Τα συσσωρευμένα κοινωνικά προβλήματα, η σκληρή στάση της τρόικα και οι συνεχείς πτώσεις στις δημοσκοπήσεις έφεραν τη συγκυβέρνηση ,σε αδιέξοδο.Η επίσπευση της προεδρικής εκλογής με μια κομματική υποψηφιότητα που δεν συσπειρώνει, δείχνουν εκλογές ως τέλη Γενάρη.
Ήδη τα πολυχρησιμοποιημένα όπλα της αποσταθεροποίησης και του φόβου, άρχισαν να παίζουν στα καναλια της διαπλοκής,που έντρομα βλέπουν μια πολιτική αλλαγή να θίγει τα οικονομικά τους συμφέροντα.Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ειναι ρεαλιστικό,θα χάσουμε όσα κερδίσαμε με θυσίες,θα βγούμε απο το ευρώ.Είναι πια τοσο φθαρμένα και επαναλαμβανόμενα αυτά τα δήθεν επιχειρήματα, που έχασαν την πειθώ τους ακόμα και στους ψηφοφόρους της μνημονιακής πτέρυγας.
Η θεοκρατική λογική του μονόδρομου της λιτότητας,δεν μπορεί να πείσει κανένα σκεπτόμενο άνθρωπο.Μπορεί να υπάρχει βρε αδελφέ και μια άλλη πρόταση ρεαλιστική και βιώσιμη .Που θα σταματήσει τον κατήφορο της εξαθλίωσης ,της φτώχειας, και του ξεπουλήματος όσο-όσο της δημόσιας περιουσίας.Που θα φέρει περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, δίκαιο φορολογικό σύστημα,και επιτέλους μια διαπραγμάτευση για το χρέος και τη δανειακή σύμβαση.Που δεν θα επιτρέψει στο 1 % του πληθυσμού,να συνεχίσει να εχει το 56 % του πλούτου-στην Ελλάδα.Που θα αποκαταστήσει εργατικά και δημοκρατικά δικαιωματα, και το κράτος πρόνοιας.Που θα διαφυλάξει τα δημόσια αγαθά της παιδείας και της υγείας, αλλά και τις θάλλασες, τα δάση, το νερό.
Mα το χρηματιστήριο πέφτει,οι αγορές τρομάζουν. Ε, μια κυβέρνηση ανασφαλής και αδύναμη, τρομάζει τις αγορές, που δεν δείχνουν ευγνωμοσύνη ούτε σε όσους τις προσκύνησαν.Σέβονται περισσότερο έναν συγκρότημενο και ισχυρό αντίπαλο.
Το χαρτί του χάους και των κουκουλόφορων, παίχτηκε κιαυτό, με αντίτιμο τη ζωή ενός παιδιού, ομως φαίνεται πως κάποιοι πιο εχέφρονες, σφύριξαν στον άτεγκτο πρωθυπουργό, πως ένας θάνατος, στο τέλος παρασύρει και την κυβέρνηση που τον προκάλεσε. Και όχι την αντιπολίτευση που με τη στάση της, αφήνει τους ιπτάμενους αναρχικούς να καταστρεφουν και τα γνωστά μπλα μπλα.Εξάλλου κι αυτό το παραμύθι, πολυπαίχτηκε το Δεκέμβρη του 2008, και δεν είναι πια πιστευτό.Ευτυχώς, ευτυχώς για τον νεαρό κρατουμενο, ευτυχώς για την κοινωνία, ευτυχώς για τη δημοκρατία, ψηφίστηκε η τροπολογία, σταμάτησε η απεργία πείνας και αποφεύχθηκε η χειρότερη έκβαση, που θα ήταν μια μόνιμη τύψη και ενοχή για όλη την κοινωνία.Και γιαυτούς που συμπαραστάθηκαν, και γιαυτούς που λοιδώρησαν, και γιαυτούς που αδιαφόρησαν.
Λίγος πολιτικός χρόνος μενει για τα μνημονιακά κόμματα.Και ακόμα πιο λίγος, για τους δυο αρχηγούς τους, τον κ Σαμαρά της Πολιτικής Άνοιξης, και τον κ. Βενιζέλο,-που κιαυτόν δεν θα τον λέγαμε γέννημα θρέμμα του ΠΑΣΟΚ. Σύντομα ο λαός θα κληθεί να αποφασίσει.Και 5 χρόνια λιτότητας και νεοφιλελευθερισμού ,μάλλον είναι πολλά .
*Η Ρία Καλφακάκου είναι πανεπιστημιακός του ΑΠΘ
**Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Θεσσαλονίκη”