Για πρακτικές lock out καταγγέλλει τον πρόεδρο της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ ο φοιτητικός σύλλογος της Σχολής με αφορμή την απόφαση να πραγματοποιηθεί συνέλευση την περασμένη Παρασκευή.
Όπως αναφέρει ο Φοιτητικός Σύλλογος Ιατρικής κατά τη μετάβασή τους στο Αμφιθέατρο Β΄ της Σχολής για συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση που ορίστηκε από το εκλεγμένο Διοικητικό Συμβούλιο του Φοιτητικού Συλλόγου της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ (15.30 στο Αμφιθέατρο Β’), βρέθηκαν στη δυσάρεστη θέση να μην έχουν πρόσβαση σε αυτό, αλλά και σε κανένα άλλο αμφιθέατρο, για τη διεξαγωγή της Γενικής Συνέλευσης.
«Όπως ενημερωθήκαμε, τα αμφιθέατρα κλειδώθηκαν νωρίτερα την ίδια ημέρα, μετά από εντολή του Προέδρου της Σχολής. Θεωρούμε ότι ο Πρόεδρος της Σχολής, όπως και κάθε καθηγητής/καθηγήτρια του δημοσίου πανεπιστημίου, θα έπρεπε να διευκολύνει πρωτοβουλίες συλλογικής αντιμετώπισης της πρωτοφανούς απόπειρας για παράκαμψη του Συντάγματος με σκοπό την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων» σημειώνουν συγκεκριμένα.
Οι φοιτητές-τριες τονίζουν ακόμη ότι «σε μια συγκυρία που χρειάζεται τη συνεχή εγρήγορση όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας και, επομένως, και τις πυκνές Γενικές Συνελεύσεις του Φοιτητικού Συλλόγου, ώστε να εκτιμάται και επανεκτιμάται διαρκώς η κατάσταση, με στόχο να αποτραπεί η ακραία αντιδημοκρατική ενέργεια της παράκαμψης του Συντάγματος, θεωρούμε αυτονόητο ότι κάθε καθηγητής/καθηγήτρια, πόσο μάλλον ένας Πρόεδρος Σχολής, στο βαθμό που θέλει να αναγνωρίζεται ως δημόσιος λειτουργός και όχι ως συνεργός σε μια αντιδημοκρατική εκτροπή της κυβέρνησης (της οποιαδήποτε και της συγκεκριμένης), θα έπρεπε να διευκολύνει τη διεξαγωγή των Γενικών μας Συνελεύσεων, να προσβλέπει σε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας, διαλόγου, συνεργασίας και από κοινού ανάληψης πρωτοβουλιών με το αιρετό Διοικητικό Συμβούλιο του Φοιτητικού Συλλόγου».
Δηλώνει ακόμη ότι μπροστά στο ενδεχόμενο παράκαμψης του Συντάγματος, θα έπρεπε οι χώροι ανάπτυξης του διαλόγου της πανεπιστημιακής κοινότητας, όπως τα αμφιθέατρα, να ανοίγουν φιλόξενα στην αντιπαράθεση επιχειρημάτων και όχι να κλειδώνονται από φόβο για τη δυναμική υπεράσπισης της δημοκρατίας που προκύπτει πάντα από μια τέτοια αντιπαράθεση.
Άλλωστε, ο αγώνας μας για το δημόσιο πανεπιστήμιο, την υπεράσπιση και την αναβάθμισή του, είναι η καλύτερη παρακαταθήκη και για την προστασία του ρόλου των καθηγητών/καθηγητριών του πανεπιστημίου και της Σχολής μας ως ανεξάρτητων δημοσίων λειτουργών, πανεπιστημιακών δασκάλων που αξίζουν να θεωρούνται ως τέτοιοι.
«Στο παράνομο κλείδωμα των αμφιθεάτρων, με το οποίο επιχειρείται να υποστηριχθεί η ακραία παρανομία της παράκαμψης του Συντάγματος, ο Φοιτητικός μας Σύλλογος θα αντιπαραθέσει, με τη μέγιστη αποφασιστικότητα, τον αγώνα για δημοκρατία, τον αγώνα για το δημόσιο πανεπιστήμιο» καταλήγει.
