Ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι φίλος μου και το αν, με την παρουσία του, διευκολύνει τους στόχους μου είναι σχετικό. Εξετάζοντας, αναδρομικά, πολιτικές και ταξικές μάχες η παρουσία των εχθρών των εχθρών μας έχει δώσει κάποια μετρήσιμα αποτελέσματα αλλά σε όλες τις περιπτώσεις αφορούν μικρά διαστήματα, πιθανά ένδοξα αλλά εδώ που φτάσαμε με τις δάφνες κανένας δεν θα χορτάσει, που δεν είχαν βάθος χρόνου και κυρίως δεν δημιούργησαν προοπτική για ανατροπές αλλά συνθήκες για την παλινόρθωση της άλλης πλευράς.
Να στο σπάσω σε τάλιρα με ένα κάπως τραβηγμένο παράδειγμα: Ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βόρειας Ελλάδας, ότι χειρότερο υπάρχει πανευρωπαϊκά στον εργοδοτικό χώρο, ζητάει την κατάργηση του Ενιαίου Φόρου Ακινήτων. Προφανώς δεν υπάρχει καμία αυταπάτη για το ρόλο του ΣΒΒΕ όμως υπάρχει μία πολύ συγκεκριμένη παγίδα καθώς τα μέλη του συγκεκριμένου Συνδέσμου βασικά ασχολούνται με το real estate, οπότε έχουν πολύ μεγάλα ζόρια με τον ΕΝΦΙΑ. Η παγίδα έχει να κάνει με γενικεύσεις, που ήδη ακούγονται, περί της «δήμευσης» περιουσιών που… κάπως έγιναν.
Έχω την εντύπωση πως στην απ’ εδώ πλευρά υπάρχει μία σύγχυση, πολλοί και πολλές μπερδεύουν το «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου», που είναι λάθος, με το «τις μάχες τις δίνεις με το στρατό που διαθέτεις και όχι με αυτόν που θα ήθελες να έχεις», που είναι αναγκαστικό. Είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα για έναν πολύ απλό λόγο: Στις πολιτικές και ταξικές μάχες ο εχθρός του εχθρού δεν συμμετέχει, αντίθετα ο στρατός που διαθέτεις βρίσκεται στα χαρακώματα με όλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες του.
Καθώς βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για μία μεγάλη πολιτική και ταξική μάχη είναι αναγκαίο οι… στρατηγοί της απ’ εδώ πλευράς να ασχοληθούν με το αξιόμαχο του στρατεύματος και να σταματήσουν να κουτσομπολεύουν για τα προβλήματα και τις αδυναμίες της άλλης πλευράς. Το, ας πούμε, φιλικό των ευρωεκλογών του Μαίου, όπου στις 26 δεν έφυγαν, έδειξε πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
Ο alterthess ιανός