσεις για την ταυτότητα του… CSI Amfipoli!
Στα τόσα και τόσα που έχουν λεχθεί και γραφτεί γι’ αυτή την ιστορία νομίζω πως ξεχωρίζει η παρέμβαση του εικαστικού Κώστα Τσόκλη, ο οποίος υποστήριξε πως αυτό που συμβαίνει στην Αμφίπολη είναι τυμβωρυχία. Να σημειώσω ακόμα πως ο Ιντιάνα Τζόουνς μπορεί πάντα να έβρισκε αυτό που έψαχνε, όπως και τις καλύτερες γκόμενες, αλλά πάντα κάποια κατάρα τον κυνηγούσε. Όπως σου είχα γράψει τις προάλλες, όπου υπάρχει ένας θησαυρός εκεί κοντά υπάρχει και ένα τέρας που τον φυλάει. Στην Αμφίπολη, βέβαια, μόνο κόκκαλα βρήκαν, ούτε καν ένα κουτί από πίτσα – Σαμαρά.
Ο alterthess ιανός