Την παραίτησή της από το ΤΧΣ υπέβαλε τελικά η Αναστασία Σακελλαρίου μετά την εισαγγελική πρόταση παραπομπής σε δίκη για την υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Η κυβερνητική πρωτοβουλία ήρθε σε συνέχεια της εισαγγελικής πρότασης προς το συμβούλιο εφετών, της εισαγγελέως Μαρίας Σουκαρά – Κατσικάδη με την οποία ζητά την παραπομπή σε δίκη 40 κατηγορουμένων – στελεχών της τράπεζας και μεγαλοεπειχειρηματιών- για την υπόθεση των “θαλασσοδανείων” του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, μεταξύ των οποίων και της κ.Σακελλαρίου.
Αυτό που προκαλεί βέβαια απορίες είναι ο λόγος που η κ.Σακελλαρίου παρέμενε στη θέση της επί τρεις και πλέον μήνες μετά τις εκλογές. Και όχι μόνο η κ.Σακελλαρίου, αλλά και μια σειρά ακριβοπληρωμένοι manager, προερχόμενοι από τον ιδιωτικό τομέα, που τοποθετήθηκαν από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις στις θέσεις αυτές, ακριβώς για να εξαργυρώσουν συμβόλαια των πρώην αφεντικών τους.
Η ιστορία θυμίζει αρκετά Λατινική Αμερική, όπου οι δεξιές καταστροφικές κυβερνήσεις λίγο πριν πέσουν διόριζαν κρατικά στελέχη με κλειστά συμβόλαια για χρόνια, σε νευραλγικές θέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του κεντρικού τραπεζίτη στην Αργεντινή, που δεσμεύσει με την παρουσία του όλες τις κυβερνήσεις για μια δεκαετία.
Είναι άλλο λοιπόν η συνέχεια του κράτους και η παγίδα των δικών μας παιδιών –ας μην είναι δικά σας στην τελική- και είναι άλλο η διατήρηση στη θέση τους, των οικονομικών δολοφόνων του πρόσφατου παρελθόντος.