Τα ξημερώματα της Κυριακής 2/8/2015 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης δύο νέοι άνθρωποι έπεσαν θύματα λεκτικής και σωματικής ομοφοβικής επίθεσης. Ο Κώστας, ένα από τα θύματα της επίθεσης, δημοσίευσε την ανώνυμη καταγγελία του (δείτε εδώ), προσπαθώντας να κοινοποιήσει το συμβάν, και να μας πει την δική του αλήθεια. Το μεσημέρι της Τρίτης λάβαμε κείμενο από το δεύτερο θύμα της επίθεσης, το οποίο και δημοσιεύουμε εδώ.
«Το πρωί της Κυριακής (2/8/2015) έπεσα θύμα μιας ομοφοβικής επίθεσης δίχως προηγούμενο. Περί τις 6 τα ξημερώματα βρισκόμουν με τον σύντροφό μου στην ευρύτερη περιοχή της οδού Βαλαωρίτου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν δίστασα να αγκαλιάσω και να φιλήσω τον άνθρωπο που αγαπώ και αυτό ώθησε δύο αγνώστους στο να μας επιτεθούν με τον πιο βίαιο τρόπο» έγραψε ο Κώστας στην καταγγελία του.
Ο Κώστας μίλησε στο alterthess.gr για την επίθεση που δέχθηκε αυτός και ο φίλος του, αλλά και για την συμπεριφορά της αστυνομίας.
Το πρωί της Τρίτης ο έγινε συμπληρωματική κατάθεση στο Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας της ΕΛΑΣ. «Έχει καταγραφεί επίσημα ως ομοφοβική επίθεση, και το έχει αναλάβει το τμήμα αντιμετώπισης της ρατσιστικής βίας» μας σημειώνει ο Κ.
«Ο αστυνομικός τα ξημερώματα της Κυριακής δεν ανέλαβε να το καταχωρήσει σωστά. Στην κατάθεση που έδωσα παρότι είχαμε εμφανή σημάδια ξυλοδαρμού, ο ίδιος έγραψε ότι δεν είχαμε εμφανή σημάδια και δεν επιθυμούμε εξέταση από ιατροδικαστή. Ήταν λάθος μου που υπέγραψα το συγκεκριμένο έγγραφο. Στο Νοσοκομείο πήγαμε ανεξάρτητα από την αστυνομία. Χρειάστηκαν ακτινογραφίες στις εξετάσεις» σημειώνει ο καταγγέλλων.
Περιγράφοντας το περιστατικό στο alterthess.gr ο Κώστας σημειώνει «Βγήκαμε από το μαγαζί, μας ακολούθησαν χωρίς να αντιληφθούμε κάτι. Μέχρι που φτάσαμε στην οδό Λέοντος Σοφού που δεν υπήρχε κόσμος, μας χτύπησαν χωρίς να τους έχουμε αντιληφθεί».
Η αντιμετώπιση της Αστυνομίας…
Ο Κώστας σημειώνει ότι «Δεν υπάρχει ιδιαίτερη κάλυψη απέναντι σε τέτοιες περιπτώσεις. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας αριθμός όπου μπορεί κάποιος ανώνυμα να κάνει καταγγελία. Νομίζω πως είναι πολύ περισσότερα τα περιστατικά από αυτά που καταγράφονται».
«Αυτοί που βρίσκουν το θάρρος να το καταγγείλουν σε κάποιο Αστυνομικό Τμήμα είναι πολύ λίγοι, γιατί το να μπαίνεις σε ένα ΑΤ είναι σαν να μπαίνεις στο στόμα του λύκου» τονίζει ο Κώστας, περιγράφοντας την συμπεριφορά των αστυνομικών απέναντι σε αυτόν και τον σύντροφο του, λίγη ώρα μετά τον ξυλοδαρμό τους.
«Πέρασα τρεις ώρες μέσα στο ΑΤ για να γράψει ο αστυνομικός μια καταγγελία 20 σειρών και κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών πέρασαν αρκετοί αστυνομικοί που ήρθαν με διάθεση κουτσομπολιού και διάθεση ειρωνική ρωτώντας τι έγινε και που έγινε. Ένιωθα σα να μπαίνω στο στόμα του λύκου, και νομίζω ότι αυτό τρομάζει ακόμα περισσότερο» τόνισε.
Συζητώντας για τη ζωή του από εδώ και πέρα ο Κώστας θεωρεί ότι «Μπαίνει ζήτημα για το αν θα συνεχίσω να ζω όπως ζούσα μέχρι χθες, αν θα μπορώ να εκφράσω την αγάπη μου ή αν θα χρειαστεί να κρύβομαι για το υπόλοιπο της ζωής μου. Η πρώτη μου σκέψη είναι να φύγω στο εξωτερικό, έχω ήδη περάσει δύο χρόνια, και σκέφτομαι να ξαναγυρίσω. Δεν είναι όμως αυτό που προτείνω».
Το τμήμα αντιμετώπισης της ρατσιστικής βίας και η ανεπάρκεια του
Όπως σημειώνεται και παραπάνω το περιστατικό καταγράφηκε στο αρμόδιο τμήμα αντιμετώπισης της ρατσιστικής βίας δύο και πλέον 24ωρα μετά.
Το alterthess.gr επικοινώνησε τόσο με τους αστυνομικούς του Τμήματος στην Θεσσαλονίκη, όσο και με στελέχη της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης. «Παρακολουθούμε το θέμα και δεν κάνουμε καμία δήλωση». Η ίδια απάντηση και από τις δύο πλευρές.
Η Ελληνική Αστυνομία απέναντι σε ένα επίσημα καταγεγραμμένο και δημοσιευμένο γεγονός ομοφοβικής-ρατσιστικής βίας δεν κάνει κανένα σχόλιο. Θεωρεί ότι πρόκειται απλά για μεμονωμένα περιστατικά.
Προκύπτει μείζων θέμα για το πώς η Ελληνική Αστυνομία αντιμετωπίζει, και δυστυχώς πολλές φορές προκαλεί, περιστατικά ρατσιστικής βίας. Το σχετικό τμήμα δημιουργήθηκε και στελεχώθηκε τον Ιανουάριο του 2013 επί Υπουργίας Νίκου Δένδια με όλες τις σχετικές φανφάρες.
Έχουμε λοιπόν τρεις Υπουργούς, τον Ν. Δένδια, τον Β. Κικίλια και τον Γ. Πανούση, όπου διατηρούν ένα απαξιωμένο τμήμα αντιμετώπισης της ρατσιστικής βίας με έναν πενταψήφιο αριθμό που κανείς δεν γνωρίζει (11414), και με στελέχη που δεν θέλουν να δώσουν στοιχεία για τις καταγγελίες, τη συχνότητα και τα χαρακτηριστικά που έχουν στη διάθεση τους.
Υπάρχει εμφανές πρόβλημα επικοινωνίας των Αστυνομικών Τμημάτων με το Τμήμα αντιμετώπισης ρατσιστικής βίας, αλλά και υποστελέχωση αυτού με μια αναχρονιστική λογική.
Και η ζωή συνεχίζεται;
«Η Ελλάδα μου κόβει κάθε μέρα τα φτερά και την όρεξή μου για ζωή, τώρα μου απαγορεύει να αγαπήσω και να αγαπηθώ. Και αναγκάζομαι για ακόμη μια φορά να πληρώσω εγώ τις επιλογές των άλλων. Εκείνων που πρεσβεύουν τη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό, που όπλισαν τα χέρια της εγκληματικής ακροδεξιάς και καταδικάζουν καθημερινά μια ολόκληρη χώρα στη βία και τον φασισμό. Τα χέρια που βιαιοπράγησαν επάνω μου σήμερα είναι τα δικά τους». Έτσι κλείνει το κείμενο του.
Είναι διαχρονική η ανάγκη για την μαζικότητα του κινήματος για τα δικαιώματα της lgbtqi κοινότητας, των μεταναστών, όλων των καταπιεσμένων. Είναι διαχρονική ανάγκη δημοσίευσης, καταγραφής και καταγγελίας περιστατικών ρατσιστικής βίας. Είναι διαχρονική η ανάγκη για δικαιώματα, ζωή και ελευθερία.
Ιάσων Μπάντιος
Διαβάστε επίσης: Ομοφοβική επίθεση στο κέντρο της Θεσσαλονίκης-καταγγελία