Η Ταινιοθήκη της ΕΡΤ-3 στο αφιέρωμα Τιμή στο γαλλικό Μάη στην υποενότητα Η ηθική της επανάστασης προβάλλει δύο πολύκροτα, πολιτικά, γουέστερν- σπαγγέτι με τις υπογραφές δύο κορυφαίων, Ιταλών σκηνοθετών. Είναι οι Κομπανιέρος (Σάββατο 17 Μαΐου, 21:00 Αλέξανδρος) και Βίβα Μέξικο (Πέμπτη 29 Μαΐου, 21:00 Αλέξανδρος) με δωρεάν πάντα είσοδο.
Γι’ αυτό το σπουδαίο και τόσο επίκαιρο δίπτυχο γράφει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου.
ΗΛΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΤΩΝ …ΔΡΟΜΩΝ !
«Όταν ακούω για κουλτούρα
βγάζω το καρνέ των επιταγών»
(από την «Περιφρόνηση»)
Σε μια εποχή που η ηθική εξατμίστηκε και τουλάχιστον για 25 χρόνια οι Έλληνες είχαν ως κανόνα το ηθικίστικο προσωπικό «ευτύχημα»(ό,τι είναι καλό για μένα είναι ταυτόχρονα και κοινωνικό), η αποδέσμευση της αθλιότητας της τελευταίας τετραετίας απεκάλυψε τουλάχιστον κάτι. Πως δηλαδή ποτέ το ατομικό καλό δεν συνέπεσε με την αδιαφορία και την περιφρόνηση της συνετής άποψης. Ακόμα και η «πνευματικότητα» και η κουλτούρα ανταλλάχτηκαν με συναλλακτικότητα, το συναίσθημα βγήκε προς πώληση στις εκπτώσεις, οι «συμμαχίες» των τοπικών συμμοριών κατέλαβαν το παν. Ποτέ δεν φανταζόμουνα πως η γκονταρική φράση βαθειά ριζωμένη μέσα ΜΑΣ για το καρνέ επιταγών δεν θα ήταν σκληρή κριτική της άρχουσας τάξης αλλά των μεταξύ μας αστών. Όταν εμείς, λοιπόν, ακούμε για κουλτούρα, αντί για καρνέ επιταγών εξάγουμε τις αγαπημένες μας μνήμες ως εξάσφαιρα τιμωρίας. Ως όπλο αξιοποιούμε την κατά την γκραμσική άποψη λαϊκότητα και αναφερόμαστε πια στην ηθική της ανατροπής. Και για να μην φοβούνται οι ποντικοί των υπονόμων, ανατροπή σημαίνει συναισθηματική επανοηματοδότηση των αποφάσεων και κατάρρευση του παλιού κόσμου. Είναι τελικά μια ηθική επανάστασης με την έννοια της επανεγκατάστασης: Όταν άλλοι παλινοστούν στον καθημερινό φασισμό (και δεν εννοώ τους Χρυσαυγίτες), εμείς επανακαταλαμβάνουμε όλα τα απολεσθέντα οχυρά, όλους τους διαδρόμους και τα χαρακώματα, γκρεμίζοντας το παλιό, χτίζοντας τον μεταμοντέρνο σύγχρονο κόσμο. Γι’ αυτό, λοιπόν, στην ενότητα «Η ηθική της επανάστασης» (Στο τιμή στο γαλλικό Μάη) δείχνουμε στην Ταινιοθήκη της ΕΡΤ-3 φιλμ που αναφέρονται στις επιλογές της θυσίας, της αλληλεγγύης ,της ταξικής κατανόησης του σύμπαντός μας. Κι όταν γράφω ταξική, δεν αναφέρομαι στη μαρξιστική εκδοχή, αλλά ιδίως στη συνύπαρξη των ομοίων, στις αόρατες χημείες, στις ακαθόριστες μνήμες. Μόνον έτσι μπορεί να διαμορφωθεί η συναντίληψη της ανατροπής. Αντί για εικόνες οι εύγλωττες αφίσες των ταινιών που ερμηνεύονται ως πολίτες τώρα στους δρόμους ή πως η κουλτούρα που ποθούμε χτίζεται στα βήματα του δρόμου και στις οδομαχίες των ιδεών!