Το 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αλλάζει συνήθειες λόγω ιδιαίτερων συνθηκών και μεταβαίνει αναγκαστικά από την μεγάλη στην μικρή οθόνη με δωρεάν προβολές. Έναρξη αύριο στις 19 του Μάη και διάρκεια μέχρι τις 28 του μήνα. Ήρθε η ώρα να περάσουμε στις προτάσεις μας που θα αποτελέσουν οδηγό όσον αφορά τα ντοκιμαντέρ που θα παρακολουθήσουμε.
Του Μίλτου Τόσκα
Another Day of Life: Ένα εκρηκτικό μίγμα animation και αρχειακού υλικού, που μας οδηγεί στην τρανταχή απόδειξη του προφανούς. Μόνο αν εμπλακείς προσωπικά σε μία τραγωδία μπορείς να αποτυπώσεις την ολότητά της. Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ. Και πράγματι αυτή η κατάσταση πιθανώς να συνεχίζεται σε μικρότερο βαθμό με συνεχείς επεμβάσεις, ακόμα και σήμερα. Πού είναι άραγε τα ιδανικά, τα δικαιώματα και πόσος αγώνας πρέπει να γίνει για να μη ξεχάσουμε;
Aσο: Ιρανικό ντοκιμαντέρ του Τζαφάρ Νατζαφί. Ένας νεαρός σινεφίλ που κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες προσπαθεί να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Μέσα σε ένα τοπίο εκτυφλωτικής ομορφιάς συναντάμε μία σειρά από όνειρα του λιλιπούτειου φίλου μας.
Ασουάνγκ: Το αναφέραμε επιγραμματικά και στο πρώτο μέρος. Ταξίδι στις Φιλιππίνες. Ο αγώνας μία χούφτας ανθρώπων κόντρα σε ένα αδυσώπητο καθεστώς. Ένα σοκαριστικό χρονικό κρατικής τρομοκρατίας και συστηματικής εξαπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ειδομένη: Τι μπορεί να παρακινήσει μία σουηδική παραγωγή να έρθει στην Ελλάδα λίγο πριν τα σύνορα με τη Βόρεια Μακεδονία; O Nταβίντ Αρόνοβιτς με το ντοκιμαντέρ του δίνει τις απαιτούμενες απαντήσεις. Μία ιστορία υπομονής, αντοχής, ελπίδας ξεδιπλώνεται στην οθόνη μας.
Καλωσήρθατε στην Τσετσενία: Ένα ανατριχιαστικό ταξίδι στην καρδιά του σκοταδισμού. Θα τολμήσει κάποιος να φωνάξει την αλήθεια; Φορτισμένη ταινία τεκμηρίωσης που θα ευαισθητοποιήσει τον θεατή. Σκηνοθεσία Ντέιβιντ Φρανς.
Για την μικρή Σάμα: Αυτό είναι το must του Φεστιβάλ. Είναι το νο1 που πρέπει να δει κανείς. Θα πάρει βεβαίως διανομή και στα θερινά σινεμά. Έφτασε μέχρι την πεντάδα για το OSCAR ντοκιμαντέρ, αλλά εκεί νικήθηκε από την παραγωγή της οικογένειας Ομπάμα και του Netflix, “Αmerican Factory”. Μία σπαραχτική σπουδή από το Χαλέπι της Συρίας. Φόβος, τρόμος, ελπίδα, αισιοδοξία και ξανά και ξανά αυτός ο κύκλος εναλλαγής έντονων συναισθημάτων.
Κολομβία: H αφοπλιστική αλήθεια. Μία λαβωμένη χώρα σε καθεστώς αμήχανης μετάβασης και επώδυνης μεταμόρφωσης. Μία ειρηνευτική συμφωνία τρόμου, καθώς οι πληγές πενήντα ετών έχουν αφήσει τα σημάδια τους ανεξίτηλα.
White Riot: Βρετανία τέλη δεκαετίας του 70΄. Ξενοφοβική ρητορική, το Εθνικό Μέτωπο, ένα ακροδεξιό-φασιστικό κόμμα αποκτά δύναμη. Ποια θα είναι η ηχηρή αντίδραση της μουσικής και πώς αυτή μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;
Οι Δέκα του Σικάγο: Και πάλι από την ενότητα των animation. 1968 Σικάγο. Ένα παλλόμενο ντοκιμαντέρ, το οποίο ξεδιπλώνει μία ιστορία αντίστασης απέναντι στον αυταρχισμό.
Μαθαίνοντας να κάνεις σκέιτ σε εμπόλεμη ζώνη (αν είσαι κορίτσι): Όπως συνηθίζω να λέω: μικρό μήκος, μεγάλο νόημα. Η ζωή ενός κοριτσιού στο Αφγανιστάν που παλεύει να κάνει τη δική της μικρή “επανάσταση”. Μία συγκινητική ιστορία αντίστασης μίας ομάδας ανθρώπων που αρνούνται να συμβιβαστούν με τα ελάχιστα που τους προσφέρουν.