Σε πλήρη αντεπίθεση προχωρούν οι νέες πρυτανικές αρχές των ΑΕΙ επιχειρώντας να αλλάξουν εκ βάθρων ό,τι ξέραμε μέχρι σήμερα ως δημόσιο πανεπιστήμιο.
Από τις αρχές Σεπτέμβρη την εμφάνισή τους έκαναν στις εισόδους του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης φύλακες με αλεξίσφαιρα. Πριν λίγες μέρες οι ίδιοι φύλακες παρατάχθηκαν στην είσοδο του χώρου την ώρα που συνεδρίαζε η σύγκλητος για τις διαγραφές απέναντι σε ομάδα φοιτητών, εκπροσώπων των φοιτητικών συλλόγων, απαγορεύοντας τους την είσοδο. Η ίδια ιστορία και στο ΕΚΠΑ όπου από τα τέλη Αυγούστου κυκλοφορούν υπάλληλοι ιδιωτικής εταιρείας ασφάλειας, ζητούν φοιτητικές ταυτότητες στις εισόδους αλλά και εντός της πανεπιστημιούπολης. Μάλιστα στα μέσα του Οκτωβρίου φοιτητές του ΕΚΠΑ συγκεντρώθηκαν έξω από την πρυτανεία του ιδρύματος στα πλαίσια αποφάσεων των φοιτητικών τους συλλόγων με σκοπό να πραγματοποιήσουν παράσταση διαμαρτυρίας για την ελλιπή φοιτητική μέριμνα και να ζητήσουν να συνεδριάσει η σύγκλητος για να τοποθετηθεί στο ζήτημα των διαγραφών. Οι φοιτητές βρήκαν την πόρτα της πρυτανείας κλειστή και δυνάμεις των ΜΑΤ να τους εμποδίζουν την είσοδο. Μάλιστα τη προηγούμενη εβδομάδα το θέμα έφτασε στην ΑΔΕΔΥ και τους χώρους του ιδρύματος επισκέφθηκε η επιθεώρηση εργασίας μετά από καταγγελίες των εργαζομένων για κλειδωμένα κτίρια σε βάρος της ασφάλειάς τους.
Βέβαια ο τρόπος που εκλέχθηκαν οι νέοι πρυτάνεις – με την εφαρμογή για πρώτη φορά του νέου νόμου- δεν προμήνυε τίποτα διαφορετικό. Ο περιορισμός της δημοκρατίας εντός των ΑΕΙ ξεκίνησε όταν “πετάχθηκαν” εκτός του εκλογικού σώματος οι φοιτητές. Φυσικά αυτό δεν έφτανε και ο νέος νόμος προβλέπει πως οι υποψηφιότητες θα περνούν πρώτα από “αξιολόγηση” από το -διορισμένο κατά το ήμισυ και με μέλη εκτός του πανεπιστημίου- Συμβούλιο Διοίκησης του Ιδρύματος ενώ εν τέλει θα εγκρίνονται μόλις δύο ή τρεις υποψήφιοι (ανάλογα με το μέγεθος του εκλογικού σώματος) οι οποίοι θα τίθενται με ψηφοφορία στη κρίση των καθηγητών του πανεπιστημίου. Αυτή η διαδικασία είχε ως αποτέλεσμα να αποκλειστούν προοδευτικές υποψηφιότητες ή και οι υποψηφιότητες με όποια υποψία πολιτικής απόχρωσης. Αντίθετα προκρίθηκαν οι υποψήφιοι με τεχνοκρατική αντίληψη, μια αντίληψη που ταιριάζει στη σημερινή κυβέρνηση.
Μάλιστα αν σκεφτεί κανείς ότι είμαστε στην αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς και της θητείας των νέων πρυτανικών αρχών, το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο. Είναι κάτι παραπάνω από εμφανές από τα δείγματα γραφής του πρώτου μήνα ότι στόχος δεν είναι ούτε η διακίνηση ναρκωτικών εντός των πανεπιστημιακών χώρων αλλά ούτε και φαινόμενα παραβατικότητας. Φαίνεται πως οι νέοι πρυτάνεις σε κοινή “γραμμή” έχουν αποφασίσει πως θα περιστείλουν όποια ελευθερία είχε παραμείνει στους χώρους των πανεπιστημίων, με στόχο ένα “αποστειρωμένο” ακαδημαϊκό περιβάλλον με πειθήνιους φοιτητές και εργαζόμενους. Όμως αυτό δεν θυμίζει σε τίποτα ένα χώρο δημιουργίας και ανάπτυξης της επιστήμης. Μπορεί το πανεπιστήμιο να έμεινε ανοιχτό και προοδευτικό ως παράδειγμα αντίστασης και δημιουργία σε ζοφερούς καιρούς, όμως την αντίληψη αυτή έχουν βάλει στόχο να “πατάξουν” οι νέες διοικήσεις.
“Έκανα ό,τι μου υπαγόρευε το καθήκον μου”, έλεγε ο αείμνηστος Κριαράς. Άραγε η νέας κοπής καθηγητές που βρίσκονται στη διοίκηση σε τόσο δύσκολες εποχές, θα μπορούν να πουν στο μέλλον το ίδιο;
Κ.Μ