Η δικαίωση για τους 96 νεκρούς οπαδούς της Λίβερπουλ στο Χίλσμπορο άργησε 23 χρόνια, με το πόρισμα της Ανεξάρτητης Επιτροπής να αθωώνει τους οπαδούς και να επιρρίπτει ευθύνες στις αστυνομικές και νοσοκομειακές αρχές. Κι όμως, η αλήθεια ήταν εκεί. Αρκετοί την έδειχναν, φώναζαν για την αποκάλυψή της, ωστόσο κάποιοι τους γύριζαν επιδεικτικά την πλάτη. Ένας οπαδός της Ίπσουιτς που βρέθηκε στην καταραμένη θύρα του γηπέδου του Σέφιλντ, ξετυλίγει τις αναμνήσεις του για το πως ξεγέλασε το θάνατο και μιλάει ανοιχτά για τις πιέσεις που δέχτηκε από την αστυνομία.
O Mάικ μεγάλωσε στο Έσεξ, εκεί όπου οι περισσότεροι είναι οπαδοί της Γουέστ Χαμ ή της Ίπσουιτς. Εκείνος, επέλεξε τη δεύτερη. Ωστόσο, τα κατορθώματα του Νταλγκλίς και της παρέας του δεν τον άφησαν ασυγκίνητο. Η Λίβερπουλ είχε μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του. Έτσι, όταν το 1989 σπούδαζε στο Σέφιλντ και ο κολλητός του εμφανίστηκε με δύο εισιτήρια για τον ημιτελικό των Ρεντς με τη Νότιγχαμ Φόρεστ, δέχθηκε με χαρά να τον συνοδέψει. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «these football times», θυμάται τη μέρα εκείνη.
«Πήγαινα στον ημιτελικό του Κυπέλλου, δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά σε έναν οπαδό της Ίπσουιτς. Αλλά, διάβολε, δεν θα χαλαστώ από αυτό», τονίζει χαρακτηριστικά. Πήρε λοιπόν το εισιτήριο και τη μέρα του αγώνα, βλέποντας ότι υπάρχει ένταση πριν το ματς, η αστυνομία είναι αγριεμένη και ο κόσμος είναι πολύς, εκείνος και η παρέα του αποφάσισαν να απομακρυνθούν λίγο από την αποπνικτική ατμόσφαιρα, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα έχαναν τη σέντρα.
«Με την πίεση να αυξάνεται, είπα στα παιδιά ότι δεν με ένoιαζε να έχανα τη σέντρα, να έχανα το ματς ακόμα. Αυτή η φάση ήταν επικίνδυνη και ήθελα να βγω από εδώ. Αγαπώ τη μπαλίτσα, αλλά κάποιος θα πεθάνει εδώ. Προσπάθησαν να απομακρυνθώ σπρώχνοντας κόσμο και ζητώντας συγγνώμη, αλλά κάποιος φώναξε ότι η πόρτα είναι ανοιχτή. Και βρέθηκε μπροστά σε μια ανοιχτή θύρα, με λίγους μπάτσους και μερικούς οπαδούς να μπαίνουν μέσα. Πλησίασα, αλλά εκείνη τη στιγμή ο μπάτσος προσπάθησε να κλείσει την πόρτα. Πήδηξα μέσα και στη συνέχεια την έκλεισε πίσω μου. Πήγα να δείξω το εισιτήριό μου, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Ήμουν μέσα, αλλά τι διάολο γινόταν έξω;»
Ο Μάικ προσπάθησε να περιμένει μέσα στο γήπεδο τους φίλους του, ωστόσο ωθήθηκε στις κερκίδες. «Μπήκα στο γήπεδο και έφτασα στο καλύτερο σημείο που μπορούσα σε μια γεμάτη κερκίδα. Ήμουν στην κορυφή οπότε ήξερα ότι υπήρχαν κι άλλοι οπαδοί πιο πίσω. Κατέβηκα προς τα κάτω με μεγάλη δυσκολία, όπου υπήρξε ένα τεράαστιο κύμα. Υποθέτω ότι έσπασε κάτι που κρατούσε τον κόσμο, αλλά ήμουν τυχερός γιατί προσγειώθηκα κοντά σε μία από τις πόρτες που οδηγούσαν εκτός κερκίδας. Ωστόσο έμεινα εκεί για λίγα λεπτά και ξέρω ότι υπήρχε κόσμος που παγιδεύτηκε για πολύ περισσότερο. Είδα πράγματα για τα οποία απλά ποτέ δεν μιλάς. Το να βλέπεις, να μυρίζεις και να παρακολουθείς ανθρώπους να πεθαίνουν και να νομίζεις ότι και εσύ θα πεθάνεις…. είναι κάτι που δεν ξεχνάς ποτέ».
Ο Μάικ θυμάται την αστυνομία να κάνει την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη. «Το χειρότερο ήταν ότι η αστυνομία ωθούσε τον κόσμο πίσω προς τα κάγκελα, συνεχίζοντας να μην βοηθάει παρότι η κατάσταση ήταν ξεκάθαρη. Έπεσα στα γόνατά μου όταν βγήκα έξω και ήμουν τυχερός, πολύ τυχερός. Όταν επισκέφτηκα έναν γιατρό τρεις μέρες μετά μου έδειξε ένα σημάδι από το κάγκελο στον δεξιό μου ώμο. Δεν είχα ιδέα ότι ήταν εκεί. Τρεις μέρες μετά και είχα ακόμα σημάδι και έμεινα παγιδευμένος για ελάχιστα λεπτά».
Μετά την τραγωδία, επικοινώνησε με την αστυνομία των Δυτικών Μίντλαντς, θέλοντας να καταθέσει τα όσα είδε. Ωστόσο, η συνέντευξη μετατράπηκε σε κατηγορίες κατά του ίδιου, με τις αρχές να τον στριμώχνουν. Αρχικά τον κατηγόρησαν ότι πήρε το εισιτήριό του από τη μαύρη αγορά και ότι εκείνος και οι φίλοι του ήταν μεθυσμένοι. Η κατηγορία δεν στάθηκε. Στη συνέχεια, τον κατηγόρησαν ότι ως δραστήριος φοιτητής μισεί την αστυνομία και του τόνισαν ότι θα ψάξουν το ιστορικό του. Δεν βρήκαν τίποτα. Του ζήτησαν να ακυρώσει την κατάθεσή του, αλλιώς ρισκάρει με το να του απαγγελθούν κατηγορίες επειδή σπαταλά το χρόνο της αστυνομίας. Όταν του διάβασαν την κατάθεσή του, ζήτησε να αλλάξουν αρκετά πράγματα, καθώς ήταν πολύ διαφορετικά από ό,τι είχε πει. Ακόμα πιστεύει ότι η κατάθεση που τελικά κατατέθηκε ήταν τελείως διαφορετική από την αρχική του. Για αρκετά χρόνια ταλαιπωρήθηκε από ψυχολογικά προβλήματα. Έφυγε εκτός Ευρώπης και έμεινε μακριά από τις εκδηλώσεις μνήμης, μέχρι να παρευρεθεί στην επέτειο των 20 χρόνων στο Άνφιλντ.
«Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι το 90% των όσων δημοσιοποίησε η Ανεξάρτητη Επιτροπή για το Χίλσμπορο ήταν ήδη γνωστά και οι δικαστές και οι πολιτικοί επέλεξαν να τα αγνοήσουν. Ξέραμε ότι οι καταθέσεις έχουν αλλάξεις. Γνωρίζαμε ότι γίνονταν εξετάσεις αίματος στους νεκρούς. Ήμασταν βέβαιοι ότι ο Κέβιν Γουίλιαμς ήταν ζωντανός στις 4.00 και ότι η αστυνομία απομάκρυνε ασθενοφόρα…. ο δικαστής επέλεξε να αγνοήσει τις αποδείξεις».
Πλέον, το μόνο που ζητάει μετά και τις περσινές αποκαλύψεις, είναι δικαιοσύνη. «Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να συλληφθούν οι πραγματικά υπεύθυνοι, καθώς και όσοι εμπλέκονται στη συγκάλυψη. Πρόσφατα, μια συκοφαντία μέσω twitter οδήγησε σε μεγάλες ζημιές, αφού ένα δικαστής έκανε λάθος, κατηγορώντας έναν άνθρωπο για παιδοφιλία για έξι μέρες. Τρεις χιλιάδες οπαδοί κατηγορήθηκαν για τους θανάτους στο Χίλσμπορο για 23 χρόνια και τίποτα δεν έγινε. Ένας άνθρωπος μπήκε στη φυλακή για εννιά μήνες επειδή είπε ψέμματα για το ποιος οδηγούσε ένα αυτοκίνητο. Για πόσο καιρό πρέπει να μπουν αυτοί που κατασκεύασαν αποδείξεις; Που άλλαξαν καταθέσεις; Που έδωσαν εντολή για τα δείγματα αίματος;Που απείλησαν βασικούς μάρτυρες;Που έκλεψαν τις κασέτες από τις κάμερες;».
Πηγή: Otherside Football