Το πλήρωμα του χρόνου για την επανένωση Τόμας Βίντεμπεργκ και Ματς Μίκελσεν είχε φτάσει, μετά το αριστουργηματικό “Κυνήγι” του 2012. Ο Δανός δημιουργός είχε έρθει η στιγμή να σκηνοθετήσει την κόρη του Ίντα Μαρία. Η ζωή όμως παίζει περίεργα παιχνίδια. “Τι είναι νιότη; -Ένα όνειρο. -Τι είναι αγάπη; -Το περιεχόμενο του ονείρου”. Τo αλκοόλ ανοίγει ταυτόχρονα την πόρτα στην έμπνευση και το ανεξέλεγκτο. Είναι αρκετοί αυτοί που αναζήτησαν την ισορροπία. Μία ανάλογη διαδρομή τεσσάρων φίλων που βιώνουν τη λεγόμενη κρίση μέσης ηλικίας παρακολουθούμε κι εμείς.
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Οι σκανδιναβικές χώρες κι ιδιαίτερα η Δανία είναι απ’ αυτές που σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες του 2020 έχουν μεγαλύτερη ροπή προς το αλκοόλ. Ιδιαίτερα το ποσοστό των ανήλικων νέων ξεπερνάει τον μέσο όρο παγκοσμίως. Είναι μία έκφανση του τρόπου ζωής, γεννιέται μέσα από την πίεση για τις εισαγωγικές εξετάσεις; Δεδομένα πάντως δημιουργεί υπαρξιακά ερωτήματα που καλούνται να απαντηθούν. “Ο κόσμος ποτέ δεν είναι όπως τον περιμένετε”. Τι οδηγεί όμως τους ανθρώπους αυτών των κρατών σε αυτή την επιλογή όταν φαινομενικά τα βασικά βιοτικά τους προβλήματα είναι σε μεγάλο βαθμό λυμένα;
Θα μπορούσε κανείς να πει πως αναζητούν την κάθαρση και την εξύψωση προς το εξιδανικευμένο. Η ακροβασία όμως αυτή μεταξύ του νηφάλιου και του μεθυσμένου μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Να οδηγήσει στην απόλυτη λήθη και τότε ο αντίκτυπος θα γίνει ορατός ταυτόχρονα στο οικογενειακό κι εργασιακό περιβάλλον. Ένα παρακινδυνευμένο εγχείρημα βασισμένο στη θεωρία ότι ο κάθε άνθρωπος γεννιέται με 0,05% έλλειμμα αλκοόλ δοκιμάζουν οι πρωταγωνιστές μας. Νομίζουν πως επιτυγχάνουν το ακατόρθωτο, σύντομα όμως έρχεται η πικρή διάψευση.
Μετατρέπονται σε σύγχρονους “σάτυρους” και μας μεταφέρουν στα Διονύσια πάρτυ της αρχαιότητας. Προσπαθούν να διατηρήσουν τα προσχήματα, ωστόσο πολλές φορές ούτε αυτό είναι δυνατό. Το οινόπνευμα γίνεται ο χειρότερος σύμμαχος κι αποδιοργανώνει σιγά σιγά τα εγκεφαλικά κύτταρα οδηγώντας σε ακραίες συμπεριφορές κι αντιδράσεις. Μέσα σε όλο αυτό το αλλοπρόσαλλο ντελίριο το έργο υμνεί την αξία της ανδρικής φιλίας. Μαζί στα εύκολα, τα δύσκολα, το όμορφα, τα άσχημα, τα ωραία, τις τρέλες. Μαζί μέχρι το τέλος.
Βρίσκουν εκτόνωση στον χορό. Μέσα απ’ αυτόν εκφράζεται ο συναισθηματικός τους κόσμος. Το ζήτημα είναι να γνωρίζεις που πρέπει να σταματήσεις. Όταν τα πρωτόγονα ένστικτα κυριαρχούν επί της λογικής το παιχνίδι σταδιακά χάνεται. Εκεί επικεντρώνεται η προβληματική του Βίντεμπεργκ. Στα λεπτά όρια, στον πειρασμό της παγίδας, στην απώλεια του ελέγχου. Εδώ ο Παράδεισος κι η Κόλαση μαζί. Κι όταν όλα αυτά καλείται να τα ενσαρκώσει ο Μίκελσεν έχοντας στο πλάι του άξιους συμπαραστάτες μυρίζει επιτυχία.
Καλύτερη ευρωπαϊκή ταινία για το 2020, στον δρόμο για το OSCAR Διεθνούς ταινίας, αλλά και για το Βραβείο LUX του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο κόσμος στην Κοπεγχάγη την αγκάλιασε από την πρώτη ημέρα. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Ο επίλογος που μας επιφυλάσσει, θυμίζει ότι ο Ματς κάποτε ήταν δεινός χορευτής και παραμένει. Οίνος ευφραίνει καρδίαν. Ένας γύρος ακόμα, από γενιά σε γενιά. Η ζωή συνεχίζεται. Ο χρόνος προσπερνά και πίσω δε κοιτά, γι΄αυτό αδράξτε κάθε στιγμή κι αρπάξτε κάθε ευκαιρία.
Αφιερωμένη/ο στην Ίντα Μαρία Βίντεμπεργκ.
