I. Ως απότοκο της έκρηξης που πραγματοποιήθηκε στις 31 Οκτωβρίου σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους μετά από πιθανό λάθος στη συναρμολόγηση εκρηκτικού μηχανισμού το οποίο κόστισε στην ζωή στον 36χρονο και φερόμενο ως κατασκευαστή της Κυριάκο Ξ. ένας νέος κύκλος ερευνών έχει ξεκινήσει από τη ΔΑΕΕΒ ή κατά κόσμον αντιτρομοκρατική υπηρεσία. Για την έκρηξη προφυλακίστηκε και η 32χρονη που ήταν στο διαμέρισμα την ώρα της έκρηξης, γεγονός που της επέφερε πολλαπλά τραύματα και εγκαύματα σε όλο της το σώμα. Τέλος, για την ίδια υπόθεση προφυλακίστηκαν και 2 ακόμα άτομα, το βάθος της εμπλοκής των οποίων στην υπόθεση βρίσκεται ακόμα υπό διερεύνηση με τους ίδιους να αρνούνται τις κατηγορίες που τους αποδίδονται και οι οποίες είναι:
Συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση υπό την επιβαρυντική περίσταση της από κοινού κατασκευής, προμήθειας και κατοχής όπλων και εκρηκτικών υλών προς εξυπηρέτηση των σκοπών της τρομοκρατικής οργάνωσης, τρομοκρατική πράξη διακεκριμένης κατασκευής εκρηκτικών μηχανισμών και κατοχής εκρηκτικών υλών και εκρηκτικών μηχανισμών με σκοπό τον παράνομο εφοδιασμό οργανώσεων κατά συναυτουργία, και τρομοκρατική πράξη προμήθειας και κατοχής εκρηκτικών υλών, από τις οποίες μπορεί να προκληθεί κίνδυνος για άνθρωπο και η οποία αφορά μεγάλη ποσότητα των ανωτέρω υλικών κατά συναυτουργία.
Κατά τη διάρκεια των ερευνών που ακολούθησαν τόσο στο διαμέρισμα που σημειώθηκε η έκρηξη όσο και σε σπίτια του ευρύτερου συγγενικού και φιλικού κύκλου των συλληφθέντων εντοπίστηκαν και κατασχέθηκαν μεταξύ άλλων σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας: 2 πιστόλια με γεμιστήρες, laptop, tablet και usbsticks, κινητά τηλέφωνα, κάρτες sim, «καθώς και μέσα αλλοίωσης των χαρακτηριστικών του προσώπου, όπως περούκες και ολοπρόσωπες μάσκες, πλήθος κλειδιών, χειρόγραφες σημειώσεις και σχεδιαγράμματα».
Όλα έδειχναν ότι η υπόθεση αυτή είχε πλέον «κλείσει» με τον θάνατο του 36χρονου και τις συλλήψεις/ προφυλακίσεις 3 ακόμα ατόμων, ενώ το πιθανότερο σενάριο ήταν το ότι τα “θολά” σημεία της δικογραφίας αλλά και ο πραγματικός βαθμός εμπλοκής του κάθε κατηγορούμενου στην υπόθεση θα αποτελούσαν κάποια από τα – προς διερεύνηση – ερωτήματα που θα απαντούσε η έδρα του δικαστηρίου που μέσα στους επόμενους 18 μήνες θα κληθεί να αποφασίσει για το αν και κατά πόσο ευσταθεί το κατηγορητήριο. Αλλά και για το αν αυτό, εν συνόλω ή σε επιμέρους κομμάτια του χρήζει τροποποίησης για να ανταποκρίνεται στα πραγματικά γεγονότα, όπως επίσης και το ύψος της ποινής που θα επιβληθεί σε κάθε άτομο που εμπλέκεται στην υπόθεση.
II. Κι όμως, υπήρξε συνέχεια και την οποία μάλιστα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Τη Δευτέρα 18 Νοέμβριου συλλαμβάνεται καθώς περπατούσε σε δρόμο του Ψυχικού, ο Νίκος Ρωμανός. Του ανακοινώνεται ότι κατηγορείται για το σύνολο των κατηγοριών της υπόθεσης των Αμπελοκήπων “βάσει τμήματος του αποτυπώματός του” που βρέθηκε σε μία πλαστική σακούλα μέσα στην οποία ήταν τα δύο πιστόλια που είχαν κατασχεθεί στις έρευνες των προηγούμενων εβδομάδων.
Και αυτή τη σύλληψη συνόδευσε ένα πλήθος δημοσιευμάτων που μέσω επιλεκτικών διαρροών ενέπλεκε τον Νίκο στην υπόθεση με αυθαίρετες εικασίες. Έπρεπε να περάσουν αρκετές ώρες έτσι ώστε το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, επικαλούμενα μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις τις ίδιες πηγές, να αρχίσουν να αμφισβητούν την εμπλοκή του και να σχολιάζουν για το πόσο αδύναμο στοιχείο, ακόμα και για όσους ψάχνουν με το στανιό να δημιουργήσουν κατηγορούμενους, είναι ένα τμήμα αποτυπώματος σε ένα κινητό αντικείμενο, πόσο μάλλον σε μία σακούλα.
O Νίκος Αλετράς, συνήγορος υπεράσπισης του Νίκου Ρωμανού σε σχετική του δήλωση τόνισε:
«Αναφορικά με την εν λόγω σχηματισθείσα δικογραφία από την Διεύθυνση Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας, είναι άξιο αναφοράς το γεγονός αναφορικά με τον εντολέα που εκπροσωπώ, πως η συσχέτιση του με την εν λόγω υπόθεση χρονικά γίνεται αρκετά μεταγενέστερα από την αρχική ποινική δίωξη ενόψει της ανεύρεσης τμήματος ενός δακτυλικού αποτυπώματος επί εξωτερικής επιφάνειας μιας πλαστικής σακούλας σκουπιδιών, κατόπιν εκτεταμένων ερευνών της ΔΕΕ.
Εξ αυτού και μόνο του γεγονότος, εξεδόθη ένταλμα σύλληψης και πλέον την Παρασκευή θα απολογηθεί αρμοδίως ενώπιον της κυρίας τακτικής ανακρίτριας πλημ/Κων Αθηνών.
Η θέση του είναι ότι αρνείται στο σύνολο τις κατηγορίες ενόψει του ότι δεν γνωρίζει κανέναν έτερο συγκατηγορούμενο του ούτε είχε καμία απολύτως σχέση με το διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας που σημειώθηκε η έκρηξη, κάτι που επιβεβαιώνεται και από το σύνολο της δικογραφίας όπου δεν υπάρχει οτιδήποτε άλλο επιλήψιμο σε βάρος του.
Άλλωστε τα τελευταία 5 χρόνια μετά την αποφυλάκιση του το έτος 2019 ουδέποτε ενόχλησε τις αρχές και δεν είχε την παραμικρή εμπλοκή με οποιαδήποτε έκνομη ενέργεια. Θεωρείται πιθανολογούμενα βέβαιο πως το συγκεκριμένο εύρημα ανάγεται σε χρόνο προγενέστερο της αρχικής σύλληψης του το έτος 2013».
Σε «επείγουσα έκκληση» προέβη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ο καθηγητής του Νίκου Ρωμανού και του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Γιώργος Θαλάσσης:
«Από τους γονείς του Νίκου και από μένα προσωπικά.
Ιδιαίτερα προς τις/τους ευσυνείδητες/ους δημοσιογράφους και παραγωγούς.
Όλοι μαζί με δημοσιεύσεις, με φωνές, με κραυγές να διατυμπανίσουμε ότι ο Νίκος Ρωμανός, όπως με διαβεβαίωσε και ο ίδιος και ακράδαντα πιστεύω, δεν έχει καμιά σχέση με το συγκεκριμένο διαμέρισμα και τους ενοίκους του. Έως την Παρασκευή που θα απολογηθεί να ισχυροποιηθεί στην κοινή γνώμη η πεποίθηση ότι είναι αθώος.
Δεν πρέπει η ανακρίτρια να διατάξει την προφυλάκισή του, γιατί μπορεί να μείνει στη φυλακή για χρόνια έως ότου γίνει το δικαστήριο, που θα κρίνει. Ο Νίκος είναι ευάλωτος και πολύ ταλαιπωρημένος. Να μην πληρώσει για τις ατασθαλίες στα Τέμπη και τη διαγραφή Σαμαρά.
Γιατί για αυτά πληρώνει τώρα. Αυτό είναι το σχέδιο του Χρυσοχοΐδη».
ΙΙΙ.Στο νομικό κομμάτι, οφείλει να τεθούν δημόσια μερικές ερωτήσεις αλλά και να γίνει μία ακόμα εικασία, αυτή τη φορά από όσους θέλουμε να είμαστε δύσπιστοι και με κριτική σκέψη απέναντι στα πασπαρτού κατηγορητήρια που όχι λίγες φορές έχουμε δει να καταρρέουν μπροστά στις δικαστικές έδρες, μερικούς μήνες (ή και χρόνια) μετά την σύνταξή τους:
Η εύρεση ενός τμήματος αποτυπώματος σε μία σακούλα σκουπιδιών μπορεί να οδηγήσει στην προφυλάκιση ενός ανθρώπου από τη στιγμή που δεν συνδέεται με άλλα στοιχεία που να συγκλίνουν από κοινού σε ασφαλή (ή έστω, λιγότερο επισφαλή) συμπεράσματα για την πιθανή ενοχή του;
Η στενή παρακολούθηση του κατηγορούμενου τα τελευταία 5 χρόνια που βρίσκεται εκτός φυλακής όχι μόνο δεν τον συνδέει με οποιονδήποτε τρόπο με την έκρηξη στους Αμπελόκηπους αλλά τον απεμπλέκει και από οποιανδήποτε άλλη παράνομη ενέργεια, κάτι που μάλιστα διαβάσαμε σήμερα και πάλι μέσω διαρροών. Αυτή η διαπίστωση δεν είναι αρκετή έτσι ώστε τουλάχιστον να μην φορτωθεί, ακόμα και σε προανακριτικό επίπεδο, όλο το κατηγορητήριο (με την μέθοδο του copy-paste) στον Ρωμανό;
Και εικάζοντας και εμείς με την σειρά μας: Όλα τα παραπάνω, αν μιλούσαμε για οποιονδήποτε άλλο πολίτη και όχι για έναν άνθρωπο που συμπυκνώνει με τη ζωή του όσα συμπυκνώνει ο Νίκος και για τα οποία θα μιλήσουμε παρακάτω, μήπως θα αρκούσαν έτσι ώστε στην χειρότερη περίπτωση θα δεχόταν μία κλήση για κατάθεση στον αρμόδιο ανακριτή που χειρίζεται την υπόθεση έτσι ώστε δώσει τις όποιες διευκρινίσεις κρίνονται αναγκαίες χωρίς να σέρνεται σιδεροδέσμιος.
Πιο συνοπτικά: Έχει τελικά ειδικό βάρος στην εξέλιξη της όλης υπόθεσης το ότι εκτός από την απειλή της προφυλάκισης ο Νίκος Ρωμανός έρχεται αντιμέτωπος, μετά από μία πιθανή καταδίκη του, με το, εκλαϊκευμένα, «σπάσιμο της αναστολής του» ή μιλώντας με πιο καθαρά νομικούς όρους με την παραβίαση των όρων απόλυσής του το 2019, κάτι που μεταφράζεται στην έκτιση του συνόλου των ποινών στις οποίες είχε καταδικαστεί (έχει εκτίσει σχεδόν 7 χρόνια στη φυλακή και το υπόλοιπο που του μένει σε περίπτωση καταδίκης είναι 11 χρόνια).
IV:Για το τέλος κρατήσαμε όσα τμηματικά αναφέραμε πιο πάνω, χωρίς να χρειάζεται να γίνει κάποια εκτενέστερη αναφορά.
Τη σχέση του Νίκου Ρωμανού με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, τον συμμαθητή και φίλο του που ξεψύχησε στην αγκαλιά του. Τον Δεκέμβρη του 2008 και τη χαρακιά που εκείνη η εξέγερση άφησε στο πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας (ή μήπως καλύτερα τη χαρακιά που άφησε η κοινωνία στα πρόσωπα μίας ολόκληρης γενιάς;). Τη ληστεία σε τράπεζα στο Βελβεντό Κοζάνης το 2013, τα βασανιστήρια, τα παραμορφωμένα πρόσωπα και τη διαπόμπευση των κατηγορούμενων μεταξύ των οποίων ήταν και ο Νίκος Ρωμανός. Την απεργία πείνας που έκανε ο ίδιος το 2014 διεκδικώντας το δικαίωμα στις εκπαιδευτικές άδειες που η –τότε- κυβέρνηση του πρώην Πρωθυπουργού, αλλά και πρώην μέλους της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά του αρνούνταν πεισματικά μέχρι να φτάσει ο Ρωμανός στα πρόθυρα του θανάτου. Το πλατύ, μαζικό, δημοκρατικό κίνημα αλληλεγγύης που στάθηκε τότε στο πλευρό του Νίκου με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να κινητοποιούνται και να κάνουν λόγο για τον ρεβανσισμό της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
Για τον ρεβανσισμό, που ορθώς ερμηνεύθηκε τότε ως πρώιμο σημάδι παρακμής και πτώσης μίας κυβέρνησης, που λίγες εβδομάδες μετά έχανε τις εκλογές.
Μιλώντας με τους δικηγόρους και το περιβάλλον του κατηγορούμενου που είχε πρόσβαση στη δικογραφία, γνωρίζουμε πως τίποτα μέσα σε αυτήν δεν συνδέει τον ίδιο με τα γεγονότα των Αμπελοκήπων, πέραν του διαβόητου αυτού τμήματος από το αποτύπωμά του μέσα σε μία σακούλα.
Στις διαδικτυακές αναζητήσεις μπορεί κανείς να αντιληφθεί πως το αρχικό κλίμα στα περισσότερα ΜΜΕ έχει μεταστραφεί ενώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χιλιάδες άνθρωποι διαφορετικών πολιτικών αναφορών, επώνυμοι αλλά και ανώνυμοι, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί, αλλά και εργαζόμενοι-ες, φοιτητές-τριες, μαθητές-τριες είναι αυτοί και αυτέςπου προσπαθούν να χτίσουν ένα τείχος προστασίας γύρω από τον Νίκο Ρωμανό και μαζί ένα τείχος προστασίας γύρω από τη ζώσα μνήμη ενός λαού που, τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια, έχει γνωρίσει απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη τα χίλια πρόσωπα της καταστολής και της αδικίας.
Με τη στιγμή που θα κριθεί το αν ο ίδιος θα προφυλακιστεί αλλά και θα κινδυνεύσει να εκτίσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη φυλακή να ζυγώνει, μόνο εύλογο μπορεί να είναι το ερώτημα για το αν η συγκεκριμένη δίωξη εντάσσεται μέσα στα πλαίσια της υπερβάλλουσας ερμηνείας μίας ένδειξης στα πλαίσια ενός ξεχειλωμένου αντιτρομοκρατικού νόμου που πλήττει ευθέως τις λαϊκές και δημοκρατικές ελευθερίες.
Ή αν αποτελεί απότοκο μίας ιδιαίτερης μορφής κρατικού ρεβανσισμού για το ότι ο Νίκος Ρωμανός κατάφερε στη ζωή του, έχοντας ως μόνιμη πλέον παρακαταθήκη τα πυκνά και πολύμορφα τραύματα του 2008, του 2013 και του 2014, να ζήσει.
Και παρά τις διαφωνίες που μπορεί κάποιος να έχει με τις επιλογές που ο ίδιος είχε πάρει πριν από 11 χρόνια, δεν πρέπει κανείς να ξεχνά πως η επιβολή της τιμωρίας ή και ο σωφρονισμός, όπως συχνά αναφέρεται το μέτρο της κράτησης στις φυλακές για ένα αδίκημα, εφαρμόζεται άπαξ και όχι επαναλαμβανόμενα.
