Το Μάρτιο του 2011 έπεσαν οι τίτλοι τέλους για το εργοστάσιο της ελληνικής πολυεθνικής «Πετζετάκις» στη Σίνδο της Θεσσαλονίκης. Λίγους μήνες μετά μία αντιπροσωπεία εργαζομένων ταξίδευσε στην Γερμανία μετά από πρόσκληση των Γερμανών συναδέλφων τους στο εκεί εργοστάσιο της ελληνικής πολυεθνικής. Οι Γερμανοί εργάτες βρέθηκαν προ μεγάλων εκπλήξεων. Όταν ρώτησαν τους Έλληνες συναδέλφους τους πώς γίνεται μία επιχείρηση να μην καταβάλει δεδουλευμένα έμειναν άφωνοι όταν άκουσαν πως στην Ελλάδα «αυτά συμβαίνουν». Όταν ρώτησαν πώς γίνεται μία επιχείρηση να μην καταβάλει φόρους στο δημόσιο εκνευρίστηκαν όταν άκουσαν πως στην Ελλάδα «αυτά συμβαίνουν». Όταν ρώτησαν πώς γίνεται μία επιχείρηση να μην καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές τα πήραν στο κρανίο όταν άκουσαν πως στην Ελλάδα «αυτά συμβαίνουν» και είπαν πως «αυτά» δεν συμβαίνουν στη Γερμανία γιατί είναι εγκλήματα. Κάθε φορά που ακούω κάποιον νεοφιλελέ να λέει πως είναι αναγκαίο να προχωρήσουν στην Ελλάδα μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις, μου έρχεται στο μυαλό αυτή η ιστορία από την Γερμανία.
Η ιστορία με τους Έλληνες και τους Γερμανούς εργαζόμενους της «Πετζετάκις» μου ήρθε στο μυαλό και χθες όταν διάβασα την είδηση για το… τζακ ποτ της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, με την είσπραξη 14.800.606 ευρώ από έναν και μόνο φορολογούμενο μετά από τη διεκπεραίωση υπόθεσης του που εκκρεμούσε για πολλά χρόνια. Δεν ξέρω σε τι αφορούσε αυτή η υπόθεση, δεν μπορώ καν να υποψιαστώ ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός ο «ένας και μόνος» φορολογούμενος, ξέρω όμως ότι η Ελλάδα για πάρα πολλά χρόνια ήταν «πρωταθλήτρια» στη ζώνη του ευρώ στην παραοικονομία, τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή και την εισφοροαποφυγή. Προφανώς δεν έχουν όλοι οι μεγάλοι επιχειρηματίες μεγάλες φορολογικές και ασφαλιστικές εκκρεμότητες. Προφανώς όμως οι μεγάλες «μαύρες τρύπες» στα δημόσια έσοδα δεν προέρχονται από τα περίπτερα της γειτονιάς – άλλωστε πόσα έχουν απομείνει; – που δεν κόβουν αποδείξεις για τσίχλες και σοκολάτες.
Τα προηγούμενα πέντε χρόνια ο Κόσμος της Εργασίας και τα κατώτερα μεσαία στρώματα δέχτηκαν μία απίστευτη, συντονισμένη, επίθεση από την πολιτική και την οικονομική ελίτ της χώρας. Στοχοποιήθηκαν για να φτωχοποιηθούν, γιατί το μέσο εισόδημα τους και η αγοραστική δύναμη τους ήταν σε υψηλότερα επίπεδα από αυτά της Λετονίας. Στοχοποιήθηκαν και φτωχοποιήθηκαν γιατί κάποιοι θα έπρεπε να πληρώσουν το λογαριασμό της δημοσιονομικής κρίσης και της «προσαρμογής» και η πολιτική ελίτ αποφάσισε πως οι «κάποιοι» δεν θα ήταν η οικονομική ελίτ. Οι καταθέσεις που δίνονται στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για την υπαγωγή της χώρας στο «μηχανισμό στήριξης» αποκαλύπτουν αυτόν το σχεδιασμό σε όλο το… μεγαλείο του. Νομίζω πως μπορούμε να συμφωνήσουμε πως τώρα πρέπει να υπάρξει ένας νέος σχεδιασμός και από το «έχουμε πολλούς δημόσιους υπαλλήλους» να πάμε στο «έχουμε πολλούς πλούσιους».
*Ο Θεόφιλος Σιχλετίδης είναι ένας από τους Δύο Λύκους: καθημερινά, 12 με 1, στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 93,4»