Ο πολιτικός παραλογισμός στη χώρα μας δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο. Πολλές φορές στο παρελθόν, άνθρωποι και γεγονότα έξω από κάθε λογική έγιναν δεκτά και -κάποτε- επαινέθηκαν από την κοινωνία. Καμία έκπληξη συνεπώς δεν προκαλεί ο παραλογισμός του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος μας αποδεικνύει συνεχώς πως δεν έχει όρια.
Το πάλαι ποτέ κίνημα της Αλλαγής περνά μια κρίση ταυτότητας, καθώς δεν ξέρει καν πώς το λένε. Στις ευρωεκλογές το είπανε “Ελιά”, για να συμβολίσουν τη διεύρυνση προς την Κεντροαριστερά. Μία διεύρυνση του ΠΑΣΟΚ προς όσους αποχώρησαν απ’ αυτό κι έφτιαξαν άλλα κόμματα (Λοβέρδος, Μόσιαλος κλπ.). Αυτό το “διευρυμένο” σχήμα πέτυχε το στόχο του, χάνοντας μόλις 4,3% απ’ ότι πριν διευρυνθεί. Τώρα πια το ΠΑΣΟΚ αποτελεί συστατικό της Δημοκρατικής Παράταξης, η οποία όμως δεν έχει ακόμη ιδρυθεί.
Επιπλέον, το κόμμα αντιμετωπίζει σοβαρή κρίση πολιτικού προσανατολισμού. Είναι το κόμμα που έφερε τα Μνημόνια στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας φανατικά την εφαρμογή τους. Ο Β. Βενιζέλος έχει εξυμνήσει πολλές φορές το πολιτικό κόστος που πλήρωσε για τη σωτηρία της χώρας. Εσχάτως όμως, οι οσιομάρτυρες της μνημονιακής πίστης εξελίσσονται σε δυναμικούς επικριτές της. Τη μία οι υπουργοί του αρνούνται να εφαρμόσουν μνημονιακές δεσμεύσεις, την άλλη βουλευτές του δηλώνουν πως θα καταψηφίσουν νόμους και αντικαθίστανται, ενώ ο πρόεδρος διαφημίζει την παύση της τρόικας “για το καλό της χώρας”!
Απλό σύμπτωμα της σχιζοφρένειας του ΠΑΣΟΚ αποτέλεσαν τα διπλά γενέθλιά του, στις 1 και 3 Σεπτεμβρίου αντίστοιχα. Στα πρώτα, ένα πλήθος καλούσε τον πρώην Πρωθυπουργό -που πρώτος συνεργάστηκε με την “επάρατο” και το Γ. Καρατζαφέρη- να ρίξει τη Δεξιά. Στα δεύτερα (τα επίσημα) ο Βενιζέλος ανακοίνωνε το τέλος του Μνημονίου, ενώ οι συγκεντρωμένοι φώναζαν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εκεί, ενωμένο και δυνατό. Λίγο έλειψε, μ’ αυτά που έβλεπα, να αρχίζω να πιστεύω στους αεροψεκασμούς πάνω απ’ το Ζάππειο…
Τις τελευταίες ημέρες το ΠΑΣΟΚ επαναφέρει δυναμικά την πρόταση για αλλαγή του εκλογικού νόμου, με θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής και κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών. Η σχιζοφρένεια δεν έγκειται στο γεγονός της πρότασης, αλλά στο πού αυτή αποσκοπεί. Όντας διορατικός, ο Β. Βενιζέλος προσπαθεί να εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική παρουσία του κόμματός του, ακόμη και με ποσοστά μικρότερα του 3%. Αντιθέτως, φιλικά προς την “κεντροαριστερά” μέσα δηλώνουν πως στοχεύει σε μια περίπτωση επαναληπτικών εκλογών με απλή αναλογική, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκαστεί να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ!
Έχοντας όλα τα παραπάνω κατά νου, δε θα εξέπληττε εάν ο Βενιζέλος πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Ε. Ιονέσκο. Ο Ρουμάνος θεατρικός συγγραφέας, πρωτεργάτης του θεάτρου του παραλόγου (théâtre de l’absurde), θα έβρισκε στην Ελλάδα και στο ΠΑΣΟΚ μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για πολλά καινούρια έργα. Δυστυχώς, ο Ιονέσκο έχει πεθάνει. Το ίδιο όμως και το ΠΑΣΟΚ!
Επομένως, ο Ε. Ιονέσκο αποτελεί το καταλληλότερο πρόσωπο για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αποτελεί μια επιλογή πολιτικής σταθερότητας για έναν τόπο με ένδοξο παρελθόν, οι βρυκόλακες του οποίου ακόμη κυβερνούν…
Φοίβος Τσικλιάς