Από τη διακήρυξη της Μπολόνια ως την υστερία κατά του Πελεγρίνη. Tης Μπέττυς Βακαλοπούλου

Ποια εί­ναι η δια­φο­ρά με­τα­ξύ δα­νει­στών που ε­πεν­δύουν στο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό σύ­στη­μα και πα­ρά­νο­μων το­κο­γλύ­φων; Ότι οι πρώ­τοι, μέ­σω των τρα­πε­ζών τους αρ­χί­ζουν με ή­πια ε­πι­τό­κια, κα­τα­λή­γουν σε το­κο­γλυ­φι­κά, αλ­λά πο­τέ δεν χά­νουν την νο­μι­μό­τη­τα και τα α­πορ­ρέ­ο­ντα προ­νό­μια διεκ­δί­κη­σης, δίω­ξης, υ­φαρ­πα­γής κά­θε κόκ­κου ευη­με­ρίας πρώ­τα, ε­πι­βίω­σης ύ­στε­ρα, μέ­χρι την κα­τα­στρο­φή των δα­νει­στών, α­τό­μων, συ­νό­λων, κρα­τών.

Ποια σχέ­ση μπο­ρεί να έ­χει η πα­ρα­πά­νω δια­πί­στω­ση με την ε­πα­να­λη­πτι­κή ε­πί­θε­ση, την ορ­γή, που πή­ρε έγ­γρα­φες και φω­νη­τι­κές δια­στά­σεις υ­στε­ρίας, α­πό την κυ­βέρ­νη­ση, τα μί­ντια που την κα­λο­πιά­νουν, τους έ­χο­ντες & κα­τέ­χο­ντες, κα­τά του πρύ­τα­νη του ΕΚ­ΠΑ; Ποια σχέ­ση με τον ε­κά­στο­τε α­νώ­τα­το λει­τουρ­γό της τρι­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης, δη­λα­δή με τον ε­κά­στο­τε πρύ­τα­νη κι ό­χι προς θε­ού τον ε­κά­στο­τε υ­πουρ­γό «Παι­δείας και (ή­δη) Πο­λι­τι­σμού», που συ­χνά εί­ναι ο­λό­τε­λα ά­σχε­τος;

Αδύ­να­τη η ό­ποια α­πά­ντη­ση χω­ρίς α­να­φο­ρά στον πρώ­το θε­σμό που άρ­χι­σε να τορ­πι­λί­ζει α­μεί­λι­κτα η Αγο­ρά για να κα­τα­λύ­σει  το Κρά­τος Πρό­νοιας. Ποιος θα το φα­ντα­ζό­ταν ό­τι οι χει­ρό­τε­ροι ε­χθροί της Αγο­ράς εί­ναι η ευ­ρυ­μά­θεια, η παι­δεία, και δη η Ανώ­τα­τη Παι­δεία; Εκτός α­πό την ί­δια την Αγο­ρά που δεν το φα­ντα­ζό­ταν, α­πλά το ή­ξε­ρε!. Αδύ­να­τη η α­πά­ντη­ση χω­ρίς α­να­δρο­μή στην «Δια­κή­ρυ­ξη της Μπο­λό­νια»   (ή «το κα­τά Μπο­λό­νια Ευαγ­γέ­λιο» ό­πως την χα­ρα­κτή­ρι­σε η Ρο­μι­γύ, ή  «η Μπο­λό­νια των Πλη­βείων» ό­πως ει­ρω­νι­κά την βά­φτι­σαν οι ί­διοι οι πρω­τερ­γά­τες της α­πα­ξίω­σης) και στα πα­ρε­πό­με­να: Τρια­ντα­τρείς Υπουρ­γοί Παι­δείας α­πο­φα­σί­ζουν την υ­λο­ποίη­ση της  πρό­τα­σης διά­σπα­σης των Πα­νε­πι­στη­μια­κών σπου­δών σε κα­τώ­τε­ρο (και φτη­νό­τε­ρο κα­τά το θα­τσε­ρι­κό πρό­τυ­πο) ε­πί­πε­δο τε­χνο­γνω­σίας-ε­φαρ­μο­γών και σε α­νώ­τα­το ε­πί­πε­δο πα­νε­πι­στη­μια­κών σπου­δών (2003).  Μια α­πό τις συ­νέ­πειες εί­ναι και τα «οιο­νεί πα­νε­πι­στή­μια», τα αγ­γλο­α­με­ρι­κά­νι­κα κο­λέ­για τριε­τούς φοί­τη­σης, που κα­τέ­κλυ­σαν και την Ελλά­δα. Από τα πα­ρε­πό­με­να δεν μπο­ρώ να μη ξε­χω­ρί­σω και να μην ε­ξά­ρω την στά­ση και τις θέ­σεις των Ελλή­νων πρυ­τά­νεων, την α­ντί­στα­σή τους, την υ­πε­ρά­σπι­ση της ευ­ρυ­μά­θειας, τα κεί­με­νά τους κό­ντρα στην α­πα­ξίω­ση, που κο­ρυ­φώ­νο­νται με το βι­βλίο «Ελλη­νι­κή Παι­δεία» του Θε­μι­στο­κλή Ξαν­θό­που­λου, πρύ­τα­νη του Ε­ΜΠ ε­πί δύο τριε­τίες. Ας το δια­βά­σου­με ή ας το ξα­να­δια­βά­σου­με.

Οι α­μαρ­τίες του Πε­λε­γρί­νη

Εξί­σου α­δύ­να­τη αν δεν πε­ρι­γρά­ψου­με ποιες συ­μπε­ρι­φο­ρές του κ. Πε­λε­γρί­νη, ποιες «α­μαρ­τίες» του, με­τέ­τρε­ψαν την δια­φω­νία σε ορ­γή και την ορ­γή σε υ­στε­ρία: Έχου­με λοι­πόν και λέ­με:

Αμαρ­τία 1η: Επί­ση­μη κα­ταγ­γε­λία (που ε­πα­να­λαμ­βά­νε­ται με­τά διε­τία α­πό τον μέ­ντο­ρα  της α­συ­ναρ­τη­σίας κ. Πά­γκα­λο, αλ­λά με δια­φο­ρές το­πο­γρα­φίας και κι­νη­τι­κό­τη­τας): «Οι κου­κου­λο­φό­ροι του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (sic!) που έ­βα­λαν φω­τιά στην MARFIN κι έ­κα­ψαν ζω­ντα­νούς, εί­χαν κρύ­ψει τα σχε­τι­κά υ­λι­κά στο α­πέ­να­ντι κτί­ριο του Πα­νε­πι­στη­μίου». Ο Πρύ­τα­νης δια­ψεύ­δει!

(Πα­ρεμ­βο­λή α­πο­ρίας μου: Για­τί πά­ντα συλ­λαμ­βά­νο­νται α­πό α­στυ­νο­μία κι ει­δι­κές ο­μά­δες, ά­το­μα μεν α­νοι­χτά πρό­σω­πα & πο­τέ κου­κου­λο­φό­ροι; Απί­στευ­τη σύ­μπνοια με­τα­ξύ ει­δι­κών α­στυ­νο­μι­κών ο­μά­δων και….ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ)

Αμαρ­τία 2η: Η με­τα­φο­ρά των Πα­κι­στα­νών α­περ­γών στην Αθή­να κι η α­περ­γία πεί­νας, πρώ­τα στη Νο­μι­κή κι ύ­στε­ρα στην «Υπα­τία» (2009) α­πο­δί­δο­νται φυ­σι­κά στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ο πρύ­τα­νης δια­ψεύ­δει ό­λα τα άλ­λα ε­κτός α­πό την εύ­ρε­ση κα­τα­λύ­μα­τος «σε συ­νερ­γα­σία με τον κ. Τσί­πρα».

(Πα­ρεμ­βο­λή α­ντι­ρα­τσι­στι­κού θαυ­μα­σμού: Για την κα­θα­ριό­τη­τα και την τά­ξη που τή­ρη­σαν ε­κεί­νοι οι στι­βαγ­μέ­νοι, πει­να­σμέ­νοι συ­νάν­θρω­ποί μας!)

Αμαρ­τία 3η, 4η, 5η….νυο­στή. Ο πρύ­τα­νης γρά­φει άρ­θρα στην «ΑΥ­ΓΗ» κι α­κο­λου­θούν κι άλ­λοι πα­νε­πι­στη­μια­κοί, πέ­ρα α­πό τους προ­σκεί­με­νους στην ε­φη­με­ρί­δα, προ­φα­νώς ε­πει­δή δια­πι­στώ­νουν την ευ­θύ­νη και την α­ντι­κει­με­νι­κό­τη­τά της.

Αμαρ­τία με­τα-νυο­στή. και η χει­ρό­τε­ρη! Ο πρύ­τα­νης υ­πο­στη­ρί­ζει με υ­πεύ­θυ­να ε­πι­χει­ρή­μα­τα τη μη μείω­ση των υ­παλ­λή­λων του ΕΚ­ΠΑ και (ο­ποίον «θρά­σος!!!») α­ντα­πο­κρί­νε­ται σε δε­σμεύ­σεις Ελλή­νων & θε­α­τρι­κού χώ­ρου και πη­γαί­νει έ­να μό­νο βρά­δυ στο Πα­ρί­σι για προ­κα­θο­ρι­σμέ­νη πα­ρά­στα­ση.

Κε Υπουρ­γέ Παι­δείας & Πο­λι­τι­σμού τό­σος πια κομ­φορ­μι­σμός δι­κός σας και των «κα­θώς πρέ­πει»  Ελλή­νων; Μή­πως ύ­στε­ρα α­πό τό­σες χα­μαι­λεoντι­κές αλ­λα­γές στο ό­νο­μα του Υπουρ­γείου σας, η τε­λευ­ταία πα­ρα­πέ­μπει σε αυ­το­συ­γκρά­τη­ση; Αδύ­να­το να μην μυη­θή­κα­τε στους ευ­ρω­παϊκούς πο­λι­τι­σμούς (αρ­χαιο­ελ­λη­νι­κό Ου­μα­νι­σμό, ι­τα­λι­κή Ανα­γέν­νη­ση, γαλ­λι­κά Φώ­τα) και την οι­κου­με­νι­κή ση­μα­σία τους σε κά­ποιο  α­πό τα σχο­λεία, σε κά­ποιο α­πό τα «πει­σμα­τά­ρι­κα» πα­νε­πι­στή­μια μας που αρ­νού­νται να τους δια­γρά­ψουν.

Πηγή: epohi.gr