Α)Από τη μια αυθορμητισμός, μαζικότητα, ευδιάκριτη η παρουσία νεολαίας, αγωνιστικές διαθέσεις, πρωτοτυπία μορφών, δηλαδή πραγματική (και όχι συμβολική) προσπάθεια να μην περάσει η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στο φορολογικό.
Από την άλλη πολιτική ηγεμονία των αγροτοπατέρων της ΝΔ, χρησιμοποίηση της κινητοποίησης ως πολιτική παρακαταθήκη για το κόμμα τους, απολιτικοποίηση που ρέπει προς χωριστικές ιδεολογίες, παρουσία της χρυσής αυγής, απουσία αριστερής παρέμβασης (ακόμα και του ΚΚΕ…), ανοργανωσιά.
Β)Ερωτήματα προς προβληματισμό:
-Θα πάρει ο αγώνας, δήθεν “αυθόρμητα”, το δρόμο της κομματικής εργαλειοποίησης και του συμβιβασμού για τον οποίο δουλεύουν οι νεοδημοκράτες αγροτοπατέρες;
-Ή θα εκτραπεί σε έναν τυφλό εθνικιστικό “αντικομματισμό”, που διογκούμενος και σε συνδυασμό με άλλα μέτωπα (προσφυγικό, ανακατανομή ισχύος στην ΝΑ Μεσόγειο κλπ), μπορεί να γίνει εργαλείο ευρύτερων αντιδραστικών εξελίξεων;
-‘Η ο αγώνας θα βρει το δρόμο του, θα εκφράσει τα συμφέροντα των μικρών και μεσαίων αγροτών, θα συνενωθεί με το προλεταριάτο των πόλεων ενάντια στην-όποια- κυβέρνηση και την Τρόικα; Η 4η Φλεβάρη θα αποτελέσει τη στιγμή της ενωμένης λαϊκής κινητοποίησης;
Γ) Ενα δίκαιο κίνημα. Ιδεολογικά απλοϊκό με τάσεις οπισθοδρομικές. Οι έννοιες που χρησιμοποιεί είναι πρωτόλειες . Πολιτικά αντιφατικό και αμφίσημο. Εσωτερικά, με ταξικούς όρους, διαιρεμένο. Ένα μίγμα χαρακτηριστικών σπάνιο στη σύγχρονη ιστορία του ελλαδικού κοινωνικού σχηματισμού, τα οποία μπερδεύουν τις μονόπλευρες πολιτικές θεωρήσεις που τόσο ευδοκιμούν στην αριστερά.
Κίνδυνοι και ευκαιρίες. Αντιδραστικές και προοδευτικές εξελίξεις ως ενδεχόμενο. Όλα παίζονται. Ο αγώνας συνεχίζεται πρώτα από όλα ενάντια στη χειραγώγηση που επιδιώκουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όσο και τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα. Πορεία σε άγνωστα και δυσκολοδιάβατα μονοπάτια. Δυστυχώς με την αριστερά λαβωμένη οργανωτικά, πολιτικά και ηθικά. Αλλά τι σημαίνει σήμερα “αριστερά”; Ας ρωτήσουμε έναν αγρότη.