Πριν λίγο καιρό ένας φίλος με εξαιρετικό μουσικό αυτί στον οποίο έκανα το τραπέζι παρατήρησε τον ήχο που έβγαζε το ψυγείο μου. Αστειευόμενος στην αρχή και, πολύ σοβαρά στην συνέχεια, σημείωσε ότι άκουγε τονικές από την Συμφωνία αρ. 45 σε Φα δίεση του Χάυδν στον βόμβο της ηλεκτρικής συσκευής. Του απάντησα πως όταν πέφτω να κοιμηθώ έχω την εντύπωση ότι ακούω την Μισιρλού στην εκτέλεση του Pulp Fiction του Κουέντιν Ταραντίνο. Ο βόμβος της συσκευής θα συνεχίζεται φυσικά μέχρι να αλλάξω συσκευή. Αλλά δεν θέλω να την αντικαταστήσω κιόλας διότι με δένει μαζί της ένα παρελθόν που αφήνει αδιάφορους τους πάντες εκτός από εμένα.
Η συσκευή είναι σκέτη ταλαιπωρία σήμερα, κακά τα ψέματα, ,παρά ταύτα επιμένω να την συντηρώ όπως κρατάμε παλιές φωτογραφίες που μας βοηθούν να ανακαλούμε παγάκια αναμνήσεων για να δροσίζουμε τα ποτά μας. Μερικές φορές φοβάμαι κιόλας ότι θα χαλάσει μια και καλή το ψυγείο και δεν θα ξανακούσω πριν κοιμηθώ την Μισιρλού. Ο φίλος μου έκτοτε όταν μιλάμε ενδιαφέρεται να μάθει αν το ψυγείο μου παίζει Χάυδν. Δεν κρύβω ότι σκέφτηκα να του προτείνω να το αγοράσει, αλλά φοβάμαι ότι θα προτιμήσει πιο άρτιες εκτελέσεις από το σούπερ ηχητικό του σύνολο. Οπότε αρκούμαι να το επισκευάζω, συχνά για να πω την αλήθεια, τόσο, που μου κοστίζει μια περιουσία. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Προχθές, άλλος φίλος, την ώρα που πίναμε τα νικητήρια τσίπουρα του ΟΧΙ έστησε το αυτί του και, η φιλολογική του κλίση, τον οδήγησε στον εξής αστεισμό : «α, φίλε μου» είπε, «το ψυγείο σου βατταρίζει». «Ορίστε;» έκανα γεμάτος έκπληξη. «Τραυλίζει» μου διευκρίνισε. Εστίασα την προσοχή μου και όντως είχε δίκιο, έμοιαζε με τραύλισμα, ατέρμονο σαν την εμμονή μου να μην αλλάζω το παλιομηχάνημα. «Ξέρεις» μου θύμισε «όσοι έχουν πρόβλημα με το τραύλισμα αυτό εξαφανίζεται μόνο όταν τραγουδάνε». Δεν κατάλαβα ακριβώς τις συνδηλώσεις της φράσης πάντως δεν έχω σκοπό με τίποτα να ριχτώ σε περιπέτειες εφευρέσεων προκειμένου να μάθω στο ψυγείο μου να τραγουδάει. Αυτό δα έλειπε. Οι δε παραξενιές δεν είναι λύση, είναι σκέτες παραξενιές.
Την επομένη έπρεπε να ξανακαλέσω τον τεχνίτη που επιδιορθώνει ξανά και ξανά το ρημαδοψυγείο. Πριν το κάνω, σε επικοινωνία με φίλους, ρώτησα για τις καινούργιες συσκευές που ήξερα ότι είχαν αγοράσει και, οι μισοί, είχαν καλέσει τεχνίτη πάνω στο εξάμηνο, πληρώνοντας τα μαλλιοκέφαλά τους, οι άλλοι ήταν ικανοποιημένοι.
Με τον τελευταίο που μίλησα, ο οποίος έφαγε τα νιάτα του κάνοντας ντοκτορά στην Ευρώπη και, τώρα, μεσήλικας είδε τα παιδιά του να φεύγουν από την χώρα βυθισμένα στην απελπισία, του εκμυστηρεύθηκα ότι αυτή η ιστορία με το ψυγείο είναι σαν την νέα συμφωνία που ίσως υπογράψουμε. Άλλοι ακούνε ορατόρια του Χάυδν, άλλοι τραυλισμούς, σε μένα κοστίζει η συντήρηση είναι και το ρημάδι –κυριολεκτικά- παρελθόν, είμαι δίβουλος, δεν ξέρω τι να αποφασίσω.
Και γιατί σκας μου απάντησε. «Μία των ημερών το ψυγείο σου θα τινάξει μια και καλή τα πέταλα, οπότε θα απαντηθούν όλα σου τα ερωτήματα. Όπως λένε και οι λατίνοι Vulnerant omnes, ultima necat, ή Όλες οι ώρες πληγώνουν, η τελευταία σκοτώνει». Βέβαια, αυτή τη στιγμή, δεν έχω χρήματα να αλλάξω ψυγείο οπότε εφευρίσκω ακόμη και ιστορίες προκειμένου να δικαιολογήσω τον βόμβο ελπίζοντας ότι δεν θα μείνω χωρίς ψυγείο αφού έχω ακόμη κάτι να βάλω μέσα. Όλα ετούτα φυσικά αφορούν εμένα, σε ότι αφορά τους άλλους αυτό που με ενδιαφέρει και για το οποίο μου πέφτει λόγος είναι να βρίσκουν πάντα κάτι στο ψυγείο τους.
Ανακεφαλαιώνοντας: Επειδή στο ζύγισμα τα σταθμά είναι που ορίζουν κάθε στιγμή την ακρίβεια των μετρήσεων τότε χωρίς δυσκολία μπορούμε να πούμε ότι όλες οι συμφωνίες είναι κακές όταν έχεις για μέτρο τις χειρότερες που προηγήθηκαν. Το θέμα είναι τι προτεραιότητες βάζεις κι αν αυτές μπορούν να πραγματοποιηθούν με μια κακή συμφωνία (εάν είναι αυτή που προτείνουμε και εάν υπογραφεί).
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].