Συγκέντρωση το Σάββατο, 20 Νοέμβρη, στις 19.00 στον πεζόδρομο της Ναυαρίνου με Γούναρη γωνία διοργανώνει ο Ανοιχτός Συντονισμός Θεσσαλονίκης για τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Τρανς Θυμάτων. «Η φετινή 20η Νοέμβρη είναι για εμάς μέρα μνήμης για τη Δήμητρη από τη Σκαμιά της Λέσβου. Για ένα φωτεινό πλάσμα που έδινε μόνο αγάπη και φροντίδα και πριν φύγει από αυτόν τον κόσμο γνώρισε περιθώριο, χλευασμό και κακοποίηση. Κανένα άλλο να μη βιώσει όσα βίωσε η Δήμητρ@. Κανένα να μη μείνει μόνο του» τονίζεται στην ανακοίνωση του συντονισμού.
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Η Διεθνής Ημέρα Μνήμης Τρανς Θυμάτων ξεκίνησε στις 20 Νοεμβρίου 1999 στο Σαν Φρανσίσκο και τη Βοστώνη από την τρανς ακτιβίστρια Gwendolyn Ann Smith έναν χρόνο μετά από τη δολοφονία της αφρο-αμερικανίδας τρανς γυναίκας Rita Hester. Από τότε, η 20ή Νοέμβρη είναι η μέρα κατά την οποία θρηνούμε και τιμάμε τα δολοφονημένα τρανς αδέρφια μας.
Στο διάστημα που πέρασε από την τελευταία ημέρα μνήμης τον Νοέμβριο του 2020 μετρήσαμε 375 θύματα σε όλο τον κόσμο. Τρανς άτομα που δολοφονήθηκαν από τα χέρια του βίαιου τρανσφοβικού τμήματος της κοινωνίας που επιμένει να προσπαθεί να μας δείξει πως δεν ανήκουμε πουθενά. Αυτό το τμήμα της κοινωνίας και το αστικό ελληνικό κράτος ευθύνονται που οι τρανς άνθρωποι βιώνουν διακρίσεις στις σχολικές αίθουσες, που παλεύουμε να βρούμε εργασία και στέγη, που η διαφορετικότητα στην έκφραση φύλου βρίσκει ως απάντηση λεκτική και σωματική βία. Και όλα αυτά υπό ένα νομικό καθεστώς σύμφωνα με το οποίο τα τρανς άτομα έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν τα νομικά τους έγγραφα μόνο μέσα από δικαστικές διαδικασίες. Μάλιστα, η προϋπόθεση της προσκόμισης ληξιαρχικής πράξης γεννήσεως καθιστούσε τη διαδικασία αλλαγής εγγράφων σχεδόν αδύνατη στ@ προσφύγ(ισσ)ες μέχρι που το 2018 δικαστήριο της Θεσσαλονίκης άλλαξε τα έγγραφα τρανς γυναίκας χωρίς να υπάρχει ληξιαρχική πράξη, δημιουργώντας θετικό δεδικασμένο από εκεί και έπειτα. Τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι τρανς άνθρωποι είναι πολλαπλά, ειδικά όταν βρισκόμαστε σε μια περίοδο οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, κατά την οποία οι έλεγχοι των εγγράφων μας και η ανάγκη ταυτοπροσωπίας οδηγούν σε συνεχή έλεγχο της ταυτότητας και της έκφρασης φύλου μας. Τα τρανς άτομα εξακολουθούν να μην έχουν ισάξια πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, τόσο λόγω της ελλιπούς πρόσβασης σε υπηρεσίες φυλομετάβασης, όσο και λόγω των διακρίσεων που οδηγούν στη χειρότερη ποιότητα των υπηρεσιών υγείας που δέχονται, αλλά και στην αποφυγή τους. Στην Ελλάδα εξακολουθούν να υπάρχουν θεραπείες μεταστροφής και να θεωρούνται νόμιμες από το αστικό κράτος.
Θρηνούμε συνεχώς για τα αδέρφια μας, ακόμα και όσο είναι ακόμα ζωντανά, εφόσον υφίστανται τόση καταπίεση. Δεν ξεχνάμε ότι τα τρανς άτομα, τα πιο ευάλωτα ανάμεσα μας, υπάρχουν πέρα από την τρανς ταυτότητα τους. Ότι είναι μητέρες, αδέρφια, σύντροφοι. Δεν ξεχνάμε ότι τον τελευταίο χρόνο το 96% των τρανς ατόμων που θρηνήσαμε παγκοσμίως ήταν γυναίκες και θηλυκότητες. Ότι το 58% εργάζονταν στο σεξ. Ότι από τα δολοφονημένα τρανς άτομα στην Ευρώπη, το 43% ήταν προσφύγ(ισσ)ες. Ότι χάσαμε ένα τρανς αδέρφι μας που ήταν μόλις 13 ετών. Και δεν ξεχνάμε όλα εκείνα τα δολοφονημένα αδέρφια μας που δεν υπάρχουν στις επίσημες καταμετρήσεις, εκείνα των οποίων η ταυτότητα φύλου δεν αναγνωρίστηκε ακόμα και στο θάνατο.
Διεκδικούμε:
– αναγνώριση του αυτοπροσδιορισμού κάθε ατόμου ως προς το φύλο, με μια απλή δήλωση στο ληξιαρχείο χωρίς δικαστικές ή ιατρικές ή άλλες προϋποθέσεις
– αναγνώριση μη δυαδικών ταυτοτήτων & συμπερίληψη κάθε έμφυλης ταυτότητας στο νομικό πλαίσιο
– διεύρυνση του πολιτικού γάμου και απεμφυλοποίηση της γονεϊκότητας. Κανένα άτομο να μην στερηθεί τ@ σύντροφ@ ή τα παιδιά του λόγω ταυτότητας φύλου
– απεμφυλοποίηση των υπηρεσιών υγείας (όπως τεστ παπ, μαστογραφίες κ.α.) ώστε να είναι προσβάσιμες σε όλα τα άτομα και εκπαίδευση του ιατρικού προσωπικού σχετικά με την τρανς κατάσταση
– ένταξη των υπηρεσιών φυλομετάβασης στο ΕΣΥ
– χρήση έμφυλα ουδέτερης γλώσσας στα κρατικά έγγραφα, ώστε να μην απαιτείται η δήλωση ταυτότητας φύλου παντού και πάντα, όπως συμβαίνει σήμερα
– σεβασμός του αυτοπροσδιορισμού των τρανς ανθρώπων και των αντωνυμιών που χρησιμοποιούν σε κάθε πτυχή της ζωής (σχολείο, σχολή, γειτονιά, κινηματικές συνελεύσεις, εργασία, αστικό κράτος) ανεξαρτήτως έκφρασης φύλου
Η φετινή 20η Νοέμβρη είναι για εμάς μέρα μνήμης για τη Δήμητρη από τη Σκαμιά της Λέσβου. Για ένα φωτεινό πλάσμα που έδινε μόνο αγάπη και φροντίδα και πριν φύγει από αυτόν τον κόσμο γνώρισε περιθώριο, χλευασμό και κακοποίηση. Κανένα άλλο να μη βιώσει όσα βίωσε η Δήμητρ@. Κανένα να μη μείνει μόνο του.
Χρησιμοποιώντας τα λόγια της Gwendolyn Ann Smith:
“Αυτή τη μέρα θρηνούμε τις απώλειες μας, και τιμούμε τους ανεκτίμητους νεκρούς μας – από αύριο και κάθε άλλη μέρα, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για όσα είναι ακόμα ζωντανά”.
Σας καλούμε στη συγκέντρωση Μνήμης και Διεκδίκησης
το Σάββατο 20 Νοεμβρίου, στις 18:00, στον πεζόδρομο της Ναυαρίνου με Γούναρη γωνία».
