Το τελευταίο διάστημα μετά την υπογραφή της νέας σύμβασης μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και Eldorado Gold πλήθος δημοσιευμάτων βρίσκει φιλόξενο χώρο, με το αζημιώτο φυσικά, σε διάφορα site και έντυπα.
Τα άρθρα αυτά που αποτελούν έμμεση διαφήμιση έχουν τον ίδιο μεγαλόστομο τίτλο «Μύθοι και αλήθειες για τη νέα επενδυτική συμφωνία». Συνιστούν μέρος της επικοινωνιακής στρατηγικής της εταιρείας για βελτίωση της δημόσιας εικόνας της. Η απάντηση στο ερώτημα γιατί να έχει τόσο ανάγκη η Eldorado έναν τέτοιο καταιγισμό δημοσιευμάτων αποδομώντας δήθεν fake news που κυκλοφορούν για τη σύμβαση είναι προφανής. Η νέα σύμβαση και ό,τι απορρέει από αυτήν είναι επιζήμια για το δημόσιο συμφέρον σε όλες τις πτυχές του: στο περιβάλλον, στη δημόσια υγεία, στην οικονομία της περιοχής, στις κοινωνικές σχέσεις και τα δικαιώματα των κατοίκων για μια σειρά από λόγους που η εταιρεία θέλει εντέχνως να αποκρύψει, ισχυριζόμενη ότι από τη δραστηριότητά της θα υπάρξουν πολλαπλά οφέλη για τη χώρα.
Ας εξετάσουμε, όμως, τις απαντήσεις της ίδιας της εταιρείας αναρτημένες στο hellas -gold.gr στα δήθεν fake news που κυκλοφορούν.
Η εταιρεία στο εν λόγω δημοσίευμα (που αναπαράγεται κατά τμήματα επί πληρωμή σε πολλά δημοσιογραφικά site) ισχυρίζεται συγκεκριμένα ότι:
Η νέα σύμβαση διασφαλίζει αυξημένα έσοδα στο Ελληνικό Δημόσιο και πολλαπλά οφέλη για τη χώρα. Η πρόβλεψη προστασίας των κεφαλαίων εξωτερικού ουδεμία σχέση έχει με ερμηνείες περί «φοροαπαλλαγής ή φοροδιαφυγής».
Η αλήθεια είναι ότι με τη νέα σύμβαση το Ελληνικό Δημόσιο δένεται χειροπόδαρα παραιτούμενο των δικαιωμάτων του στα μεταλλεύματα, πράγμα που σημαίνει ότι η εταιρεία θα συνεχίζει να εξάγει το συμπύκνωμα στο εξωτερικό χωρίς να φορολογείται και χωρίς άρα να υπάρχει κάποιο έσοδο για το κράτος. Το μοναδικό έσοδο που θα «αντιστάθμιζε» την περιβαλλοντική βλάβη και θα προερχόταν από την υποχρέωση της εταιρείας να κάνει μεταλλουργία στη χώρα -κάτι που αποτελούσε τον πυρήνα και το θεμέλιο της προηγούμενης σύμβασης και αδειοδότησης- πλέον καταργείται.
Όσον αφορά στη φοροαποφυγή, είναι γνωστό ότι η ίδια η εταιρεία έχει παραδεχθεί ότι φοροαποφεύγει. Σύμφωνα με την έκθεση του ολλανδικού Κέντρου Ερευνας των Πολυεθνικών (SOMO), αυτή η δομή χρηματοδότησης της «Ελληνικός Χρυσός» μέσω θυγατρικών εταιρειών στην Ολλανδία, στέρησε από το ελληνικό Δημόσιο την καταβολή παρακρατούμενων φόρων 1,7 εκατ. ευρώ σε διάστημα δύο ετών. Το ερώτημα για ποιο λόγο η πολιτεία να εμπιστεύεται μια εταιρεία που παραδέχεται ότι συστηματικά φοροαποφεύγει, στερώντας από το Δημόσιο πολύτιμα έσοδα, παραμένει αναπάντητο.
Η νέα σύμβαση εξασφαλίζει ένα διαφανές πλαίσιο υλοποίησης της επένδυσης που προστατεύει τα συμφέροντα του Δημοσίου και κρίνεται από το Ελληνικό Δίκαιο.
Περιβαλλοντικές οργανώσεις που από την αρχή αντιτάχθηκαν στην υπογραφή της νέας σύμβασης μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και Ελληνικός Χρυσός τονίζουν ότι αυτή δεσμεύει την εταιρεία για συμμόρφωση με το «εφαρμοστέο δίκαιο» μόνο στις «ουσιώδεις πτυχές» του [άρθρο 13.2]. «Οι συντάκτες της σύμβασης όχι μόνο δεν διευκρινίζουν ποιες είναι οι «ουσιώδεις» αυτές «πτυχές» – ένα ζήτημα που, αν ανακύψει σχετική διαφωνία, αυτή θα επιλυθεί από τη διαιτησία και όχι τα δικαστήρια [31.4 (α)] – αλλά και εγγυώνται, δεσμεύοντας το δημόσιο, ότι η σύμβαση είναι σύμφωνη με το εφαρμοστέο δίκαιο [17.2 (β) και (γ)]» αναφέρουν μεταξύ άλλων.
Δεν γίνεται δηλαδή ξεκάθαρο ποιες διαφορές θα επιλύονται από το Ελληνικό Δίκαιο, ποιες από τη διαιτησία, αρμόδια για την οποία θα είναι το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο…
Μάλιστα με το άρθρο 11 το Ελληνικό Δημόσιο παραιτείται και από παρελθούσες αξιώσεις, διοικητικές κυρώσεις για σοβαρές παραβάσεις τήρησης των περιβαλλοντικών όρων ενώ παράλληλα παραγράφονται και διώξεις στελεχών της εταιρείας που είναι υπεύθυνοι για αυτές. Ακόμη χειρότερο είναι ότι το Δημόσιο παραιτείται και του δικαιώματός του να μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε αγωγή στο μέλλον. Στο άρθρο 21 αναφέρεται πως το Δημόσιο δεν μπορεί ούτε πρόστιμα να επιβάλλει καθώς αυτό μπορεί να θεωρηθεί «ουσιώδης οικονομική επιβάρυνση» εξαιτίας της οποίας η εταιρεία δύναται να ζητήσει αποζημιώσεις.
Οι θέσεις εργασίας διπλασιάζονται, η προτίμηση σε τοπικούς προμηθευτές παραμένει διαχρονική και οι δεσμεύσεις προς την τοπική κοινωνία ενισχύονται με ένα πρωτοφανές επενδυτικό πρόγραμμα 70 εκατ. ευρώ.
Ο πολλαπλασιασμός των θέσεων εργασίας δεν προκύπτει από πουθενά. Αντίθετα η εταιρεία στο άρθρο 15.2 αναφέρεται με γενικόλογο τρόπο στην προτεραιότητα που θα δίνει σε πρόσωπα του κατοικούν στην περιοχή της Χαλκιδικής (και όχι αποκλειστικά στον Δήμο Αριστοτέλη), θέτοντας όμως ως κριτήριο πρόσληψης τις μισθολογικές απαιτήσεις και άλλες «εύλογες προϋποθέσεις πρόσληψης».
Μάλιστα, το άρθρο 25 της σύμβασης αναφέρει καθαρά ότι «το πρόγραμμα απασχόλησης θα εξαρτάται από την έγκαιρη έκδοση των απαιτούμενων αδειών, τις επιχειρησιακές ανάγκες και την εμπορική βιωσιμότητα» ενώ στο επενδυτικό σχέδιο η εταιρεία ξεκαθαρίζει ότι «δεν μπορεί να εκτεθεί σε κίνδυνο αναλαμβάνοντας υποχρεώσεις που δεν μπορεί να εκπληρώσει», με «τα επίπεδα απασχόλησης να πρέπει να είναι αντίστοιχα της κερδοφορίας».
Η μεταλλουργία παραμένει ενεργός στόχος και δέσμευση της Ελληνικός Χρυσός στη νέα συμφωνία.
Η εταιρεία από το 2011 που έλαβε την έγκριση της ΑΕΠΟ απέδειξε την αδυναμία της να εφαρμόσει την προηγούμενη πρόταση μεταλλουργίας, δηλαδή το flash smelting. Το δικαιοπρακτικό θεμέλιο της προηγούμενης σύμβασης παραβιαζόταν με ευθύνη της ίδιας της εταιρείας καθώς, όπως και η ίδια γνώριζε, η μέθοδος που πρότεινε ήταν ανεφάρμοστη στην περίπτωση της ΒΑ Χαλκιδικής. Είναι ξεκάθαρο από το σύνολο των άρθρων της σύμβασης ότι πρόθεση της εταιρείας είναι να διασφαλίσει την απρόσκοπτη κερδοφορία της εξάγοντας τα συμπυκνώματα στο εξωτερικό. Η μοναδική δέσμευση που υπάρχει στη νέα σύμβαση είναι να καταθέσει νέο σχέδιο για μεταλλουργία εντός δύο ετών χωρίς όμως να υπάρχει κάποια ρήτρα για το τι θα συμβεί στην περίπτωση που η νέα προτεινόμενη από την ίδια μέθοδος, την οποία δεν αποκαλύπτει, δε θα εγκριθεί.
Οι περιβαλλοντικοί έλεγχοι ενισχύονται σημαντικά και υπάρχει ειδική μέριμνα για την προστασία των αρχαιοτήτων. Η Ελληνικός Χρυσός δρομολογεί ήδη τη νέα Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.
Είναι άξιο απορίας πως θεωρείται ενίσχυση των περιβαλλοντικών ελέγχων η πρόβλεψη της σύμβασης για «ανεξάρτητο ελεγκτή περιβάλλοντος», δηλαδή ιδιώτη, υπάλληλο της εταιρείας τον οποίο η ίδια η εταιρεία θα υποδείξει. Οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος που τα τελευταία χρόνια έχουν βεβαιώσει πλήθος παραβάσεων του νόμου, παραβάσεις που οδήγησαν σε πρόστιμα εκ μέρους του κράτους, θα μπορούν να εισέλθουν στον χώρο της εταιρείας μόνο με την παρουσία και μετά τη σύμφωνη γνώμη του «ανεξάρτητου ελεγκτή περιβάλλοντος», χωρίς δηλαδή να μπορούν να πραγματοποιούν αιφνιδιαστικές και αμερόληπτες έρευνες αφού όλα θα γίνονται καθ’ υπόδειξίν του. Αν μάλιστα παρουσιάσουν αποτελέσματα ελέγχων τα οποία πάρθηκαν χωρίς την παρουσία του αυτά θα θεωρούνται άκυρα.
Το ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης υδάτων που εφαρμόζεται διασφαλίζει την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στα νερά της περιοχής δίνοντας απόλυτη προτεραιότητα στην υδροδότηση των χωριών.
Στο άρθρο 12.3 παράγραφος (ε) της σύμβασης προβλέπεται ότι «εφόσον η εταιρεία αιτείται και λαμβάνει τις απαιτούμενες άδειες θα αντλεί και θα χρησιμοποιεί νερό από υδατορρέματα, πηγάδια και κοιλότητες, θα κατασκευάζει αγωγούς ύδατος και λίμνες, φράγματα και δεξαμενές και θα εκτρέπει και θα χρησιμοποιεί όσο νερό χρειάζεται για το έργο». Στη σύμβαση δεν υπάρχει καμία ρήτρα ή πρόβλεψη για το πώς θα καλύπτονται οι ανάγκες υδροδότησης των οικισμών πλησίον των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων, εφόσον η εταιρεία θα δεσμεύει όσο νερό κάθε φορά χρειάζεται γύρω από το όρυγμα αποστραγγίζοντας όλους τους υδάτινους πόρους. Όσον αφορά μάλιστα παλαιότερους αλλά και τωρινούς ισχυρισμούς της εταιρείας περί επανεισπίεσης του νερού που θα αντλείται για την αποστράγγιση του μεταλλείου των Σκουριών και θα καταλήγουν στον ίδιο υδροφόρο ορίζοντα για να εξασφαλίζεται κατά προτεραιότητα η απρόσκοπτη υδροδότηση των χωριών, αρκεί να αναφέρουμε ότι η μέθοδος της επανεισπίεσης όχι μόνο δεν έχει εγκριθεί ως τώρα αλλά καμία υπηρεσία του Δημοσίου δεν έχει δεχθεί να ασχοληθεί, να την εγκρίνει ή να την απορρίψει, στάση που αποδεικνύει ότι πρόκειται για μία πλήρως αναποτελεσματική πρακτική.
Το δάσος των Σκουριών δεν είναι αρχέγονο, ωστόσο οποιαδήποτε παρέμβαση στο φυσικό τοπίο αποκαθίσταται πλήρως.
Σύμφωνα με το πόρισμα επιτροπής Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος Α.Π.Θ. για τη μεταλλευτική δραστηριότητα στις Σκουριές (2013), τα δάση της περιοχής ανήκουν στην κατηγορία των αρχέγονων. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά «είναι μοναδικά σε εθνικό και διεθνές επίπεδο και άρα πολύτιμα για την παγκόσμια κληρονομιά». Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από τα ευρήματα των γενετικών αναλύσεων του αντιστοίχου εργαστηρίου του Τμήματος Δασολογίας που έδειξαν ότι οι πληθυσμοί των δασικών ειδών της περιοχής χαρακτηρίζονται ως ιδιαίτεροι και μοναδικοί λόγω του γενετικού αποθέματος που φέρουν.
Τα δάση αυτά αποτελούν τις κύριες λεκάνες συγκράτησης και παροχής πόσιμου νερού στην όμορη και ευρύτερη περιοχή (Δήμος Αριστοτέλη, Τμήματα των Δήμων Πολυγύρου, Σιθωνίας κ.λ.π). Όπως αναφέρεται ακόμη στο πόρισμα, «η ρύπανση από βαρέα μέταλλα των υδάτων, του εδάφους, της χλωρίδας, της πανίδας και των καλλιεργειών θα καλύψει πολύ μεγάλες εκτάσεις και σε περιοχές που βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις από την περιοχή της μεταλλευτικής δραστηριότητας. Λόγω της μεγάλης κλίμακας της προγραμματιζόμενης επέμβασης με τη μέθοδο της επιφανειακής εξόρυξης η περιοχή θα αλλάξει χαρακτήρα (θα μετατραπεί σε μεταλλευτική) και θα χαθεί κάθε προοπτική αειφόρου ανάπτυξης για το μέλλον».
Μέχρι στιγμής περισσότερα από 2.000 στρέμματα δάσους έχουν εκχερσωθεί δημιουργώντας σκηνικά ερημοποίησης στο αρχέγονο δάσος των Σκουριών και μια μεγάλη τρύπα στην καρδιά της βλάστησης. Οι αναφορές της εταιρείας ότι το δάσος των Σκουριών αποψιλώνεται συστηματικά για παραγωγή καυσόξυλων από τοπικούς παραγωγούς μόνο ψευδείς μπορούν να χαρακτηριστούν. Ενδεικτικό είναι ότι η παραγωγή καυσόξυλων λόγω της αποψίλωσης της περιοχής που έγινε για τις ανάγκες δημιουργίας του επιφανειακού μεταλλείου, δεν προσέλκυσε το ενδιαφέρον των τοπικών παραγωγών, οι οποίοι απέφυγαν να τα αγοράσουν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την τεράστια καταστροφή που έχει υποστεί το δάσος. Επιπλέον, οι όποιοι ισχυρισμοί για αποκατάσταση αποδεικνύονται «λόγια του αέρα», αν κρίνει κανείς από τα αποτελέσματα των δήθεν αποκαταστάσεων της Ολυμπιάδας με καλλιέργειες, από τις οποίες δεν έμεινε τίποτα όρθιο.
Η νέα σύμβαση προβλέπει την συνέχιση και επέκταση των εξορύξεων για περίοδο πλέον των 25 χρόνων. Μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ήδη από τώρα τις μη αντιστρεπτές βλάβες στα δάση, στα εδάφη, στους υδάτινους πόρους και στη βιοποικιλότητα.
Τα επίπεδα σκόνης θα είναι σημαντικά χαμηλότερα από τα όρια που προβλέπει ο νόμος. Το κοίτασμα των Σκουριών ΔΕΝ περιέχει αμίαντο ούτε άλλα καρκινογόνα υλικά.
Την ύπαρξη του πολύ επικίνδυνου για την υγεία των εργαζομένων αλλά και του γενικότερου πληθυσμού αμιάντου στο κοίτασμα των Σκουριών διαπίστωσαν υπηρεσίες του Υπουργείου ΠΕΝ μετά από ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν στις 17 και 18 Δεκεμβρίου το 2016 στις εγκαταστάσεις της Ελληνικός Χρυσός.
Την 6.4.2016, το ΙΓΜΕ διαβίβασε με έγγραφό του στις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου τα αποτελέσματα της ανάλυσης που πραγματοποίησε, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι στα προσκομισθέντα δείγματα εντοπίστηκε μεταξύ άλλων ακτινόλιθος ή ανθοφυλλίτης, με κρυστάλλους που έχουν ακανόνιστα άκρα ή σε βελονοειδείς ή ινώδεις μορφές με χαρακτηριστικά αμιάντου. Το ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών) αποκάλυψε την ύπαρξη αμιάντου στο κοίτασμα των Σκουριών.
Ο υπαρκτός κίνδυνος εισπνοής ινών τρεμολίτη/ακτινόλιθου δεν αφορά, σύμφωνα με επιστήμονες, αποκλειστικά και μόνο τους εργαζόμενους της Ελληνικός Χρυσός, αλλά επεκτείνεται και σε γειτονικούς (ή και πιο απομακρυσμένους) προς τον χώρο του έργου οικισμούς, και άρα αποτελεί δυνητική απειλή για την υγεία και των κατοίκων αυτών των οικισμών.
Ο άνθρωπος εκτίθεται στον αμίαντο κυρίως με την εισπνοή αλλά και την κατάποση των ινών του. Η καρκινογόνος δράση του είναι από τις πλέον μελετημένες, τεκμηριωμένες και αδιαμφισβήτητες στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία. Η εισπνοή ινών αμιάντου είναι τεκμηριωμένα συσχετισμένη με μεσοθηλίωμα του υπεζωκότος και καρκίνο του πνεύμονος. Η κατάποση ινών αμιάντου σχετίζεται αντίστοιχα με καρκίνους του γαστρεντερικού και του ουροποιητικού.
Η αδιαμφισβήτητη καρκινογόνος δράση του αμιάντου οδήγησε τη διεθνή κοινότητα στον ορισμό του ως επικίνδυνης ουσίας και η ΕΕ αποφάσισε την απομάκρυνση του από το ανθρώπινο περιβάλλον.
Η σκόνη που θα εκλύεται από την επιφανειακή εξόρυξη κατά χιλιάδες τόνους την ημέρα θα μεταφέρει ίνες αμιάντου αλλά και του επίσης καρκινογόνου χαλαζία- που υπάρχει κατά 26% στο κοίτασμα -σε μεγάλες αποστάσεις καθιστώντας τη δραστηριότητα επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία.
Τα επίπεδα σκόνης που θα εκλύονται δεν αφορούν μόνο την επιφανειακή εξόρυξη αλλά και τα καυσαέρια από τις μηχανές όπως και τα εκρηκτικά, τα οποία δε θα μπορούν να ελεγχθούν από ανεξάρτητους ελεγκτές παρά μόνο από τα συστήματα μέτρησης που έχει εγκαταστήσει η εταιρεία, την αξιοπιστία των οποίων δε μπορεί κανείς να ελέγξει. Η σκόνη αυτή θα περιέχει βαρέα μέταλλα, τοξικά για τον άνθρωπο, τα φυτά και τα ζώα.
Η χρήση κυανίου είναι διεθνώς μία Βέλτιστη Διαθέσιμη Τεχνική (ΒΔΤ) για την παραγωγή χρυσού και εφαρμόζεται εδώ και χρόνια στην Ευρώπη και στη χώρα μας.
Σε αρκετές χώρες της Ευρώπης η χρήση κυανίου έχει απαγορευθεί ρητά. Ωστόσο στην Ελλάδα έχει απαγορευτεί μόνο στην μεταλλουργία με απόφαση του ΣτΕ του 2003. Η απόφαση αυτή του Ανώτατου Δικαστηρίου υποχρέωσε την TVX Gold να εγκαταλείψει τις δραστηριότητες της. Η Eldorado Gold ισχυριζόταν ότι θα προχωρούσε σε μια περιβαλλοντικά «καθαρή» μονάδα μεταλλουργίας χρυσού (χωρίς χρήση κυανίου), με την τεχνική της ακαριαίας τήξης (flash smelting), μέθοδος που δεν έχει εφαρμοσθεί ποτέ σε μεταλλεύματα με υψηλή περιεκτικότητα αρσενικού, όπως στη Χαλκιδική. Είναι τουλάχιστον εξωφρενικός ο χαρακτηρισμός της χρήσης κυανίου ως βέλτιστης διαθέσιμης τεχνικής καθώς εξυπηρετεί μόνο το συμφέρον της εταιρείας και αγνοεί τις επιπτώσεις της ύπαρξής του στα απόβλητα του εμπλουτισμού του μεταλλεύματος και συνεπώς τη διάθεσή τους στο περιβάλλον. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι τα απόβλητα της Ολυμπιάδας και των Μαύρων Πετρών περιέχουν κυάνιο, που χρησιμοποιείται για τον εμπλουτισμό του μεταλλεύματος.
Το ατύχημα στο Baia Mare της Ρουμανίας το 2000 με την «απελευθέρωση» χιλιάδων κυβικών αποβλήτων από την εξορυκτική διαδικασία, τα οποία περιείχαν 120 τόνους κυανίου και βαρεών μετάλλων, είχε ως αποτέλεσμα την μόλυνση χιλιάδων χιλιομέτρων ποτάμιων υδάτων προκαλώντας ανυπολόγιστη διασυνοριακή ρύπανση.
Ο υπερσύγχρονος χώρος ξηρής απόθεσης Κοκκινόλακκα έχει σχεδιαστεί με τις πλέον αυστηρές διεθνείς προδιαγραφές.
Το φράγμα του Κοκκινόλακκα, όπου έχει δημιουργηθεί ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Επικίνδυνων Αποβλήτων (ΧΥΤΕΑ), κατασκευάστηκε σε ένα από τα πιο επικίνδυνα σεισμικά ρήγματα στην Ελλάδα, το «Ρήγμα της Ιερισσού». Το συγκεκριμένο σεισμικό ρήγμα έχει δώσει κατά τα τελευταία εκατό χρόνια τρεις σεισμούς με ένταση μεγαλύτερη από 7 Ρίχτερ ενώ είναι επίσης γνωστές οι συνέπειες από ατυχήματα που έχουν προκληθεί σε φράγματα αποβλήτων σε όλο τον κόσμο.
Η αδιαφορία της εταιρείας αποδεικνύεται και από ένα άλλο ζήτημα, τον τρόπο κατασκευής του. Έχουν ήδη επέλθει διαφοροποιήσεις με πρωτοβουλία της ίδιας της εταιρείας (διαφοροποιήσεις από τους όρους που προβλέπει η σχετική Μελέτη) που καθιστούν το έργο επικίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον.
Το Σώμα Επιθεώρησης Περιβάλλοντος έχει υποβάλει πολλάκις παρατηρήσεις που έχουν να κάνουν με την επικινδυνότητα του φράγματος αλλά και με τα απόβλητα που μεταφέρει η Ελληνικός Χρυσός χύδην από το παλαιό τέλμα της Ολυμπιάδας. Δυστυχώς, το περιβαλλοντικό ατύχημα που έγινε έξω από την Ολυμπιάδα στις 10 Μαρτίου του 2018 όταν διέρρευσαν απόβλητα από φορτηγό συνεργαζόμενης εταιρείας, αλλά και παρόμοια ατυχήματα σε κοντινές περιοχές, ανέδειξαν την παντελή απουσία μέτρων ασφάλειας εκ μέρους της εταιρείας αλλά και την απροθυμία της να χαρακτηρίσει τα απόβλητα.
Ήδη το 2016 οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος διαπίστωσαν στο χώρο της Ολυμπιάδας και του Στρατωνίου 21 παραβιάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας (ακολούθησαν και άλλες βεβαιώσεις για παραβιάσεις) καλώντας την εταιρεία να χαρακτηρίσει τα απόβλητά της και μέχρι να συμβεί αυτό να τα μεταφέρει ως επικίνδυνα (στεγασμένα με ειδικά μέτρα προφύλαξης).
Με τη νέα σύμβαση η επιβάρυνση της περιοχής και συγκεκριμένα του οδικού δικτύου για την μεταφορά αποβλήτων από Ολυμπιάδα και Στρατώνι στον ΧΥΤΕΑ του Κοκκινόλακκα θα είναι ακόμη μεγαλύτερη από πριν. Καθημερινά θα πραγματοποιούνται 130 έως 155 δρομολόγια 20-τονων φορτηγών οχημάτων αποβλήτων (διπλάσιων από αυτών που πραγματοποιούνταν μέχρι σήμερα) με ό,τι αυτό σημαίνει για την αύξηση του κινδύνου περιβαλλοντικών ατυχημάτων και τη πιθανή διασπορά αποβλήτων στο περιβάλλον.
Τα πραγματικά fake news διαδίδονται εδώ και χρόνια από την ίδια την εταιρεία και τώρα με πιο έντονο τρόπο, καθώς με τη σύμβαση αυτή εντατικοποιείται η εξορυκτική δραστηριότητα στα παλιά μεταλλεία και ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την επιφανειακή εξόρυξη στις Σκουριές, αυξάνοντας το περιβαλλοντικό αποτύπωμα στην περιοχή. Παράλληλα μεγαλώνει και η εξάρτησή της από ένα καταστροφικό μοντέλο «ανάπτυξης» που θα εξαφανίσει όλες τις άλλες παραγωγικές δραστηριότητες. Η εταιρεία θα μπορεί επιπλέον να επεκτείνει τη δραστηριότητά της για 25 χρόνια ακόμη ενώ η πολιτεία έχει εκχωρήσει την υποχρέωσή της να προστατεύει το περιβάλλον, την υγεία των εργαζομένων και των κατοίκων καθώς και την πολιτιστική κληρονομιά της στην καλή θέληση της εταιρείας. Όλα αυτά δεν συνιστούν μόνο τον ορισμό μιας αποικιοκρατικής σύμβασης αλλά τη μετατροπή της ΒΑ Χαλκιδικής σε ένα πεδίο «εξαίρεσης» για τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, μία άτυπη ειδική οικονομική ζώνη.
