3η μέρα Φεστιβάλ και ο πάγος άρχισε να σπάει. Έφυγαν και οι αστυνομικοί από την είσοδο του Ολύμπιον (περιορίστηκαν σε τακτικές περιπολίες), ανέβασαν και τη θερμοκρασία στα κλιματιστικά, άρχισαν να γεμίζουν σιγά-σιγά και οι αίθουσες…
Από ο,τι ακούγεται, η διεύθυνση του Φεστιβάλ υποσχέθηκε τελικά στους απλήρωτους περσινούς συμβασιούχους να τακτοποιήσει το χρέος στις 17 του μήνα, αφού δηλαδή θα έχει εισπράξει κάποια χρήματα από τα εισητήρια. Καλή τη θελήση, ας ευχηθούμε να είναι αλήθεια, και όχι πρόσχημα για να αποφύγει νέες κινητοποιήσεις που θα “ταράξουν” το “κοινό”.
Το οποίο κοινό βέβαια πιο πολύ ταράζεται από τις διάφορες χαζές απαγορεύσεις που, χωρίς κανένα λόγο, χαλάνε το κλίμα: μια η απαγόρευση εισόδου μετά την έναρξη της ταινίας για να μην “γίνεται φασαρία” (σε Φεστιβάλ είμαστε, όχι σε εκκλησία), μια οι κλειστοί εξώστες (όταν δεν φτάνουν οι λιγοστοί εργαζόμενοι για να ελέγχουν και εκεί τα εισητήρια) κοκ.
Ακόμα πιο ενοχλητική όμως γίνεται χρόνο με το χρόνο η ψηφορορία για τα αυτοαποκαλούμενα “βραβεία κοινού”, χορηγία και πάλι της Fischer. Δεν ξέρω αν αποδίδουν τις προτιμήσεις του κοινού, πάντως ο τρόπος επιλογής των -αποκλειστικά γυναικών επιλεγμένων με σαφή αισθητικά κριτήρια και ομοιόμορφα ενδεδυμένων- εργαζομένων προδίδουν τις σεξιστικές αντιλήψεις των χορηγών, και μαζί με αυτών, αναγκαστικά και των διοργανωτών. Οι οποίοι μπορεί να χρειάζονται βέβαια τα χρήματα από τις χορηγείες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν οφείλουν να προστατεύουν τον αισθητικό αν μη τι άλλο χαρακτήρα ενός Φεστιβάλ Κινηματογράφου (για να μην θυμηθούμε τον απίθανο κονφερασιέ της πρώτης ημέρας που με μια άθλια μικροφωνική έξω από την είσοδο του Ολύμπιουν διαφήμιζε ένα Ράδιο Κορασίδη, Σαραφίδη ή κάτι τέτοιο εκστομίζοντας αφόρητες ανοησίες για “τις ωραίες υπάρξεις της Αριστοτέλους” που μοίραζαν δίπλα του φυλλάδια με 3 ευρώ την ώρα…).
Πέρα από όλα αυτά, το κινηματογραφικό τοπίο του Φεστιβάλ αρχίζει σιγά – σιγά να διαμορφώνεται, χωρίς ωστόσο να ενθουσιάζει ακόμα το κοινό. Εχθές άρεσαν και συζητήθηκαν ταινίες όπως οι “Γάιδαροι” της νέας και εξαιρετικά ταλαντούχας από ότι φαίνεται σκωτσέζας Morag McKinnon, η οποία συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό και παρουσιάστηκε από τον ίδιο τον Δημήτρη Εϊπίδη. Ευφυές σενάριο και καθαρή σκηνοθεσία έκαναν το κοινό να γελάσει με μια ταινία που διαπραγματεύονταν θέματα εξαιρετικά τραγικά (παρόλο που, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν καταλάβαμε για ποιο λόγο ακριβώς η σκηνοθέτιδα μας έβαλε τις ψυχες στο μπλέντερ).
Καλά σχόλια κυκλοφόρησαν ακόμα για το – επίσης διαγωνιζόμενο – αυστραλιανό “Ζωικό Βασίλειο”, στο οποίο δύο εξαιρετικές ερμηνείες σώζανε ένα κατά τα άλλα αδιάφορο σενάριο, για τη νορβηγική γκαγκστερική κωμωδία “Ένας κάπως ευγενικός άνθρωπος”, και τα ιρλανδικά “Εκατό Πρωινά” της κρίσης, ενώ το βράδυ οι προβολές ολοκληρωνόταν με τον “Ιρλανδέζικο Δρόμο του Κεν Λόουτς.