“Οι κόκκινοι έρχονται. Τρέξτε για να προλάβουμε.” Αυτές οι φράσεις φαίνεται να είναι οι πιο κατάλληλες να περιγράψουν τις κινήσεις της κυβέρνησης αυτό το διάστημα. Το κυβερνητικό επιτελείο στρέφεται προς το οπλοστασιό του για να δει πια όπλα του χουν μείνει και δεν είναι σαν αυτά τα άχρηστα που οι μιζαδόροι υπεύθυνοι για τον εξοπλισμό φόρτωσαν στο στράτευμα και στο δημόσιο πορτοφόλι.
Τα δεδομένα που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι: πρώτον η αποτυχία στα νούμερα. Το περίφημο success story δεν αποτυπώνεται καθαρά στους δημοσιονομικούς λογαριασμούς. Το χρέος είναι μεγάλο και η ανάπτυξη δεν έρχεται. Επιπλέον, οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν βλέπουν κούρεμα και έξοδο στις αγορές.
Δεύτερον, η δημοφιλία των κομμάτων της κυβέρνησης δεν υφίσταται καν. Σε επίπεδο πραγματικής πολιτικής επιρροής είναι πολύ πιθανό να περιορίζεται σε λιγότερο από 20% των ψηφοφόρων. Το μόνο που μένει είναι οι εκλογικοί μηχανισμοί, της Νέας Δημοκρατίας γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν λειτουργεί πλέον, και τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα. Η σύμπτωση β’ γ’υρου αυτοδιοικητικών εκλογών με τις ευρωεκλογές είναι το κόλπο που επιλέχθηκε αλλά δεν δείχνει αρκετό. Οι μετρήσεις για δημάρχους και περιφερειάρχες του κυβερνητικού στρατοπέδου είναι τουλάχιστον απογοητευτικές
Τρίτον, η κοινωνική κατάσταση είναι η χειρότερη δυνατή. Η κοινωνία ζει στην ανέχεια, οι σχέσεις εκπροσωπήσης έχουν διαρραγεί εντελώς και ταυτόχρονα ο αναβρασμός είναι μεγάλος. Καμία έκρηξη δεν αποκλείεται.
Τα όπλα στην κυβερνητική φαρέτρα είναι τα εξής: Τροίκα, μιντιακό σύστημα, κρατικός μηχανισμός.
Ήδη ο Αντώνης Σαμαράς στο Ευρωκοινοβούλιο θα επιδιώξει να καταστήσει σαφές ότι μπορεί να σηκώσει αφενός το βάρος της ελληνικής προεδρίας και αφετέρου να αποδείξει ότι ο ίδιος και η παράταξη του, με την απαραίτητη βοήθεια από τους κοινοτικούς εταίρους, μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για την επικράτηση των “φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων” στην Ελλάδα.
Το πολιτικό μήνυμα που θέλει να εκπέμψει ο Σαμαράς αφορά τον ίδιο και τη σταθερότητα της κυβέρνησής του και εξαρτάται αρκετά από την στήριξη που θα λάβει από τους εταίρους σε ότι αφορά το χρέος και τα οικονομικά στοιχεία που θα πρέπει να επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα του για θυσίες του ελληνικού λαού οι οποίες βγαίνουν σε καλό.
Τα παραπάνω θα αξιοποιηθούν από το εγχώριο σύστημα με το αζημίωτο. Θα επιταχυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας, επιχειρήσεων και τραπεζών (το κράτος είναι ο βασικός μέτοχος), τα κανάλια και οι εκδότες με τη σειρά τους θα στηρίξουν τη Νέα Δημοκρατία και θα χτυπήσουν αλύπητα τον ΣΥΡΙΖΑ και ο κρατικός μηχανισμός, στο βαθμό που υπάρχει δυνατότητα θα “απαλύνει” την κοινωνική κατακραυγή ικανοποιώντας περιστασιακά ανάγκες για απασχόληση, κοινωνική πρόνοια κτλ μέσω επιδομάτων, προγραμμάτων και βραχύχρονων προσλήψεων.
Στο βαθμό που θα καταφέρει να στήσει αυτό το πακέτο η κυβέρνηση μέχρι τις αρχές της άνοιξης θα κριθεί και το αν θα πάει σε τριπλές εκλογές οι οποίες ευελπιστεί ότι θα αποτελέσουν το τελευταίο της κόλπο. Όλα αυτά κι ενώ τα ξενόγλωσσα μέσα την αποδοκιμάζουν περισσότερο από ποτέ.