in

Ανταπόκριση από το Κενό, σκέψεις για το τέλος της πολιτικής αποστασιοποίησης. Του Κωνσταντίνου Τσούτση

Εκεί που όλα έμοιαζαν στέρεα, η επιφάνια άρχισε να καταρρέει. Κάπως έτσι μπορούμε να δούμε το άνοιγμα ενός νέου συγκρουσιακού κύκλου, λίγο μετά τη «συγκέντρωση γύρω από τη σημαία» που προηγήθηκε (rally ‘round the flag). Το φαινόμενο αυτό «rally ‘round the flag effect» χρησιμοποιείται στην πολιτική επιστήμη για να περιγράψει την αύξηση της λαϊκής στήριξης σε μια κυβέρνησης εν μέσω μια μεγάλης κρίσης, στην περίπτωσή μας της πανδημίας του Covid- 19.

Όμως τι είναι αυτό που ανέκοψε το παραπάνω φαινόμενο; Η επανεμφάνιση του λαϊκού παράγοντα, με προεξάρχουσα τη νεολαία. Η Κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποίησε την πανδημία για να νομοθετήσει ξανά και ξανά, παρά τη ρητή διαφωνία μιας σειράς κοινωνικών χώρων (στην εργασία, το περιβάλλον, την εκπαίδευση) και μακριά από τις επείγουσες ανάγκες της περιόδου (στήριξη ΕΣΥ, σχολείων- πανεπιστημίων, εργαζόμενων κα). Στόχος της, η μεταφοράς πλούτου και εξουσίας προς τα πάνω. Σίγουρη για τη δυναμική της – και ταυτόχρονα για την αδυναμία των άλλων πολιτικών δυνάμεων- έκανε ένα βήμα παραπάνω, καταθέτοντας και ψηφίζοντας το Νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη.

Ο νόμος αυτός αποτέλεσε το σημείο διάρρηξης της κανονικότητας. Η έξοδος των νέων ανθρώπων στο δρόμο άνοιξε πολλαπλά ενδεχόμενα και έδωσε μια νέα ψυχική ανάταση στην κοινωνική αριστερά. Αυτό το ρεύμα πλάτυνε από την ανάλγητη στάση μπροστά στην δίκαιη απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα, πλάτυνε πολύ από την κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας -με τα γνωστά αποτελέσματα στη Ν. Σμύρνη, πλάτυνε ξανά με τα αυτονόητα αιτήματα των υγειονομικών μπροστά στην συνειδητή κυβερνητική επιλογή της θανατοπολιτικής.

Τα παραπάνω κινήματα, πέρα από τη διεκδίκηση αιτημάτων από το κράτος και την αντιπαράθεση με την αντιστροφή της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ, κατάφεραν να διαμορφώσουν νέους τόπους και νέες σχέσεις, αποχτώντας ένα άμεσο υλικό αποτύπωμα σε μια σειρά πόλεις. Η επανοικειοποίηση του ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη ή ο συντονισμός συνελεύσεων γειτονίας και στεκιών αλληλεγγύης στην Αθήνα, είναι ενδεικτικά παραδείγματα σταθεροποιημένων ρωγμών.

Τι γίνεται όμως με την πολιτική στη μεγάλη κλίμακα; Η έξοδος στο δρόμο, οι πολυποίκιλες δράσης αντιστάσεις, οι εναλλακτικές συγκροτήσεις του κοινωνικού, ανέδειξαν ξανά ένα μεγάλο κενό στα αριστερά. Το κενό αυτό κυοφορεί το άνοιγμα σε κάτι ριζικά καινούργιο. Η νέα κοινωνική διαθεσιμότητα δεν μπορεί να αντιστοιχηθεί με επιλογές του «καλύτερου χειρότερου» ή μιας επιφανειακής αντιδεξιάς ρητορικής. Επερώτα τις συντεταγμένες του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, έχει δυσανεξία προς μία πολιτική τάξη που είτε ζει συμβιωτικά με τον πλούτο είτε ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τα προνόμια της, βλέπει κριτικά τον αρχηγοκεντρισμό και τους χειροκροτητές, δεν θέλει άλλη μια φθηνή επανάληψη του παλιού.

Το πέρασμα στην πράξη για μια νέα πολιτική αριστερά σήμερα σημαίνει τη διαμόρφωση ενός θετικού προτάγματος. Προτάγματος που συμπυκνώνει ένα πρόγραμμα άμεσων μέτρων για την υπεράσπιση της κοινωνίας, αλλά και το «ξεμπλοκάρισμα της στρατηγικής», την ανάπτυξη της συζήτησης για την ριζική αλλαγή του κόσμου μας, σήμερα. Τέλος, η οικοδόμηση μιας άλλης αριστεράς είναι μια μαζική διαδικασία υπερβάσεων και συμμετοχής.

Η νέα πολιτική αριστερά δεν μπορεί να γίνει γενικά από όλους. Έχει στον πυρήνα της τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, τους/τις πολλαπλά εκμεταλλευόμενους/ες λόγω φυλής και φύλου, όσους/ες ζουν από τη δουλειά τους. Έχει πυρήνα τη δική μας γενιά, αυτές/ους που βρισκόμαστε μεταξύ δομικής ανεργίας, επισφάλειας και επιβίωσης. Εμάς που λιγότερο ή περισσότερο καταλαβαίνουμε την σημασία μια οικολογικής και συνάμα κοινωνικά δίκαιης, ενεργειακής μετάβασης απέναντι στη λεηλασία της φύσης. Όσους και όσες συνομολογούμε την σημασία μιας ζωής με ελευθερίες και ελευθερία, απέναντι στη βαριά σκιά περιστολής κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, που έχει πέσει πάνω στη χώρα.

Όλα τα παραπάνω χρειάζονται έναν χώρο για να ξεδιπλωθούν, ένα ενεργό πολιτικό εργαστήρι και την ίδια στιγμή έναν κοινωνικό πυκνωτή, κομμάτι των αγώνων του καιρού μας. Αυτός ο χώρος δεν υπάρχει αλλά πρέπει να τον φτιάξουμε με τα χέρια μας, από την αρχή. Αυτή την αρχή κάνουμε την Δευτέρα 19 Απρίλη*

 

*Διαδικτυακή εκδήλωση: “Το μέλλον δεν θα ‘ρθει από μονάχο του.” – Θα φιλοξενηθεί την Δευτέρα στις 20:00, από το Alterthess και το INFOWAR.

 

Δημοσιεύτηκε το Σάββατο 17/4 στο φύλλο 4 της εφημερίδας «Δημοκρατική Φωνή – Αδέσμευτη εβδομαδιαία εφημερίδα της Ηπείρου»

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Συγκέντρωση σωματείων και φορέων στον Εύοσμο ενάντια στην δυσοσμία και την ρύπανση από τα ΕΛ.ΠΕ.

Το μέλλον ως αναπόφευκτα -έστω και δυστοπικά- καπιταλιστικό. Του Χρήστου Λάσκου