Του Θ. Μαρουλιάδη
Ορισμένοι φίλοι και γνωστοί, που ακόμα έχουν εξωπραγματικές προσδοκίες, περίμεναν ότι τα πράγματα, μέσα στη Βουλή, θα ήταν δύσκολα για την κυβέρνηση με τη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Περίμεναν πως ο Παναγιώτης Κουρουμπλής δεν θα ήταν μόνος του. Περίμεναν πως οι τρεις – δήθεν – αντάρτες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα το καταψήφιζαν. Όμως τελικά τους έπεισε ο Βενιζέλος να πουν το “ναι”. Να πως…
Έψαξα λοιπόν στην απομαγνητοφώνηση της ομιλίας του Βενιζέλου και να τα αποτελέσματα της αναζήτησης:
“Υπάρχουν δύο σημεία με τα οποία θα ήθελα να κλείσω, τα οποία προέκυψαν από τη συζήτηση όχι μόνο εδώ, αλλά και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Πολλοί συνάδελφοι, όχι μόνο ο κ. Αθανασιάδης, με τον οποίο μας συνδέουν πολύ στενοί δεσμοί, θέτουν ένα πολύ λογικό ερώτημα. Είναι δυνατόν σε στρατηγικής σημασίας τομείς, όπως είναι η ενέργεια, όπως είναι τα νερά, μόνο με μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τους πίνακές του ή με τον εφαρμοστικό νόμο που διαμορφώνει το ταμείο ως θεσμό να προχωρήσουμε; Προφανώς όχι.
Εδώ χρειάζονται συγκροτημένες πολιτικές οι οποίες θα συζητηθούν διεξοδικά στη Βουλή με τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Πώς είναι δυνατόν να γίνει συζήτηση για την ενέργεια χωρίς το τρίτο ενεργειακό πακέτο, χωρίς να δούμε τι θα γίνει με τους λιγνίτες, χωρίς να δούμε τι θα γίνει με τα δίκτυα, μεταφοράς και διανομής, χωρίς να δούμε ποιος πρέπει να είναι πραγματικά και σε βάθος χρόνου ο ρόλος του δημοσίου και ο ρόλος των ιδιωτών στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Το ίδιο ισχύει και με ορισμένους άλλους τομείς τους οποίους ανέφερα”.
Κρατήστε τρία πράγματα: Στρατηγικής σημασίας τομείς, δίκτυα και βάθος χρόνου. Το “στρατηγικής σημασίας τομείς” δεν λέει τίποτα το συγκεκριμένο, ιδιαίτερα για τους τομείς της ενέργειας και του νερού. Για τα λιμάνια ίσως, αλλά για τη ΔΕΗ, την ΕΥΑΘ και την ΕΥΔΑΠ τίποτα. Τα δίκτυα είναι μία άλλη υπόθεση, μιας και πουθενά στο μεσοπρόθεσμο δεν μπαίνει θέμα πώλησης των δικτύων, όχι μόνο της ΔΕΗ και των εταιριών ύδρευσης, αλλά και του ΟΣΕ. Οι ιδιώτες δεν ενδιαφέρονται για τα δίκτυα, γι’ αυτό και οι προηγούμενες κυβερνήσεις (Σημίτη – Καραμανλή) τα είχαν διαχωρίσει πλήρως από τις μητρικές εταιρίες. Έτσι υπάρχει η ΕΥΑΘ Παγίων (τα δίκτυα) και η ΕΥΑΘ Α.Ε. (που πουλάει το νερό). Η πρώτη μένει στο δημόσιο, η δεύτερη βγαίνει στο σφυρί. Ακόμα και η Θάτσερ όταν πούλησε τους βρετανικούς σιδηρόδρομους τα δίκτυα τα κράτησε στο δημόσιο, όχι γιατί την έπιασε ο πόνος, αλλά γιατί οι ιδιώτες δεν τα ήθελαν, επειδή θα έπρεπε να τα συντηρούν. Οπότε και σε αυτό το σημείο ο Βενιζέλος πουλάει παπά… Όσον αφορά το βάθος χρόνου, προφανώς και κανένας ιδιώτης – για διάφορους λόγους – δεν τα θέλει όλα εδώ και τώρα. Κανέναν δεν χαλάει μία ιδιωτικοποίηση που θα γίνει σε βάθος χρόνου. Αν δηλαδή η κυβέρνηση δώσει σε έναν ιδιώτη το μάνατζμεντ της ΕΥΑΘ τώρα, το πότε θα πάρει την πλειοψηφία των μετοχών είναι εντελώς αδιάφορο, με δεδομένο ότι ο δημόσιος έλεγχος στην πλειοψηφία των μετοχών θα είναι για τα μάτια του κόσμου και θα εξυπηρετεί αποκλειστικά την τσέπη του ιδιώτη. Άρα ο Βενιζέλος δεν είπε τίποτα απολύτως και όσοι πείστηκαν από τα λόγια του, είτε είναι κρετίνοι, είτε πούλαγαν τρέλα τις προηγούμενες μέρες και τη μέρα της ψηφοφορίας έψαχναν από κάτι να πιαστούν ώστε να κάνουν την κολοτούμπα.
Από την άλλη ο Βενιζέλος πέρασε και στο παρασύνθημα:
“Από την άλλη, θέλω να στείλω ένα μήνυμα στους ξένους συνομιλητές μας. Έχουμε αναλάβει μια υποχρέωση, να συνεισφέρουμε στο νέο πρόγραμμα το προϊόν των αποκρατικοποιήσεων και της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας. Το χρονοδιάγραμμα είναι σεβαστό, οι ποσοτικοί στόχοι είναι σεβαστοί, θα τους πετύχουμε. Θα τους πετύχουμε γιατί θα κινητοποιηθούν δυνάμεις που διαθέτει ο ελληνισμός, γιατί υπάρχουν ενδογενείς πόροι ανάπτυξης πολύ περισσότεροι απ’ ό,τι νομίζουμε δια γυμνού οφθαλμού, και αυτά όλα θα γίνουν με απόλυτη διαφάνεια και θέλω να ελπίζω και με ευρεία πολιτική συναίνεση”.
Που σε απλά ελληνικά πάει να πει πως λέμε και καμία βλακεία για να περάσει το μεσοπρόθεσμο, αλλά ότι έχει δεσμευτεί να κάνει η ελληνική κυβέρνηση, που αναλυτικά περιγράφεται στους πίνακες του μεσοπρόθεσμου, θα το κάνει και μέσα στο χρονοδιάγραμμα που έχει συμφωνηθεί.
Τα πάντα συνεχίζονται.