Η Εύη Στατήρη έχει ξεκινήσει από τις 14/9 απεργία πείνας, λόγω της παράτασης -πέρα πλέον κι από το εξάμηνο- της προφυλάκισής της, χωρίς κανένα επιβαρυντικό στοιχείο, πλην της σχέσης της με τον σύντροφό της Γ. Τσάκαλο.
Παρ’ όλες τις σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις για τη μη προφυλάκιση συγγενών, το Συμβούλιο -κρίνοντας αντίθετα από τον αρμόδιο εισαγγελέα- επιμένει στην ακατανόητη παράταση της προφυλάκισης.
Την ίδια στιγμή που βάλλεται από τα ΜΜΕ χωρίς απολύτως κανένα πραγματικό περιστατικό ο νόμος 4322/2015, ο ίδιος αυτός νόμος, όταν καταστρατηγείται, δεν αποτελεί πρόβλημα για κανέναν, εκτός φυσικά από τον εκάστοτε κρατούμενο και τους δικούς του ανθρώπους.
Ετσι, ενώ «ξεφώνιζαν» όλη την προεκλογική περίοδο ακραίοι, αλλά και έγκυροι δημοσιογραφικοί κύκλοι, σπεύδοντας το κάθε ποινικό έγκλημα του κάθε αποφυλακισμένου να το αποδώσουν στον υπουργό Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλο, για την περίπτωση της γυναίκας αυτής που παραμένει στη φυλακή, όλοι κοιτάζουν αλλού.
Θυμίζουμε εδώ ότι μέλη καραμπινάτων εγκληματικών οργανώσεων με τόνους ηρωίνης, κοκαΐνης, σωματεμπορίας, δολοφονικών ενεργειών, κατάχρησης δημόσιου χρήματος, ξεπλύματος, λαθραίας εισαγωγής προϊόντων συχνότατα δεν προφυλακίζονται, ούτε για έναν μήνα, ενώ πολλοί από εκείνους που έχουν πρωτόδικες καταδίκες, ακόμα και με διψήφιο αριθμό χρόνων κάθειρξης αποφυλακίζονται.
Ανετα επίσης και απρόσκοπτα αποφυλακίστηκαν και συνεχίζουν να αποφυλακίζονται και οι κατηγορούμενοι της Χρυσής Αυγής. Η διασταλτική εφαρμογή των νόμων είναι φυσικά αντικείμενο της κρίσης των δικαστών.
Οταν όμως ολόκληρη η κατασταλτική νομική ερμηνεία και αυστηρότητα του συγκεκριμένου Δικαστικού Συμβουλίου εξαντλείται στη συγκεκριμένη προφυλακισμένη, η λογική σκέψη του κάθε πολίτη πάει αλλού!
Η Δικαιοσύνη θα όφειλε ακόμα και στη συγκεκριμένη αυτή χώρα με το συγκεκριμένο κράτος δικαίου να κρατάει τουλάχιστον τα προσχήματα της αμεροληψίας και να μη δημιουργεί τέτοιου είδους συνειρμούς για το ποιον ακριβώς εκδικητικά τιμωρεί στο πρόσωπο της Εύης Στατήρη.
Στο μεταξύ, με κινητοποιήσεις σε διάφορες φυλακές εκφράζεται συμπαράσταση στο πρόσωπο της προφυλακισμένης γυναίκας που χρησιμοποιεί το έσχατο μέσο, για να διεκδικήσει το απολύτως αυτονόητο.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών