Και να, αδελφοί μου, που η λέξη κωλοτούμπα έγινε το μπουμπουνητό της αντιπολιτευτικής θύελλας. Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει όλο και κάποιος αγριεμένος προφήτης από τη Δεξιά, από το ΠΑΣΟΚ, από το Ποτάμι -καλά, το ΚΚΕ δεν παίζεται, γυμναστήριο ενόργανης έχει γίνει- θα την προβλέψει, θα τη διαπιστώσει, θα τη βροντήξει. Έφτασε μέχρι κι ο ευπρεπής Σαμαράς, με τέτοια καταγωγή, τέτοιο κουστούμι και τέτοιες σπουδές, να την εκτοξεύσει επί δικαίων και αδίκων μέσα στη Βουλή.
Μια χαρά λέξη είναι, θα πείτε. Α, όλα κι όλα, εδώ θα τα χαλάσουμε. Μια χαρά λέξη είναι για μπετατζήδες, ντελιβεράδες, άνεργους, ασφαλισμένους του ΙΚΑ. Επίσης, για αριστερούς πασών των αποχρώσεων, που, ως γνωστό, έχουν το χούι να λαϊκίζουν. Όχι όμως για την καλή κοινωνία, για τους κατόχους master, για τους μετόχους off shore, για τους λόχους της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς. Οι οποίοι στην αρχή μιλούσαν δειλά-δειλά, για κυβίστηση, ενώ τώρα από κωλοτούμπα σε κωλοτούμπα το πάνε.
Υπάρχει θέμα ταξικής αισθητικής εδώ. Το πρώτο συνθετικό είναι εντελώς λαντζέρικο. Ω, τι καλλίπυγος, λένε οι ευγενείς τάξεις όταν κάποια κυρία συγκινεί με την περιφέρειά της. Όχι τι ωραίος κ…ς! Και η λέξη τούμπα αποσώνει τη χοντροκοπιά. Διότι ανασύρει συνειρμούς με Άνω Τούμπα, Κάτω Τούμπα, και Τούμπα – Τούμπα – Βιετνάμ. Με πλήθη φωνασκούντα κατά της τρόικας με τα μαύρα Μνημόνια έξω από το γήπεδο. Και πλήθη αλαλάζοντα κατά της τρόικας με τα μαύρα παντελονάκια μέσα στο γήπεδο.
Υπάρχει όμως και θέμα ουσίας. Διότι έχετε δει κωλοτούμπα εν τη πράξει, έτσι; Φέρνει τη γύρα του στον αέρα ο δράστης και προσγειώνεται στα δυο του πόδια. Και στην ίδια θέση. Και όσο πιο σταθερά προσγειωθεί, τόσο περισσότερους βαθμούς παίρνει. Συνεπώς, και χοντροκομμένη, και ανακριβής η λέξη. Ανάγκη πάσα όλοι οι καλοί άνθρωποι, που προβλέπουν ότι η κυβέρνηση θα κάνει όσα οι ίδιοι επιθυμούν να κάνει, αλλά και είναι έτοιμοι να την καταγγείλουν αν τα κάνει, να βρουν μια καινούργια λέξη.
Δυστυχώς, στο σημείο αυτό δεν μπορούμε να συμβάλουμε στον σχετικό προβληματισμό. Καθώς μάλιστα η κυβέρνηση δεν κάνει πίσω, τα πράγματα περιπλέκονται τόσο πολιτικώς όσο και γλωσσικώς. Μήπως βοηθούσε αν φώναζαν βουντού – βουντού – βουντού για τον Τσίπρα, όπως οι προληπτικοί της κερκίδας για τον Μαρινάκη;
Πηγή: Αυγή