Γράφει το μήνυμά του ο θάνατος πάνω στα νερά του Αιγαίου. Μήνες τώρα. Για να το στείλει στις κεφαλές των Βρυξελλών. Της Ουάσιγκτον. Της Μόσχας. Της Αγκυρας. Στις πρωτεύουσες των αραβικών χωρών. Για γράμματά του έχει τα σώματα παιδιών που πνίγονται. Αλλά καμιά γραφή, κανένα μήνυμα δεν αντέχει πάνω στο νερό. Γρήγορα χάνεται. Κι ο θάνατος το ξαναγράφει. Ενα επιτύμβιο διαρκείας. Μήπως κάποιο ξέφτι του περισωθεί και καταφέρει να χτυπήσει κλειστές θύρες και κλειστές καρδιές, πιο παγωμένες κι από τα παγωμένα κύματα του Αιγαίου.
Με τους νέους νεκρούς, τους 41 των δύο τελευταίων ναυαγίων, που δεν θα ’ναι τα τελευταία, ο θάνατος δοκίμασε να στείλει το μήνυμά του στο Νταβός. Σοφά επιλεγμένο το μέρος. Οι κεφαλές που συνάζονται στο καθιερωμένο ραντεβού τους για να σχεδιάσουν το οικονομικό μας μέλλον, νιώθουν εκεί λίγη από την παγωνιά που φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου. Κι είπε να χρησιμοποιήσει άλλη γλώσσα τούτη τη φορά ο Μέγας Γραφέας, ταιριαστή με την περίσταση. Μήπως και κάποιους πείσει, αφού αδυνατεί να συγκινήσει. Να μιλήσει με ποσοστά και διαγράμματα. Οπως μιλάει το ΔΝΤ. Που σε σχετική έκθεσή του προβλέπει πως με τις προσφυγικές ροές, με τα φτηνά εργατικά χέρια σε λιγότερο ευγενική γλώσσα, θα αυξηθεί το ΑΕΠ και των 28 χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αν βέβαια δεχθούν τελικά τους πρόσφυγες που υποτίθεται ότι δεσμεύτηκαν να δεχθούν. Ειδικά στις κυριότερες χώρες προορισμού, Γερμανία, Σουηδία και Αυστρία, η κοιμωμένη ανάπτυξη θα επιταχυνθεί και μέσα στο 2017 το ΑΕΠ τους θα αυξηθεί κατά 0,3%, 0,4% και 0,5% αντιστοίχως.
Αυτήν τη γλώσσα θα μπορούσε, αν ήθελε, να την καταλάβει και ο κ. Σόιμπλε, που βλέπει λέει, όπως δα και οι υπόλοιποι του ύψους του, πως το προσφυγικό βαραίνει πολύ την ήδη εξασθενημένη Ελλάδα, αλλά «το πρόγραμμα, πρόγραμμα» και «η εφαρμογή, εφαρμογή»· η τιμωρία, τιμωρία δηλαδή. Θα μπορούσε να την καταλάβει και ο κ. Κάμερον της Βρετανίας, που κρατάει το νησί του περιφρουρημένο, κι ας υπήρξε αυτό, για να ικανοποιήσει τις κυριαρχικές βλέψεις του, ένας από τους τρεις-τέσσερις κατασκευαστές της πολιτικής γεωγραφίας του πλανήτη, και της Μέσης Ανατολής φυσικά. Μα έχουν άλλες δουλειές τώρα στην Αγγλία. Βάφουν κόκκινες τις πόρτες στα σπίτια των προσφύγων. Σταμπάροντας τους ανεπιθύμητους.
Πηγή: Καθημερινή