Εγώ λέω ότι θα δείξει και επειδή ήδη η νέα κυβέρνηση έχει ορκιστεί, αν και ακόμα η Βουλή είναι σε… διακοπές, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν τα πρώτα δείγματα γραφής. Οι επαναπροσλήψεις, έστω σταδιακά, όλων των ανθρώπων που έχασαν τη δουλειά τους στο δημόσιο μέσα από το άθλιο κόλπο της διαθεσιμότητας, η ακύρωση «συμβολικών» ιδιωτικοποιήσεων, όπως αυτές του ΟΛΘ και του ΟΛΠ και η κατάργηση του σχολείου των πολλών αποκλεισμών, δημιουργούν μία ξεκάθαρη εικόνα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Και εμένα αυτό μου φαίνεται αρκετά αριστερό και σίγουρα πολύ αντινεοφιλελεύθερο. Αρκεί αυτό;
Προφανώς, στη συνέχεια, η εφαρμογή του προγράμματος της «Θεσσαλονίκης», κυρίως των μέτρων που θα πλήξουν συγκεκριμένα μεγάλα συμφέροντα, και η πορεία των διαπραγματεύσεων με τους… εταίρους για την αλλαγή των όρων των δανειακών συμβάσεων και την απομείωση του δημόσιου χρέους, δεν θα γίνει στο τραλαλά και με την άνεση που έχουν οι υπουργοί της νέας κυβέρνησης να καρφώνουν στον τοίχο τα καθίκια των προηγούμενων κυβερνήσεων. Προφανώς πολλά θα κριθούν όχι από το πρώτο μπαμ – αυτό νομίζω το λύσαμε – αλλά όταν η νέα κυβέρνηση βρεθεί μπροστά στην πρώτη πρόταση συμβιβασμού με τους… εταίρους και κληθεί να επιλέξει ανάμεσα στο κλείσιμο της διαπραγμάτευσης και στη συνέχιση της.
Για το «πόσο Αριστερά;» απαντήσεις δεν θα βρούμε ούτε στη συμμετοχή των ΑΝΕΛ, και ενός… περίεργου, στη νέα κυβέρνηση, ούτε και στο τι λένε γι’ αυτό το θέμα άνθρωποι και χώροι που στάθηκαν απέναντι στην προοπτική αυτή η χώρα να αποκτήσει μία αριστερή διακυβέρνηση, πετώντας λάσπη, και ό,τι άλλο έβρισκαν μπροστά τους, στην προσπάθεια για μία μεγάλη πολιτική αλλαγή. Το… ποσοστό θα κριθεί από το κατά πόσο η Αριστερά, που είναι κάτι περισσότερο από κορμός της νέας κυβέρνησης, φανεί εντάξει στους όρους της συμμαχίας της με τους πολλούς καλούς ανθρώπους, για δουλειές, υγεία, παιδεία και δικαιώματα.
Ο alterthess ιανός