Βαφτίζεται ο μη αμερικανός πολίτης… τρομοκράτης Εις το όνομα του Προέδρου, του Στρατού και της Ασφάλειας
Με βασανιστήρια, απαγωγές, μυστικές φυλακίσεις, καταδίκες χωρίς στοιχεία… χτίζεται η ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Αυτό αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά με τη δημοσίευση των αναφορών για τους 759 κρατουμένους του Γκουαντανάμο.
Τα στοιχεία είναι σοκαριστικά: 150 αθώοι κρατήθηκαν και βασανίστηκαν σε αυτή τη φυλακή-φρούριο, εφτά κρατούμενοι δεν άντεξαν και πέθαναν, ένας κέρδισε την ελευθερία του δίνοντας ψευδείς πληροφορίες για 123 συγκρατούμενούς του, οι ΗΠΑ θεωρούν -χωρίς να επιβεβαιώνεται από τις «ανακρίσεις»- ότι η Αλ Κάιντα έχει κρύψει πυρηνικό εξοπλισμό στην Ευρώπη, μέλος της Αλ Κάιντα ήταν πληροφοριοδότης των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας Αμπντάλα εισηγήθηκε να εμφυτευτεί μικροτσίπ σε όλους τους νυν και πρώην κρατούμενους… Όλα τα παραπάνω, δυστυχώς, δεν είναι πρωτάκουστα, απλά αυτή τη φορά επιβεβαιώνονται με επίσημα στοιχεία.
Οι Αναφορές Κρατουμένων που είδαν το φως της δημοσιότητας την περασμένη βδομάδα, περιέχουν πέρα από τα ατομικά στοιχεία (όνομα, ηλικία, χώρα καταγωγής) των κρατουμένων και αξιολόγηση χρησιμότητας και επικινδυνότητας (χαμηλής, μεσαίας και υψηλής), ιστορικό σύλληψης, αίτια μεταγωγής στο Γκουαντανάμο, ιατρική κατάσταση καθώς και τις «κατηγορίες» -καμία από τις οποίες δεν στοιχειοθετείται νομικά. Ακόμα οι κρατούμενοι χάνουν τα ονόματά τους και αποκτούν κωδικό (π.χ. PK0047 σημαίνει ότι προέρχεται από το Πακιστάν και είναι το νούμερο 47) με τον οποίο αποκαλούνται για όσο παραμένουν στο Γκουαντανάμο.
Βασανιστές είμαστε και λάθη κάνουμε…
Στις 11 Ιανουαρίου του 2002 άνοιξε η φυλακή του Γκουαντάναμο στην Κούβα, στην οποία κρατήθηκαν 759 άνθρωποι που θεωρήθηκαν από τις ΗΠΑ «προδότες» ή «τρομοκράτες». Σύμφωνα, όμως, με τις Αναφορές, 150 κρατούμενοι ήταν τελικά αθώοι, ενώ μόνο 220 θεωρήθηκαν από τους βασανιστές τους «υψηλού κινδύνου».
Αμντούλ Μπαγκί, αναλφάβητος αγρότης από το Αφγανιστάν. Ο 30χρονος Αμντούλ Μπαγκί (AF000963) στις «10 Φεβρουαρίου 2003 ξύπνησε από το θόρυβο των πυροβόλων αμερικανικών όπλων. Πηγαίνοντας στην αγορά με τον θείο του Κούσι Γιαρ (AF000971) για να αγοράσουν λάδι είδαν στρατιωτικά οχήματα να πλησιάζουν και έκαναν στην άκρη για να τους προσπεράσουν, όπως τους είχε συμβουλέψει ο μεταφραστής των στρατιωτικών δυνάμεων. Και οι δύο φορούσαν πράσινα μπουφάν, που έμοιαζαν με αυτά που φορούσαν δύο άντρες που επιτέθηκαν στις αμερικανικές δυνάμεις νωρίτερα. Έτσι συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στο Γκουαντανάμο στις 9 Μαΐου 2003 για να παρέχουν πληροφορίες για τους Ταλιμπάν και για όσους εκφράζουν αντιαμερικάνικα αισθήματα». Στις 13 Μαΐου 2005, επανεξετάστηκε η περίπτωσή του και αφέθηκε ελεύθερος αφού κρίθηκε ότι δεν συμμετείχε στην επίθεση, ενώ χαρακτηρίστηκε χαμηλής επικινδυνότητας αλλά χρήσιμος για να παρέχει πληροφορίες για τους συγχωριανούς του.
Μοχάμαντ Ομάρ, μαθητής θρησκευτικού σχολείου από το Πακιστάν, φυματικός. Ο 16χρονος Μοχαμάντ Ομάρ (PK000540) «γνώρισε στο σχολείο τον συμμαθητή του Χουσεΐν, ο οποίος του πρότεινε να φύγουν από το Αφγανιστάν για να αποκτήσουν στρατιωτική εκπαίδευση. Ο κρατούμενος θεώρησε ότι θα εκπαιδευτούν στις πολεμικές τέχνες, όπως γίνεται στις ταινίες. Μάλιστα πιστεύει ότι τζιχάντ σημαίνει όταν κάποιος φεύγει μακριά από την οικογένειά του σε ξένη χώρα. Έτσι ο κρατούμενος δέχτηκε να φύγει και να πάει στο Κανταχάρ. Επειδή, όμως, για δύο βδομάδες δεν ξεκινούσε η εκπαίδευση έφυγε για να γυρίσει στο Πακιστάν. Ωστόσο, απήχθη από τους Ταλιμπάν και κρατήθηκε στη φυλακή για δύο μήνες, μέχρι που οι αμερικανικές δυνάμεις τους συνέλαβαν και τους μετέφεραν στο Γκουαντανάμο στις 11 Ιουνίου του 2002. Ο κρατούμενος δεν άσκησε βία κατά τη διάρκεια της ανάκρισης ή της κράτησής του. Επομένως, δεν αποτελεί απειλή για τις ΗΠΑ». Στις 31 Μαΐου 2003 αποφασίστηκε να αφεθεί ελεύθερος.
Νακίμπου Ούλαχ, αγρότης στο Αφγανιστάν, φυματικός. Ο 14χρονος Νακίμπου (AF000913) «απήχθη από 11 άνδρες που αυτοαποκαλούνταν “Οι άνθρωποι του Σαμούντ”, βιάστηκε με την κάνη του όπλου και μεταφέρθηκε σε κάποιο χωριό για να κάνει χειρωνακτικές δουλειές. Ο κρατούμενος συνελήφθη ένοπλος αλλά δεν πυροβόλησε και οδηγήθηκε στις φυλακές του Γκουαντανάμο, τον Ιανουάριο του 2003». Θεωρήθηκε «ακίνδυνος για τις ΗΠΑ και τα συμφέροντά τους» και αφέθηκε ελεύθερος στις 23 Αυγούστου 2003
Το δέντρο και το δάσος
Αυτά είναι ορισμένα από τα παραδείγματα, όσων βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Ο Λευκός Οίκος και το Πεντάγωνο, όμως, προσπαθούν να απαξιώσουν τα έγγραφα αυτά ως μη ενημερωμένα. «Δυστυχώς ειδησεογραφικά πρακτορεία αποφάσισαν να δημοσιεύσουν μία σειρά παρανόμως αποκτηθέντων εγγράφων για το κέντρο κράτησης του Γκουαντανάμο. Αυτά τα έγγραφα εμπεριέχουν απόρρητες πληροφορίες για νυν και πρώην κρατούμενους και καταδικάζουμε απερίφραστα τη διαρροή αυτών των αναφορών. Η Ομάδα Αναθεώρησης του Γκουαντανάμο, που συγκροτήθηκε τον Ιανουάριο του 2009, επανεξέτασε τις Αναφορές Κρατουμένων. Σε ορισμένες περιπτώσεις κατέληξε στα ίδια συμπεράσματα, σε άλλες ήταν διαφορετικά βασιζόμενη σε νέες πληροφορίες» σχολίασε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, Τζεοφ Μόρελ.
Ο εκπρόσωπος τύπου του Λευκού Οίκου, Τζέι Κάρνει, συμπλήρωσε: «Η θέση μας (για το Γκουαντάναμο) είναι γνωστή στις ΗΠΑ αλλά και παγκοσμίως. Δεν είναι αποκλειστικά δική μας θέση, αλλά κοινή με τις στρατιωτικές μας δυνάμεις. Κατανοούμε ότι η πραγματικότητα που ζούμε είναι ένα δύσκολο ζήτημα. Ωστόσο, παραμένει στόχος μας. Ο πρόεδρος Ομπάμα θέλει να κλείσει το Γκουαντανάμο, υπερασπιζόμενος την ασφάλεια της Αμερικής».
Λίγες μόλις μέρες πριν διαρρεύσουν τα απόρρητα έγγραφα ο Ομπάμα σε συνέντευξή του (Associated Press, 15 Απριλίου 2011) είχε απαντήσει σε σχετική ερώτηση: «Εξακολουθώ να πιστεύω ότι πρέπει να κλείσει και ότι αποτελεί σύμβολο προηγούμενων προσπαθειών που κατέληξαν να αμαυρώσουν τη δέσμευσή μας για ένα κράτος δικαίου. Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν θα γίνει αυτό άμεσα αφού μέλη του Κογκρέσου αντιτίθενται στο κλείσιμο του Γκουαντανάμο». Θυμίζουμε ότι στις προεδρικές εκλογές του 2008, ο Μπάρακ Ομπάμα είχε δεσμευτεί ότι αν εκλεγεί θα κλείσει το Γκουαντάναμο.
«Ο πόλεμος ενάντια
στην τρομοκρατία»
Το έκτρωμα του Γκουαντανάμο είναι αποτέλεσμα του «Πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία» που κήρυξε ο Τζορτζ Μπους, ύστερα από την 9η Σεπτεμβρίου και πρόκειται για μια διεθνή επιχείρηση που καθοδηγείται από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο με τη στήριξη και συμμετοχή νατοϊκών και μη χωρών. Αρχικά ο πόλεμος στόχευε στον αφοπλισμό της Αλ Κάιντα και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων και στη συνέχεια μετονομάστηκε σε πόλεμο για την ασφάλεια των αμερικανών πολιτών ανά τον κόσμο, για να καταλήξει να έχει ως γενικό στόχο τον πλανητικό εκδημοκρατισμό. «Από γενιά σε γενιά έχουμε υποστηρίξει την αναγκαιότητα της αυτοκυβέρνησης, γιατί σε κανέναν δεν ταιριάζει να είναι αφέντης και κανένας δεν αξίζει να είναι σκλάβος. Η προώθηση αυτών των ιδανικών είναι η αποστολή που δημιούργησε το έθνος μας», δήλωσε ο Μπους στην ομιλία της δεύτερης ορκωμοσίας του το 2005… και ύστερα άνοιξε πυρ σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Λίβανο, Παλαιστίνη, πόλεμοι που κρατούν μέχρι σήμερα με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και φυλακισμένους.
Τον Μάιο του 2010, ο Μπάρακ Ομπάμα έδωσε νέα χαρακτηριστικά στον «Πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» λέγοντας ότι «η ασφάλεια δεν θα χτιστεί από τη δυνατότητά μας να επιβάλουμε το φόβο σε άλλους ανθρώπους αλλά μέσω της δυνατότητας να δώσουμε ελπίδα. Θα προσπαθούμε πάντα να απονομιμοποιούμε την τρομοκρατία και να απομονώνουμε όσους την ασκούν. Δεν πρόκειται για έναν παγκόσμιο πόλεμο ενάντια σε μία τακτική -την τρομοκρατία- ή θρησκεία -το Ισλάμ.» Και ύστερα συνέχισε να τροφοδοτεί με σφαίρες τους ξεχασμένους στρατιώτες σε Ιράκ και Αφγανιστάν…
Της Ιωάννας Δρόσου
Δείτε ολόκληρο τον φάκελο του Γκουαντανάμο στο http://wikileaks.ch/gitmo
ΕΚΘΕΣΗ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Μυστικές φυλακές της CIA
Εκτός από το Γκουαντανάμο, το Αφγανιστάν και το ΙΡΑΚ, η CIA διαθέτει 66 μυστικές φυλακές σε κάθε γωνιά της Γης, όπου κρατούνται «προδότες» και «τρομοκράτες» -σύμφωνα με το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: Αίγυπτος, Αλγερία, Ιορδανία, Μαρόκο, Συρία, Λιβύη, Τυνησία, Ινδία, Πακιστάν, Ρωσία, Ουζμπεκιστάν, Σουδάν, Ζιμπάμπουε, Αιθιοπία, Τσιμπουτί, Κένυα, Πολωνία, Ρουμανία, Βοσνία, Κόσοβο, Ταϋλάνδη, Ντιέγκο Γκαρσία…
Στο όνομα της «ασφάλειας» οι ΗΠΑ, ύστερα από την 9η Σεπτεμβρίου καταπάτησαν μία σειρά ανθρωπίνων δικαιωμάτων και νόμων. Ενδεικτικά:
Στις 18 Σεπτεμβρίου 2001 εγκρίθηκε «η χρήση στρατιωτικών δυνάμεων εναντίον όσων είναι υπεύθυνοι για τις επιθέσεις στις ΗΠΑ»
Τον Οκτώβριο του 2001 ψηφίστηκε ο Νόμος των Πατριωτών που περιόρισε τα πολιτικά δικαιώματα, όπως της ελευθερίας του συνέρχεσθαι και απελευθέρωσε τις αναίτιες εφόδους και συλλήψεις
Τον Οκτώβριο του 2002 εγκρίθηκε «η επέμβαση στρατιωτικών αμερικανικών δυνάμεων εναντίον του Ιρακ» (παρότι –όπως και το Αφγανιστάν- δεν αποτελούσε απειλή για την Αμερική)
Τον Νοέμβριο του 2001 η Στρατιωτική Εντολή Νο1 δίνει τη δυνατότητα στον Πρόεδρο να συλλάβει ή απαγάγει μη αμερικανούς πολίτες και να τους κρατήσει χωρίς κατηγορίες, αποδείξεις ή δικαίωμα παράστασης σε αστικό δικαστήριο
Τον Φεβρουάριο του 2002 προεδρικό διάταγμα χαρακτηρίζει άκυρο το άρθρο 3 της Συνθήκης της Γενεύης (απαγόρευση των βασανιστηρίων)
Το 2005 το Τμήμα Μεταχείρισης Κρατουμένων επέτρεψε τη χρήση βάρβαρων, απάνθρωπων και σκληρών μεθόδων στο όνομα της εθνικής ασφάλειας και η λίστα είναι μακρά…
Πολλές χώρες (Αγγλία, Γερμανία, Καναδάς, Αυστραλία, Ιταλία, Κένυα, Μακεδονία) είναι, σύμφωνα με το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, συνένοχες από τη στιγμή που γνωρίζουν αλλά δεν μιλούν, δέχονται πτήσεις χωρίς τα στοιχεία των επιβαινόντων ή εν γνώσει τους εκμεταλλεύονται τα ερωτηματολόγια των ΗΠΑ που παρέχουν μυστικές πληροφορίες. Σύμφωνα με στοιχεία που προέκυψαν από έρευνα του Συμβουλίου «σε κεντρικό δρόμο του Βουκουρεστίου εντοπίστηκε φυλακή της CIA, από την Μπανγκόνγκ και την Ταϊλάνδη ξεκίνησαν πτήσεις προς την Πολωνία χωρίς λίστα επιβαινόντων και με πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα, η αστυνομία της Λιθουανίας παρείχε κτίριο όπου κρατήθηκαν για ένα χρόνο 8 άτομα με απόλυτη μυστικότητα. Αθέατες φυλακές εντοπίστηκαν στο Κόσοβο (Camp Bondsteel), στη Βοσνία (Η βάση του αετού), στο Αφγανιστάν (Η κρεμάλα), ενώ στην Καμπούλ υπάρχουν 5 φυλακές (η Φυλακή του Σκότους, το Salt Pit και το Ρισάτ 1, 2 και 3)».
Από την εφημερίδα Εποχή