Τσιροκοπούσαν σαν να είχαν ρουφήξει αέριο ήλιο οι αμύντορες της «νομιμότητας» τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά οι καιροί άλλαξαν μαζί και η νομιμοφροσύνη τους. Κρατάει από παλιά αυτό το κουσούρι, να σείεται η «νομιμότητα» όταν κάνουν χρήση της οι ταπεινοί, ενώ είναι μαθημένοι οι μετεμφυλιακοί «νομιμόφρονες» και οι απόγονοί τους να τους υπηρετεί κατά πως τους βολεύει και, φυσικά, όπως τους συμφέρει. Κυρίως το δεύτερο.
Κι έτσι έχουν βαλθεί να φωνάζουν και να ιδροκοπάνε γιατί πήραν μετάταξη 150 καθαρίστριες σε διοικητικές θέσεις του υπουργείου δικαιοσύνης. Δεν τις έχουν ξεχάσει και ούτε πρόκειται να τις ξεχάσουν αυτές τις γυναίκες, δεν μπορούν με τίποτα να χωνέψουν ότι αγωνίστηκαν με σθένος και επιμονή που ξεπέρασαν τα όρια μέχρι που μετέτρεψαν το κόκκινο γάντι τους σε σύμβολο.
Και, τα σύμβολα έχουν δύναμη πέρα από τα πρόσωπα, ακόμη κι αυτά που τα καθιέρωσαν, έχουν διαχρονικότητα ή αχρονικότητα, κάνουν την δουλειά που δεν μπορούν να κάνουν χιλιάδες σπουδαγμένοι προπαγανδιστές. Είναι σημαίες, όσες και να σπάσεις, όσες και να κάψεις είναι σαν να προσπαθείς να αδειάσεις την θάλασσα με σφουγγαρόπανο. Μπορείς, όμως, να την λερώσεις, να της αφαιρέσεις την ουσία της, όσα νοηματοδοτεί, να την απαξιώσεις. Κι αυτό έχουν βαλθεί να κάνουν από την πρώτη μέρα της επαναπρόσληψής αυτών των γυναικών. Μπορεί να έχουν βάλει και μικροκάμερες στην άκρη των φαρασιών τους να παρατηρούν μήπως αφήνουν κανένα κόκκο σκόνης σε γωνίες ή ιδρώτα αστέγνωτο που δεν τον αφαίρεσαν με μπατονέτες από τα πληκτρολόγια των γραφείων.
Είναι ικανοί για όλα, αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι δεν τους ήταν αρκετό ότι τις είχαν στείλει στην απελπισία της ανεργίας διαλαλούσαν ότι οι γυναίκες αυτές έπαιρναν πλουσιοπάροχες αμοιβές και ύστερα τις κορόιδευαν κιόλας λέγοντας ότι δεν πειράζει που απολύθηκαν ας κάνουν μια εταιρεία για να πάρουν τη δουλειά από άλλη πόρτα. «Γιατί όχι άλλωστε κι αυτό νόμιμο είναι» έτσι έλεγαν. Και δεν μπορεί κανείς να αναφωνήσει άλλο, παρά το «και… γαμώ την νομιμοφροσύνη».
Κι έτσι φτάσαμε στο σημερινό ξεσάλωμα κατά των 150 που μετατάχτηκαν. O υπουργός δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος με δηλώσεις του έχει ξεκαθαρίσει το θέμα από την πρώτη στιγμή. Ότι έγινε «έγινε κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας που ισχύει από το 2013 και αφορά την κινητικότητα. Η διαδικασία έγινε νόμιμα, το ΑΣΕΠ προσωρινά ενέκρινε τον κατάλογο. Όλα έγιναν νόμιμα. Η απορία έχει ένα κοινωνικό υπόβαθρο. Η καθαρίστρια, πως είναι δυνατόν να έχει πτυχίο; Ο ρόλος της καθαρίστριας δεν είναι μια ταυτότητα η οποία προσδιορίζει τον άνθρωπο απολύτως. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πτυχία πανεπιστημιακά. Υπήρξαν συμβούλια τα οποία αξιολόγησαν και τον χρόνο παραμονής σε μία υπηρεσία και τα προσόντα τους και έκριναν ότι αυτή η μετακίνηση μπορεί να γίνει». Επιπλέον σημείωσε ότι «η κινητικότητα –ο δικός τους νόμος- προέβλεπε και αυτή τη διαδικασία και τη μετακίνηση υπαλλήλων, όταν υπάρχει επάρκεια σε άλλα υπουργεία. Εμείς χρειαζόμαστε γραμματείες και απευθυνθήκαμε στα υπουργεία».
Εν ολίγοις ούτε σκιές υπάρχουν ούτε «ναι μεν, αλλά…». Απλώς με την ιστορία αυτή αποκαλύπτεται το βαθύτερο πιστεύω των νεοφιλελεύθερων. Αυτό το «πιστεύω» συμπίπτει συμπτωματικά με τον εμετικό λόγο θρασύδειλων ανώνυμων σχολιαστών του διαδικτύου που διακρίνονται για την ικανότητά τους να βρίζουν με τις ίδιους χαρακτηρισμούς όποιους δεν συμπαθούν, κυρίως όποιους αντιστέκονται. Οι καθαρίστριες γι αυτούς έχουν την ίδια αξία με την σκόνη στο γραφείο τους. Στα μυαλά τους η μετάταξη αναβαθμίζει τα κόκκινα γάντια σε ανθρώπους. Είναι πούρο αηδιαστικό ταξικό -ή και διαταξικό- μίσος με θρησκευτικές αποχρώσεις. Μόνο η εκ νέου απόλυσή αυτών των γυναικών θα τους ικανοποιούσε αλλά για την ώρα βολεύονται και με τον λεκτικό λιθοβολισμό. Αυτό, πράγματι, είναι το μόνο που τους ξεχωρίζει από τους Ταλιμπάν.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 10:00-11:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].