Την έντονη διαμαρτυρία και ανησυχία του εκφράζει σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Διδασκόντων Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών κάνοντας λόγο για σειρά ποινικών διώξεων που έχει ασκήσει η Εισαγγελία Θεσσαλονίκης εναντίον νυν και πρώην μελών Δ.Σ. των συλλόγων Δ.Ε.Π. και Διοικητικών του Α.Π.Θ. με τις κατηγορίες για «παράνομη βία από κοινού» και «διατάραξη υπηρεσιακής ειρήνης και παράνομη βία τελεσθείσα κατ’ εξακολούθηση και μη».
Όπως προστίθεται στην ανακοίνωση, οι συνάδελφοι που διώκονται, έδρασαν μαζί με πολλούς άλλους, υλοποιώντας αποφάσεις των συλλογικών συνδικαλιστικών οργάνων τους, υπερασπιζόμενοι τον δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκαν κατά τις ψηφοφορίες για την εκλογή του Σ.Ι. του ΑΠΘ. Αξίζει να σημειωθεί ότι με βάση την σχετική διερεύνηση του τότε Πρυτανικού Συμβουλίου του Α.Π.Θ, δεν καταλογίστηκε κανένα αδίκημα στους συναδέλφους, και ως εκ τούτου εγείρονται σοβαρά ερωτήματα ως προς την σκοπιμότητα της παρούσης δίωξης.
Το ΔΣ του Συλλόγου εκφράζει τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη του στους συναδέλφους του ΑΠΘ θεωρώντας αδιανόητο στη δημοκρατία να γίνεται προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και περιστολής του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος κάθε πολίτη στην ελεύθερη έκφραση γνώμης και ζητά την άμεση διακοπή της δίωξης.
Παράλληλα, για απόπειρα ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης εντός των πανεπιστημίων μιλάει ο πανεπιστημιακός Παναγιώτης Σωτήρης, πρώην μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΠΟΣΔΕΠ, με αφορμή τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης σε βάρος του από την Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας.
Αναλυτικά σε δήλωσή του αναφέρει: Πληροφορήθηκα ότι έγγραφο της Υποδιεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας, σε εκτέλεση σχετικής παραγγελίας της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών για διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, ζητά από την ΠΟΣΔΕΠ τα στοιχεία μέλους της με το «όνομα ή επώνυμο ‘Σωτήρης’ το οποίο εισέβαλε στην αίθουσα της Συγκλήτου την 30-10-2014».
Δεν χρειάζεται να με αναζητούν. Στις 30-10-2014 βρέθηκα στην αίθουσα της Συγκλήτου, με την ιδιότητα του μέλους της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΠΟΣΔΕΠ και του εκπροσώπου της Συνάντησης Πανεπιστημιακών Δασκάλων. Προφανώς και δεν «εισέβαλα». Άλλωστε, πώς θα μπορούσα να «εισβάλω» σε χώρο που είχε πόρτες ανοιχτές και πλήρη δυνατότητα πρόσβασης;
Βρέθηκα εκεί για να απευθυνθώ με την ιδιότητα του συνδικαλιστικού εκπροσώπου του κλάδου στον κ. Πρύτανη του ΕΚΠΑ και τα μέλη της Συγκλήτου κάνοντας έκκληση να διαλέξουν το δρόμο του διαλόγου με τους φοιτητές για να μπορέσει να μπει τέλος στην κρίση που αντιμετώπιζε το ΕΚΠΑ, κάνοντας σαφές ότι ο αυταρχισμός δεν ταιριάζει σε πανεπιστημιακούς δασκάλους και δη σε μέλη Πρυτανικών Αρχών.
Έπραξα δηλαδή αυτό που όριζε η συνδικαλιστική και η ακαδημαϊκή μου ευθύνη και η υπεράσπιση του δημόσιου και δημοκρατικού πανεπιστημίου απέναντι σε αυτό που από πολλές πλευρές καταγγέλθηκε ως αυταρχική εκτροπή του τότε Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών και σημερινού βουλευτή της ΝΔ κ. Φορτσάκη.
Στάθηκα στο πλευρό του δικαιώματος των φοιτητών να αντιμετωπιστούν ως ισότιμο τμήμα της πανεπιστημιακής κοινότητας και υπερασπίστηκα την ανάγκη να έχουμε ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό στις συλλογικές διεκδικήσεις και όχι ένα αυταρχικό και περικυκλωμένο από τις δυνάμεις καταστολής εκπαιδευτήριο.
Τις ίδιες θέσεις υπερασπίζομαι και σήμερα και τις ίδιες θα επαναλάβω όσες φορές κι αν με καλέσουν στην Κρατική Ασφάλεια. Ούτε με πτοούν, ούτε με φοβίζουν τέτοιες πρακτικές, που θυμίζουν άλλες εποχές.
Το θέμα, όμως, δεν είναι ατομικό. Σήμερα, που έχει αλλάξει η κυβέρνηση, που συνάδελφος με ιστορία στο πανεπιστημιακό κίνημα είναι Υπουργός Παιδείας και που συνάδελφοι Πανεπιστημιακοί προΐστανται των Υπουργείων Προστασίας του Πολίτη και Δικαιοσύνης, δικαστικές και αστυνομικές αρχές απεργάζονται την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης εντός των πανεπιστημίων. Αυτό είναι κάτι που μάλλον συνιστά από μόνο του σοβαρό πολιτικό ζήτημα.