Το ΔΝΤ χάνει πλέον την πίστη ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Η Αθήνα, από την άλλη, εκβιάζει ότι τυχόν κατάρρευσή της θα συμπαρασύρει κι άλλες χώρες και δεν προχωρά στις μεταρρυθμίσεις με το ρυθμό που θα έπρεπε.
Μπαράζ και πάλι δημοσιευμάτων για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, τις προειδοποιήσεις του πρωθυπουργού Παπαδήμου, τις εκτιμήσεις για την πορεία των μεταρρυθμίσεων.
“Αρμαγεδών στην Αθήνα”
Ο Μίχαελ Μάρτενς με τον τίτλο «Αρμαγεδών στην Αθήνα» περιγράφει στην κυριακάτικη έκδοση της Allgemeine της Φραγκφούρτης σενάρια τρόμου και ιδιαίτερα την προειδοποίηση του κ. Παπαδήμου για την κρισιμότητα των επόμενων μηνών. «Τη φράση αυτή την έχουν ακούσει πολύ συχνά οι Έλληνες από τους κυβερνώντες από τον Οκτώβριο του 2009….Η Ελλάδα βρίσκεται τόσο κοντά στο χείλος του γκρεμού, ώστε μια λάθος κίνηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση. Ο πρωθυπουργός προειδοποιεί ότι η Ελλάδα απειλείται με άτακτη χρεοκοπία το Μάρτιο, σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων για το δεύτερο πακέτο διάσωσης. Και αυτό το έχουμε ξανακούσει. Πρώτα ο Αρμαγεδδών ήταν το Μάιο, έπειτα το Νοέμβριο και τώρα το Μάρτιο….Προσωρινό ισοζύγιο: Η 7η δόση, μέρος του πρώτου πακέτου διάσωσης άνω των 110 δις ευρώ, βρίσκεται στο μεταίχμιο. Από το πρώτο πακέτο δεν έχουν ακόμη καταβληθεί 37 δις ευρώ. Πρόκειται να ακολουθήσει ένα δεύτερο πακέτο συνοδευόμενο από νέα μέτρα λιτότητας. Πόσο καιρό θα διαρκέσει ακόμη αυτό; Για δεκαετίες οι πολιτικοί λειτουργούσαν, σαν να ελάμβανε χώρα η πολιτική σε έναν χώρο χωρίς οικονομία. Το επιπλέον σφάλμα ότι η οικονομία λειτουργεί σε ένα χώρο ελεύθερο πολιτικής, θα μπορούσε να αποδειχθεί εξίσου μοιραίο. Κάποτε όλο αυτό θα αντιμετωπίσει την κόπωση παροχής βοήθειας από το Βορρά και την κόπωση λιτότητας από το Νότο».
«Εκβιασμός»
Στην ίδια εφημερίδα και με τον τίτλο εκβιασμός ο Dyrk Scherff υποστηρίζει ότι η Ελλάδα εκβιάζει την Ε.Ε. με τη δική της κατάρρευση και τις επιπτώσεις της κατάρρευσης των τραπεζών και των ασφαλιστικών της οργανισμών στην περίπτωση της Ιταλίας και της Ισπανίας. «Αυτό το σενάριο τρόμου», αναφέρει το δημοσίευμα, έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους οι Ευρωπαίοι, όταν διαπραγματεύονται με τους Έλληνες, γι’ αυτό εκβιάζονται συνεχώς, όπως έγινε και στις διαπραγματεύσεις για παραίτηση των τραπεζών από μέρος των απαιτήσεών τους έναντι της Ελλάδας». Στο συμπέρασμα του άρθρου αναφέρεται ότι τα πράγματα γίνονται τώρα σοβαρά για την Ευρώπη. Η τρόικα θα πρέπει επιτέλους να κατορθώσει να κινητοποιήσει τους Έλληνες να προβούν στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, διαφορετικά δεν θα έχει νόημα η χορήγηση νέων δανείων. «Ο ελληνικός λαός είναι κατά πλειοψηφία πρόθυμος, οι πολιτικοί όχι. Οι Ευρωπαίοι πρέπει να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν να εκβιάζονται ή θα αυξήσουν οι ίδιοι την πίεση. Θα πρέπει να παύσουν να θεωρούν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ ταμπού και να τη χρησιμοποιήσουν ως απειλή προς την Ελλάδα, καθώς οι Έλληνες με μεγάλη πλειοψηφία αντιτίθενται στην έξοδο της χώρας τους από την ΟΝΕ», καταλήγει το δημοσίευμα.
Αδύνατη αποστολή
Με τον χαρακτηριστικό τίτλο Mission Ιmpossible και τον υπότιτλο «η διάσωση της Ελλάδας παραπαίει» το περιοδικό Der Spiegel περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας. «Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η ελληνική τραγωδία βαδίζει προς νέα κορύφωση», γράφει. «Τα οικονομικά στοιχεία είναι συγκλονιστικά, οι μεταρρυθμίσεις προχωρούν με ρυθμούς χελώνας και τώρα κινδυνεύουν να ναυαγήσουν και οι διαπραγματεύσεις με τους ιδιώτες πιστωτές για εθελοντική απομείωση του χρέους». Το περιοδικό επικαλείται εσωτερικό έγγραφο σημείωμα της τρόικας στο οποίο περιγράφονται 3 πιθανά σενάρια: είτε η Ελλάδα θα πρέπει να επιταχύνει τους ρυθμούς μεταρρυθμίσεων, είτε να αυξηθεί το ποσοστό απομείωσης του χρέους, είτε να αυξηθούν τα δάνεια που δίνουν τα κράτη δανειστές στην Ελλάδα. Το Spiegel επικαλείται και τον οικονομολόγο Χένινγκ Κλοντ από το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Οικονομίας του Κιέλου. Υπολόγισε το πόσο θα πρέπει τα τρέχοντα έσοδα του ελληνικού προϋπολογισμού να υπερβούν τις δαπάνες του, για να τεθεί το χρέος υπό έλεγχο. Το συμπέρασμα είναι ότι, ακόμα και με σαφώς χαμηλότερα επιτόκια και πολύ καλές προοπτικές για την πραγματική οικονομία, το πλεόνασμα θα έπρεπε να αντιστοιχεί σε περισσότερο από το 10% του ΑΕΠ – ποσοστό, που κατά τον Klodt κανένα βιομηχανικό κράτος δεν κατάφερε να πετύχει τις προηγούμενες δεκαετίες.
Πηγή:DW