Οι χρυσαυγίτες βουλευτές με χειροπέδες, ξανά και ξανά, τα ΜΜΕ σαν συνεργείο καθαρισμού, η κυβέρνηση σωτηρίας επί τω έργω και ο Σαμαράς που ανάβει ένα κερί στην εκκλησία. Όλοι στο πόστο τους.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις, το μήνυμα περνάει. Πιάσαμε τους φασίστες, τους τελειώσαμε, καθαρίσαμε με τον φασισμό…
Μία εικόνα που εκτονώνει τον εσωτερικό μας αναβρασμό, κατευνάζει την οργή, ικανοποιεί το αίσθημα περί Δικαίου. Μια εικόνα τακτοποίησης στη χαοτική και χωρίς προοπτική ζωή του κάθε νοικοκυραίου.
Άρνηση. Άρνηση να δεχθούμε πως ο φασισμός παραμένει εκεί έξω, τρέφεται και παχαίνει από τη σήψη ολόκληρης της κοινωνίας. Ίσως να μην είναι οργανωμένος, σίγουρα όμως πολλές μικρές ρατσιστικές πράξεις και αντιλήψεις που συνθέτουν το τραγικό του παζλ, με τις φρικαλεότητες του παρελθόντος να τριγυρνάνε ανενόχλητες γύρω μας.
Είναι έξω και πίνει φραπέ, καταγγέλλοντας τους μετανάστες για την ανεργία, ενώ εξακολουθεί να ψηφίζει Σαμαρά γιατί τα μνημόνια είναι η λύση. Ή έστω γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική. Τι κι αν τα μνημόνια σημαίνουν χιλιάδες απολύσεις, ανεργία και κατάρρευση του κοινωνικού κράτους;
– Είναι αποδεκτός από τα νέα κορίτσια που βρίσκουν σέξι τον Κασιδιάρη.
– Είναι στα στρατόπεδα κράτησης μεταναστών, στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εδώ στη χώρα μας το 2013! Με τις άθλιες συνθήκες κράτησης για άγνωστο χρόνο, με την ασιτία, την παντελή έλλειψη υγιεινής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Δε μας αφορά.
– Είναι στις χιλιάδες φυλλάδες του «Πρώτου Θέματος» που πουλήθηκαν πουλώντας την εικόνα του νεκρού Παύλου.
– Είναι στον λόγο και τις πράξεις του Δένδια που υιοθετεί χιτλερικές πρακτικές και τις ονομάζει Ξένιο Δία και του δίνουμε και συγχαρητήρια γιατί καθάρισε το κέντρο της Αθήνας από τους λαθρομετανάστες άστεγους και τη Βουλή από τους φασίστες (ο Μπέκετ τόση έμπνευση δεν είχε!).
– Είναι ο πατέρας που μπορεί να δεχθεί τον γιο του ως χρυσαυγίτη, αλλά αδυνατεί να τον δεχθεί ως ομοφυλόφιλο, καθώς οι έννοιες του «φυσιολογικού» και του «κανονικού» είναι πάνω από την αλήθεια του καθενός, ακόμα κι αν πρόκειται για το ίδιο μας το παιδί.
– Είναι στον φανατισμό που εξυπηρετεί την αποσιώπηση της αντίρρησης. Στα συνθήματα καθαρότητας που επικυρώνουν τις φασιστικές ιδέες συνθηματικά και συναισθηματικά με την πιο απλουστευτική γλώσσα, με λέξεις που παραμένουν εγκλωβισμένες στη συναισθηματική έξαψη.
– Είναι σε όλους όσους παρίσταναν ότι δε βλέπανε. Ότι δε βλέπανε τους χρυσαυγίτες να σπάνε τους πάγκους στα παζάρια και τους μετανάστες στο ξύλο.
– Είναι στον κυρίαρχο λόγο που βρίθει αντισημιτικών θέσεων, αποδεικνύοντας πως ο αντισημιτισμός όχι μόνο δεν είναι περιθωριοποιημένη άποψη, αλλά κυρίαρχη: είναι στα λόγια του Βενιζέλου που διέκρινε στη λίστα Λαγκάρντ τρία εβραϊκά ονόματα και στις τοποθετήσεις του Πλεύρη, είναι στη μουσική σκηνή και ονομάζεται Γαϊτάνος, Σφακιανάκης και Πλούταρχος. Και όπως ξέρουμε καλά, τα λόγια είναι το πρώτο στάδιο βαρβαρότητας.
– Είναι στα λόγια του αυτοονομαζόμενου «κεντρώου» Λοβέρδου που ισχυρίστηκε ανερυθρίαστα πως η παράνομη μετανάστρια πόρνη μολύνει την ελληνική οικογένεια και διαπόμπευσε οροθετικές γυναίκες!
– Είναι στο yπουργείο Υγείας ο κρατικός ρατσισμός, που εφαρμόζει μια ανθρωποκτόνα πολιτική, τη βιοπολιτική του θανάτου. Διαχωρίζοντας τους ανθρώπους σε ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, μετατρέποντας τους σε ποσά, σαν καλός λογιστής. Ξεχωρίζοντας τη φύρα, τους ανασφάλιστους, τους βαριά αρρώστους, τους καρκινοπαθείς και τους ψυχικά ασθενείς. Αυτοί πρέπει να φύγουν από τη μέση, με πολιτικώς ορθό τρόπο. Ωθούνται στο θάνατο με Νόμο και Τάξη.
– Είναι στις ΜΚΟ, που συμπράττουν στο έγκλημα με τη σιωπή τους, ξεχνώντας την ευθύνη και το ρόλο τους.
– Είναι στα δικαστήρια, όταν ο αντιφασισμός βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου, όπως στην περίπτωση του Σάββα Μιχαήλ.
– Είναι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές που χωρίζουν τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες, Ανθρώπους και Υπανθρώπους, ανάλογα με το Ε9 τους και μετατρέπουν τα αγαθά της Παιδείας, της Υγείας, το ρεύμα και το νερό, σε εμπορεύματα ή είδη πολυτελείας. Για όσους μπορούν, για όσους αντέξουν. Οι λοιποί στον Καιάδα, και μην κάνετε και πολύ θόρυβο γιατί προκαλείτε κίνηση στους δρόμους.
– Είναι στη φοβική αμυντική μας κοινωνία. Η οποία ταυτοχρόνως έχει κρίση ταυτότητας. Ούτε ποια είναι ξέρει, ούτε ποιος είναι ο εχθρός της. Και δεν την νοιάζει να ψάξει.
– Είναι στη Λυρική Σκηνή που μάζευε τον οβολό μας για τους Έλληνες Άστεγους, όπως έλεγε στην επιγραφή της. Τι το διαφορετικό άραγε πρέσβευε ο Παναγιώταρος που μάζευε αίμα και λαχανικά μόνο για Έλληνες;
– Είναι στη γειτονιά που αγανακτεί με αυτούς που σπάνε τα ATM, αλλά ανέχεται τα γραφεία της Χρυσής Αυγής και που και που περνάει να αφήσει και κανένα μακαρόνι.
– Είναι στην ποταπή επιθυμία να δεις αυτόν που τολμάει να αντιστέκεται να υποκύπτει σε αυτό που σε συνθλίβει.
– Είναι στις γενιές των ανικανοποίητων Εγώ που δεν τολμούν να αγγίξουν την ουσία που οδήγησε στην παρακμή. Είναι στο φόβο του καθενός που επιλέγει την άγνοια και την αδιαφορία, από την ενδοσκόπηση και την ενεργοποίηση. Είναι τούτος ο φόβος για τον κατακερματισμό του εαυτού μας, που δεν τολμά να κοιτάξει και να αποδεχθεί: τα χίλια κομμάτια μας, τις ενοχές μας και τις ευθύνες μας.
Αν στ’ αλήθεια θέλουμε να τσακίσουμε τον φασισμό ας κοιτάξουμε μέσα μας και γύρω μας αποστρέφοντας το κεφάλι από το εκμαυλιστικό λευκό της οθόνης μας. Είμαστε στο παρά πέντε και ο χρόνος κυλά γρήγορα και αδυσώπητα…
Πηγή: egnatiapost.gr