«Αχθοφόροι μ’ ανθισμένες πλάτες»
«Ο Ποιητής πρέπει να σηκώνει το ηθικό βάρος του κόσμου που φέρει και προσφέρει, αν δεν έχει αυτή τη δυνατότητα δεν είναι ούτε Ποιητής, ούτε Λογοτέχνης, ούτε Καλλιτέχνης»
Μάρκος Μέσκος
Ο Μάρκος Μέσκος είναι ο σημαντικότερος Ποιητής της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς.
Απο το 1958 μέχρι το 2019 είχε δημοσιεύσει 23 ποιητικές συλλογές.
Η αξία της Ποίησής του έχει αναγνωριστεί το 1996 με το βραβείο ποίησης του περιοδικού Διαβάζω για τη συλλογή του “Χαιρετισμοί” (1995), το 2005 με το βραβείο Καβάφη, το 2006 με το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου, και το 2013 με Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του “Τα λύτρα” (2012).
Αναρωτιέμαι αν η νεα γενιά γνωρίζει το μέγεθος του λόγου του, την ύπαρξη του και αν όχι γιατί…
Η Ποίησή του έχει κάτι το αδιαπραγμάτευτα αρσενικό, με μια απόλυτη αγάπη προσφοράς, έρωτα για την παράδοσή μας, ομολογία ενός ανθρωπισμού, μέσα απο αγώνες κι αντιστάσεις, μα πάνω απ΄όλα λυτρωτικές ομολογίες λαθών και πίστη στην απλότητα.
Οι λέξεις του είναι κραδασμοί αναγνώρισης αξιών που συνεχώς εκλείπουν, η Ποίηση του είναι το καλύτερο μάθημα πατριδογνωσίας πολύ μακριά απο εύκολους πατριωτισμούς και ημιμαθείς πατριδοκαπηλείες.
Είναι μια σταλαγματιά μνήμης στην αφόρητη ξηρασία των χρόνων μας.
Γεννήθηκε στην Έδεσσα κι από το 1981 ήταν κάτοικος Θεσσαλονίκης. Με τίμησε με την φιλία του και κάποιες πολυ σημαντικές για μένα περιπατητικές συνομιλίες. Τον θεωρώ τον σημαντικότερο άνθρωπο του Πολιτισμού μας που γνώρισα.
Σαν σήμερα “έφυγε”… Όμως στην πραγματικότητα οι Ποιητές δεν φεύγουν, …πετούν, μας αφήνουν τις λέξεις τους και πετούν κι εμείς τις κρατάμε φυλαχτό για τις δύσκολες μας ώρες.
Για να προσδιορίζουμε την δική μας ταυτότητα, το χώμα μας, τα μάτια μας, την ψυχή μας, κάθε που τα χάνουμε στην μπερδεμένη μας καθημερινότητα, κάθε που τα χάνουμε ή ξεχνάμε από ποια Ιστορία από ποια αίματα, από ποιες ματαιώσεις προερχόμαστε.
-Τι είναι η “Πατρίδα” , κύριε Μάρκο Μέσκο;
-“Τα παιδικά μας χρόνια και η Συνείδησή μας, που μας κάνει ανθρώπους ή ζώα.
Αλλά αυτή η χώρα έχει έναν τεράστιο Όμηρο, έχει τους ποιητές της Αθηναϊκής Τραγωδίας: τον Ευριπίδη, τον Αισχύλο, τον Αριστοφάνη, τον Σοφοκλή, σπουδαία κεφάλαια, ο Πολιτισμός είναι αυτή η χώρα.
Πατρίδα μου είναι αυτός ο Πολιτισμός.”
λέξεις & photo: Tellos Filis
