Αυτό το «όταν βλέπεις 50 άτομα με καδρόνια και κράνη δεν επεμβαίνεις» πόσο σοβαρά μπορεί να το πάρει όποιος έχει δει τον δυναμισμό, τον ζήλο ακόμη και την αγριότητα με την οποία επεμβαίνουν τόσο, μα τόσο συχνά οι αστυνομικές δυνάμεις όταν απέναντί τους βρίσκονται απεργοί και διαδηλωτές; Πόσο πειστική μπορεί να ακουστεί η φράση του αστυνομικού που με τον τρόπο αυτό προσπάθησε να δικαιολογήσει ενώπιον του δικαστηρίου την ολιγωρία του ίδιου και των συναδέλφων του απέναντι στο τάγμα εφόδου της Χ.Α. που έσφαξε τον Παύλο Φύσσα; Τι να προσάψεις σ’ αυτούς τους οπλισμένους αστυνομικούς της Άμεσης Δράσης; Δειλία, έλλειψη επαγγελματισμού και εκπαίδευσης ή μήπως αδιαφορία, καθώς το μόνο που έκαναν ήταν να παρακολουθούν από απόσταση το μακελειό των νεοναζί;
Ο ίδιος αστυνομικός, απαντώντας στα ερωτήματα της πολιτικής αγωγής για τη μοιραία νύχτα, δεν δίστασε να χαρακτηρίσει το περιστατικό ως «μανούρα», επιβεβαιώνοντας πως όταν η ομάδα ΔΙΑΣ επισήμανε τον όγκο και τον οπλισμό του τάγματος εφόδου της Χ.Α., το Κέντρο της Άμεσης Δράσης τούς προέτρεψε «να μείνουν σε απόσταση». Με το ενδιαφέρον όλων να έχει στραφεί αποκλειστικά στις δομές και στον ρόλο της ιεραρχίας της νεοναζιστικής συμμορίας, ελάχιστα έχει απασχολήσει τη Δικαιοσύνη η στάση των ανδρών της ΕΛ.ΑΣ. τη νύχτα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Χθες, μάλιστα, όταν οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής επέμεναν να τους δοθούν οι απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες των αστυνομικών που βρέθηκαν στο σημείο με το κέντρο της Άμεσης Δράσης, η πρόεδρος του δικαστηρίου τούς είπε: «Εδώ έχουμε να αποδείξουμε συγκεκριμένα γεγονότα. Αν υπάρχουν άλλα περί ευθυνών άλλων [σ.σ.: της αστυνομίας], να απευθυνθείτε στις αρμόδιες αρχές. Ερευνήστε τα αλλού».
Και σίγουρα στον Κορυδαλλό δεν δικάζονται οι αστυνομικοί, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις στα ερωτήματα και τα κενά που αιωρούνται όσον αφορά τη στάση τους το μοιραίο εκείνο βράδυ που στάθηκε αφορμή να ανοίξει ο φάκελος της εγκληματικής δράσης των νεοναζί. Είναι τουλάχιστον περίεργη η στάση αναμονής που διατάχθηκε να κρατήσει η ομάδα των αστυνομικών τόσο κατά τη διάρκεια της δολοφονικής επίθεσης όσο και μετά με τον μάρτυρα να παραδέχεται χτες στο δικαστήριο πως δεν επεχείρησαν να συλλάβουν ούτε έναν χρυσαυγίτη πέραν του Ρουπακιά, με τη δικαιολογία «δεν ξέρω τι να πω, να κυνηγά κάθε αστυνομικός πέντε – έξι άτομα, ποιον να συλλάβει;».
Τώρα, για το αν ευσταθεί αυτή η λογική, μπορεί κανείς να ρωτήσει τους αμέτρητους προσαχθέντες σε πορείες και διαδηλώσεις που στοιβάζονται με το σωρό σε κλούβες και περιπολικά ακόμα και για… προληπτικούς λόγους. Με βάση, πάντως, τη χθεσινή κατάθεση του αστυνομικού μια απορία μου γεννιέται: Μήπως ο Ρουπακιάς παραδόθηκε;
Πηγή: Εφημερίδα Αυγή