Είναι η Ευρώπη «γηραιά», άρα σοφή, με μακραίωνη Ιστορία γεμάτη από κατάμαυρα σκοτεινά πηγάδια (Μεσαίωνας, Σταυροφορίες, Ιερά εξέταση, Παγκόσμιοι πόλεμοι), γεμάτη όμως και από ολόλαμπρα και πάμφωτα αστέρια (Διαφωτισμός, Ανθρωπισμός, Χάρτα δικαιωμάτων, Κοινωνικές επαναστάσεις).
Είναι η Ελλάδα, η πιο Οικουμενική γωνιά του πλανήτη, αλλά και το πιο αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης -φύσει και θέσει- που γέννησε και χάρισε (πρώτα στην Ευρώπη και μέσω αυτής σ’ όλο τον κόσμο) την Φιλοσοφία, την Δημοκρατία, τις Επιστήμες, το Θέατρο και την Ποίηση.
Είναι η σύγχρονη Ευρώπη με τα κεκτημένα και τα ιδεώδη της, με την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, με την νομισματική ενοποίηση, αλλά και με τις τύχες των (άμοιρων) λαών της στα χέρια της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Ντάισεμπλουμ, του Σούλτς και του Γιούνκερ.
Είναι η σύγχρονη Ελλάδα της μίζας, της διαφθοράς, της SIEMENS, των Ολυμπιακών αγώνων, του C4I, του Χρηματιστηρίου, των δομημένων ομολόγων, του PSI, των «πρωτογενών πλεονασμάτων» και του «success story», η χώρα του Άκη, του Σημίτη, του Τσουκάτου, των κουμπάρων, του Αντώνη, του Βαγγέλη και του «πάση θυσία στο Ευρώ – οι Γερμανοί είναι φίλοι μας» Σταύρου.
Όταν η σύγχρονη Ελλάδα είδε κι απόειδε με αυτή την σουρεάλ σχέση με την Ευρώπη (που «βλάπτει σοβαρά την υγεία») αποφάσισε να αναθέσει στους «Ινδιάνους» τη διαπραγμάτευση, διεκδικώντας για τους πένητες ιθαγενείς το αυτονόητο: Ψωμί στο τραπέζι, φάρμακα στο ντουλάπι, πετρέλαιο στον καυστήρα και σεισάχθεια στα αβάσταχτα και άδικα χρέη.
Επειδή όμως –ιστορικά- τους καταστροφικότερους πολέμους γέννησε η απαίτηση εφαρμογής του αυτονόητου, έτσι και τώρα, ο Μέττερνιχ του σκοταδισμού (Σόιμπλε), ομού με την «ιερά» μαύρη συμμαχία της Ευρώπης και τους αποφασισμένους μαχητές (εγχώριους και ξένους) των «δίκαιων» της Καγκελαρίας, κήρυξαν τον πόλεμο.
Και επειδή η βρώμα (και η συνοδός μπόχα) ουκ επί μακρόν κρύπτεται, «η ψείρα βγήκε στο γιακά».
Έτσι, ο -«όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα» – Αντώνης σε συνέντευξη του στο «Έθνος της Κυριακής» μας ενημέρωσε ότι είναι «έτοιμος να αναλάβει πρωτοβουλίες (να μας σώσει ξανά) αρκεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αφήσει τις ιδεοληψίες (μισθοί, συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις, αναδιάρθρωση χρέους, αναπτυξιακή χρηματοδότηση) και να συνενοηθούμε μαζί αλλά και με τους δανειστές μας (να υποκύψουμε στις απαιτήσεις τους)».
Έτσι, η -«αντικειμενική»- Μαρία Σπυράκη δήλωσε στην τηλεόραση: «Εάν στηρίξουμε εμείς τη συμφωνία και δεν τη στηρίξουν οι ΑΝΕΛ και η Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε αλλάζουν τα δεδομένα». Σε ερώτηση εάν αναφέρεται σε εκλογές, απάντησε σαφώς: «Δεν είναι απαραίτητο. Η κυβέρνηση δεν θα έχει τη δεδηλωμένη, οπότε πάμε σε….. άλλα σχήματα (τύπου Παπαδήμου)».
Έτσι, ο -μιλάω 7 ώρες για την αξία της σιωπής- Ευάγγελος (επειδή συγκροτήθηκε η επιτροπή για τα Μνημόνια) –έντρομος- επιτέθηκε στον Βαρουφάκη για «ακραίο θράσος» και «πολιτική αλητεία» επειδή μιλά για βλάβη των ασφαλιστικών ταμείων από το PSI, ενώ «ξύνεται στη γκλίτσα του τσοπάνη» και είναι «τζάμπα μάγκας» αφού «γλείφει εκεί που φτύνει».
Έτσι, ο -ποταμίσιος βάτραχος- Σταύρος εκφράζει την ενόχλησή του «για την επιλογή να προβληθούν, από τους σταθμούς του Μετρό, εικόνες από την εισβολή των Γερμανικών στρατευμάτων κατοχής στην Αθήνα το 1941 και για τις επιπτώσεις που μπορεί να δημιουργηθούν στον τουρισμό».
Κάθε μέρα γίνεται περισσότερο εμφανές ότι οι φορείς της συμφοράς, δεν μπορεί παρά να έχουν εκλεκτική πολιτική συγγένεια.
Ένα σόι είναι. Ντυμένο μάλιστα με τα εθνικά μας χρώματα. Το σόι των μπλε.
Σόι-μπλε δηλαδή.