Χρειάστηκε τετράμηνο μέχρι να προκύψει, αφότου τα τρία συγκυβερνώντα κόμματα μειώθηκαν σε δύο, ή ενάμισι, όπως διατείνεται η διάχυτη κακεντρέχεια. Η αλήθεια όμως είναι πως ίσχυσε και εδώ ο νόμος της αγοράς, ο νόμος της ανταπόκρισης της προσφοράς στη ζήτηση. Εκλιπαρούσε κανείς να ανακοινωθεί, επιτέλους, η προγραμματική συμφωνία Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ; Ζητάς κάτι που το χρειάζεσαι σαν «σηματωρό και κήρυκα», σαν μπούσουλα, ώστε να ξέρεις προς τα πού πορεύεσαι, προς ποιαν άκρη του τούνελ: πας προς τη φωτεινή, της ευδαίμονος εξόδου, ή μήπως επιστρέφεις στη ζοφώδη, της εκκίνησής σου, ό,τι κι αν ισχυρίζονται οι καλλιεργητές αισιοδοξίας και τα εκτροφεία χαρμόσυνων αριθμών; Ούτε καν οι υπουργοί δεν είχαν ανάγκη τη συμφωνία Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Και ας υποτίθεται ότι θα τους καθοδηγούσε στην πρακτική τους καθημερινότητα, σαν γαλαζοπράσινο βιβλιαράκι της Αλήθειας και της Αρετής.
Δημοσιεύτηκε λοιπόν προχθές, μετά τη συνάντηση προέδρου και αντιπροέδρου της κυβέρνησης, ένα κείμενο που, κατά το κοινώς λεγόμενο, θα πάει αδιάβαστο – επειδή η ανάγνωσή του δεν θα κάνει κανέναν σοφότερο. Δεν προβλέπει κατ’ αρχάς τα ουσιώδη, λ.χ. με ποια αναλογία (2:1, 3:1 ή 2,5:1) θα διανεμηθούν μεταξύ των συγκυβερνώντων οι χηρεύουσες θέσεις του Δημοσίου. Και δεν ορίζει πού ακριβώς θα προσφέρουν τα πατριωτικά τους φώτα οι αποτυχημένοι πολιτευτές, σαν τον κ. Πλεύρη, που φυσικά και δεν γινόταν να μείνει η πατρίδα χωρίς τις σωστικές συμβουλές του· γι’ αυτό και φρόντισε να τον προσλάβει ως νομικό του σύμβουλο, αρμόδιο σε ζητήματα στοιχηματοθεσίας και από τηλεοράσως απολύσεων, ο έτερος φωστήρ τού (επίσης συγκυβερνώντος καθώς φαίνεται) ΛΑΟΣ, ο κ. Γεωργιάδης. Παρεμπιπτόντως, πολυτόνισε τις πινακίδες και στο υπουργείο Υγείας ο κ. Αδωνις ή δεν έβρισκε πρόχειρες περισπωμένες και δασείες ύστερα από την κατάχρηση τόνων και πνευμάτων (προσοχή: όχι πνεύματος) που είχε διαπράξει στο Ναυτιλίας;
Προσέφερε, βέβαια, η συμφωνία στον κ. Βενιζέλο τη χαρά πως είναι ισοδύναμος σύμμαχος και όχι όμηρος, μπεστ σέλερ πάντως δεν θα γίνει. Δεν προορίζεται άλλωστε για την πολιτική αγορά, αλλά για τους συλλέκτες, που διαθέτουν ήδη και συντηρούν με κάθε επιστημονική φροντίδα την προγραμματική συμφωνία των Τριών. Η μοίρα της πρώτης, που είχε κοινοποιηθεί με πολύ περισσότερα βούκινα, καθόρισε την (αναγνωστική και πολιτική) μοίρα και της δεύτερης, της νωπής. Οσο εμπόδισε εκείνη τον κ. Σαμαρά να αδιαφορήσει σε πολλά κρίσιμα ζητήματα για τις θέσεις των εταίρων των, προπάντων του μικρότερου, της ΔΗΜΑΡ, και να κυβερνήσει ουσιαστικά σαν αυτοδύναμος (βλ. ΕΡΤ, αντιρατσιστικό νομοσχέδιο κτλ.), άλλο τόσο θα τον εμποδίσει η συμφωνία του με ένα κόμμα που, για να περισωθεί, αρπάζεται από «Ελιές» και «ανασυγκροτήσεις». Και ύστερα, όσο υπολόγισαν την πρώτη συμφωνία ο κ. Ρεν, ο κ. Μπαρόζο, η κ. Λαγκάρντ, η κ. Μέρκελ, τόσο θα υπολογίσουν και την τωρινή. Αν τη διαβάσουν.
Πηγή: Η Καθημερινή