Του Νίκου Αρτινού
Το πολύπαθο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο μιας πρωτοφανούς αναταραχής που μαρτυρά πολλά για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την άσκηση διοίκησης ο απερχόμενος διευθυντής του φεστιβάλ Δημήτρης Εϊπίδης. Το ζήτημα βέβαια δεν αφορά μόνο τον Εϊπίδη αλλά και το πολιτικό σύστημα (αναφέρομαι στο Υπουργείο Πολιτισμού) που τον τοποθέτησε στη θέση αυτή και-το κυριότερο- τον διατήρησε, παρά τα έκτροπα που έγιναν επί της θητείας του (αναφέρομαι στη λογοκρισία, τη φασιστική συμπεριφορά και τις απαγορεύσεις, φαινόμενα πρωτοφανή, που δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο και που μαρτυρούν το πολιτικά άηθες και αυταρχικό στυλ διοίκησης που εφάρμοσε ο Εϊπίδης· θύμα του οποίου τυγχάνει και ο- αποκλεισμένος έως τώρα-υπογράφων το παρόν κείμενο). Η θητεία Εϊπίδη έφερε καινούρια μνημονιακά ήθη στον ημιθανή ελληνικό κινηματογράφο. Οι τελευταίες εξελίξεις είναι εμετικές και φανερώνουν τον ζόφο και την δυσωδία που επικρατεί στον οργανισμό του φεστιβάλ. Μετά την-σύμφωνα με το νόμο-τοποθέτηση του -μέχρι πρότινος, αντιπροέδρου- Γιάννη Σμαραγδή στην κενή-λόγω παραίτησης Μπουτάρη-θέση του Προέδρου του Οργανισμού του Φεστιβάλ (του εύχομαι καλό κουράγιο!), ακολούθησε η παραίτηση του διευθυντή Εϊπίδη, η οποία όμως δεν είχε καμία αξία, αφού ούτως ή άλλως η θητεία του θα έληγε σε ένα μήνα. Το ενδιαφέρον με την υπόθεση της παραίτησης του Εϊπίδη ξεκινά από την προηγούμενη Πέμπτη και μετά, όταν ο απερχόμενος διευθυντής έστειλε μια επιστολή στον τύπο, εξαιρετικά αποκαλυπτική για το λόγο της παραίτησής του. Αφού κάνει αναφορές για το έργο που ισχυρίζεται ότι πραγματοποίησε από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2011, την «εξυγίανση» που, επίσης ισχυρίζεται, ότι πραγματοποίησε και την στήριξη που, επίσης ισχυρίζεται, ότι παρείχε(!!) στο ελληνικό σινεμά, φτάνει στο «ζουμί» της υπόθεσης, το οποίο είναι ο πραγματικός λόγος της παραίτησής του. Μεταφέρω αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα:
«Ακριβώς μετά την ανακοίνωση του διορισμού του κ. Σμαραγδή στη θέση του Προέδρου στις 12 Μαρτίου 2014, επικοινώνησαν μαζί μου από το γραφείο του υπουργού Πολιτισμού, και μου ανακοίνωσαν ότι θα διοριστώ στη θέση του Γενικού Διευθυντή. Για να ολοκληρωθεί το τυπικό μέρος της διαδικασίας, μού ζήτησαν να παραιτηθώ από τη θέση που κατείχα με τον προηγούμενο νόμο – γεγονός που προκύπτει και από το περιεχόμενο της επιστολής παραίτησής μου, που δημοσιεύτηκε στο Τύπο. Έκτοτε, δεν υπήρξαν εξελίξεις από πλευράς Υπουργείου Πολιτισμού».
Μένω έκπληκτος! Δηλαδή, όπως αναφέρει ο απερχόμενος διευθυντής, υπήρξε μια –περίπου-μυστική (;) συνεννόηση με το υπουργείο Πολιτισμού έτσι ώστε να αναλάβει ο Εϊπίδης-δια αναθέσεως -καθήκοντα Γενικού Διευθυντή του Φεστιβάλ. Μάλιστα! Αν αληθεύουν τα παραπάνω σκανδαλώδη τότε… μπράβο στην Ελλάδα του SuccessStory και της άκρατης αξιοκρατίας. Οι διορισμοί των διευθυντών, λοιπόν, γίνονται, όχι βάση μιας δημόσιας προκήρυξης εκδήλωσης ενδιαφέροντος, όπως προβλέπει η σχετική νομοθεσία, αλλά με απευθείας διορισμούς. Σχετικά, ο τελευταίος νόμος για τον κινηματογράφο (Ν. 3905/2010) αναφέρει:
«Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, μετά από πρόταση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΦΕΣΤΙΒΑΛ, διορίζεται ο Γενικός Διευθυντής με τριετή θητεία που μπορεί να ανανεώνεται. Ο Γενικός Διευθυντής προτείνεται ύστερα από δημόσια πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος.»
Αυτό σημαίνει εξυγίανση στα δημόσια πράγματα. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τον «εξυγιαντή» Εϊπίδη να συνεχίσει την δουλειά του. Συγχαρητήρια στο Υπουργείο Πολιτισμού για το πώς αντιλαμβάνεται την προαγωγή του πολιτισμού στη χώρα μας. Συγχαρητήρια για το ήθος που διδάσκει. Αν τα παραπάνω ισχύουν, τότε ο Υπουργός Πολιτισμού οφείλει να δώσει απαντήσεις…
Όλα, λοιπόν είναι ζήτημα ήθους. Όλα αυτά τα ζοφερά που συμβαίνουν στην Θεσσαλονίκη, μας κάνουν να αναπολούμε τις μέρες κατά τις οποίες, διευθύντρια του Φεστιβάλ ήταν η κ. Δέσποινα Μουζάκη, η οποία, παρά τις αλλεπάλληλες επιθέσεις που δέχθηκε, δεν έπεσε στην παγίδα να ανοίξει έναν-άνευ ουσίας-διάλογο με τους λασπολόγους επικριτές της …
Πηγή: larissanet