Δεν είμαι καλά, γιατρέ μου. Εγώ που, όταν έβλεπα χρηματιστήρια και ομόλογα, ξεστόμιζα λόγια που, αν αποτυπωθούν στο χαρτί, ο διορθωτής θα βγάλει τα μάτια του σαν τον Οιδίποδα, στήνομαι πια μπροστά στην οθόνη περιμένοντας να πάει 11 για να αρχίσει η συνεδρίαση του ΧΑΑ. Βλέπω τον γενικό δείκτη να ανεβαίνει κατά 9% και ευφραίνομαι, κοιτώ τις τράπεζες να κερδίζουν 18% και αγαλλιώ, ατενίζω το δεκαετές να βουτά κάτω από το 10% και είναι σαν να βουτώ κι εγώ στα νερά της Γαλάζιας Λίμνης μαζί με την Μπρουκ Σιλντς. Μ’ αρέσουν μέχρι κι αυτά τα περπέτουα που εξήγγειλε ο Βαρουφάκης, τα οποία ακούγονται σαν σκυλάκια του καναπέ, έχουν όμως δοντάκια κοφτερά και μοβόρικα. Δεν ξέρω πώς το αντιλαμβάνεστε εσείς, εγώ το αντιλαμβάνομαι ως επέκταση του χρέους εις το διηνεκές, τουτέστιν, ζήσε Σόιμπλε να φας τριφύλλι, να ζήσουμε να τον θυμόμαστε και άλλα που δεν μου ακούγονται κακά.
Το ομολογώ, γιατρέ μου. Χαίρομαι με τους αριθμούς, επειδή οι αριθμοί στεναχωρούν τους άλλους. Στενοχωρούν εκείνους που είχαν επενδύσει στην καταστροφή των πρώτων ημερών, που περίμεναν την καταστροφή που θα συνετίσει τον αποπροσανατολισμένο λαό. Τους ακούω, γιατρέ, οι φωνές τους αντηχούν στ’ αυτιά μου σαν ηχητικοί εφιάλτες από το παρελθόν. Τους ακούω να φωνάζουν «Βάστα, Ρόμελ!», σαν τους μαυραγορίτες της Κατοχής, που παρακαλούσαν να αντέξει ο Γερμανός στρατηγός Έρβιν Ρόμελ στη μάχη της Αφρικής, ώστε να προλάβουν να ξεπουλήσουν την πραμάτεια τους.
Δεν είναι μαυραγορίτες οι δικοί μας, ούτε φωνάζουν «Βάστα, Ρόμελ!» -πού να τους ακούσει, άλλωστε, ο φουκαριάρης ο Ρόμελ από το έβδομο υπόγειο της Κολάσεως. «Βάστα, Μέρκελ!» φωνάζουν οι δικοί μας, «Βάστα, Σόιμπλε!», βαστάτε οι δεξιοί Γερμανοί, διότι αν δεν βαστήξετε εσείς, τίποτε, τίποτα πια δεν μας σώζει. Το καταρρέον καθεστώς της Ελλάδας έχει εναποθέσει της ελπίδες του στην άτεγκτη στάση των Γερμανών, περιμένουν το μεγάλο «όχι» που θα βάλει φρένο στις ελπίδες όσων επιμένουν να ελπίζουν.
Το πρόβλημά τους, βέβαια, είναι ότι εκείνοι που ελπίζουν είναι πάρα πολλοί, πολύ περισσότεροι από εκείνους που ψήφισαν τα δύο κόμματα της διακυβέρνησης. Αυτοί που κραυγάζουν «Βάστα, Σόιμπλε!» συγκρούονται με τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού κι όμως επιμένουν, διότι ξέρουν ότι αν δεν βαστήξει ο Σόιμπλε, θα βρεθούν στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Αν υπάρξει οποιαδήποτε συμφωνία που θα είναι επωφελής για τον λαό και τη χώρα, οι παράκλητοι του Σόιμπλε θα ξεγυμνωθούν εντελώς, θα αποκαλυφθεί ότι το έγκλημα της τελευταίας πενταετίας έχει τη δική τους υπογραφή, φαρδιά – πλατιά.
Θα συνεχίσουν να φωνάζουν «Βάστα, Σόιμπλε» οι καταρρέοντες. Θα συνεχίσουν να ελπίζουν στο γερμανικό τσαγανό, στη γερμανική υπερηφάνεια, τη γερμανική ιδεολογία και σε άλλες ανοησίες που γράφουν στα κείμενά τους. Ο εξευτελισμός τους θα φτάσει μέχρι το τέλος και θα γίνει τέλειος.
Πηγή: Αυγή