“Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις”
θυμήσου όμως τι έγινε σαν σήμερα το 1980 στην Μπολόνια
και σκέψου που πάμε… *
Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις. Πολύ σωστά.
Γι αυτό βγήκαν από τα θηκάρια οι τελευταίοι αυτόκλητοι κριτικοί της αισθητικής , άνθρωποι που ανδρώθηκαν στα σκυλάδικα του ΠΑΣΟΚ, στα επιδοτούμενα σεμινάρια της νέας επιχειρηματικότητας (της ποιας;) της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, άνθρωποι που εχτισαν αυθαίρετα σπίτια και γέμισαν τους δρόμους με Καγιέν, με επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ΜΚΟ φαντάσματα, άνθρωποι που «Μένουν Ευρώπη» αλλά ποτέ δεν βρήκαν χρόνο να διαμαρτυρηθούν για την απουσία Εθνικού Κτηματολογίου η τον διαχωρισμό επιτέλους Εκκλησίας και Κράτους, να σχολιάζουν πουκάμισα, και βερμούδες και ζυπ κιλοτ και ο,τι ο φαιδρός-αλλα αλώβητος τελικά απο την κρίση ως φαίνεται- κόσμος του lifestyle ονομάζει «είδηση» και τα ντεμέκ και καλά ειδησεογραφικά sites «καυτή επικαιρότητα» .
Ας πω λοιπόν κι εγώ που αρνιέμαι αυτή την ανθρωποφαγία των δικτύων, που δεν θέλω ούτε τιμωρίες, ούτε βίες, ούτε τραμπουκισμούς, ούτε καυγάδες, -γιατί έχει και ζέστη και αναδουλειά παντού- ότι ας κάνει ο,τι θέλει ο καθένας, αλλά επιτέλους ας αρχίσει κάποιος, μετά από τόσες διαφωνίες και διχασμούς και τσακωμούς, ας κάνει κάποιος την αρχή – κι είμαστε πολλοί αυτοί που θα ακολουθήσουμε το ξέρω- να σταματήσει να επικεντρώνεται σε ο,τι διαφωνούμε κι ας μάθουμε σιγά σιγά να συζητάμε, μπας και βρούμε σε τι επιτέλους συμφωνούμε.
Καλές κι οι ακροαματικότητες κι οι θεαματικότητες και οι μετρήσεις επισκεψιμότητας και τα hits, αλλά παίδες δεν πάει άλλο.
Όλοι μαζί ζούμε, στις ίδιες πόλεις και χωριά αυτής της μικρής χώρας. Σχεδόν γνωριζόμαστε με τ΄όνομα μας . Ας δούμε λοιπόν, συμφωνούμε σε κάτι τελικά και τι είναι επιτέλους αυτό – κι ας μείνουν άνεργοι στη τελική και μερικοί makers opinion βρε αδελφέ, κι ας σκουριάσουν και μερικές μονταζιέρες.
ΟΚ είναι οι πιο έξυπνοι, το κατέχουν το θέμα της επικοινωνίας, μπραβο τους και χαλάλι τα μιστά τους. Ικανοποιήθηκαν τώρα;
Κι ας αποφασίσουμε εμείς οι βλάκες, να βρούμε τα σημεία που μας ενώνουν. Γκώσαμε από διαχωρισμούς και διχασμούς. Καριέρες χτίστηκαν πάνω σε αυτούς. Όμως ξεχνούν και ξεχνάμε. Κι είναι κακό πράγμα να ξεχνάει κανείς, πως κοντεύουν επτά χρόνια πια. Τα σταγονίδια της Χούντας γίναν χοντρές σταγόνες που φαίνονται καθαρά πια. Κανείς μας δεν θα χει γλιτωμό. Κανένας δεν θα μείνει απείραχτος να μας πει « Στα ΄λεγα εγώ». Κι όλο και θα λιγοστεύουμε όσοι θα μπορούμε να πληρώσουμε τον λογαριασμό του κλιματιστικού, που τώρα καίμε, γιατί δεν αντέχεται κι η αυτή η ζέστη…
T.Φ.
*στην φωτογραφία ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της Μπολόνια σήμερα με το σταματημένο ρολόι στις 10.30 πμ. απο τις 2 Αυγούστου 1980 πρωτη ημέρα διακοπών των Ιταλών που συνέβη στην Ιταλία η πιο πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στην ιστορία της χώρας μεταπολεμικά. Ενας εκρηκτικός μηχανισμός εξερράγη στο κτίριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού της Μπολόνιας, σκοτώνοντας 85 ανθρώπους και τραυματίζοντας 200. Η τρομοκρατική αυτή ενέργεια είναι γνωστή στην Ιταλία ως Strage di Bologna. Δράστες ήταν τα μέλη της ακροδεξιάς οργάνωσης Nuclei Armati Rivoluzionari ο Giuseppe Valerio Fioravanti η Francesca Mambro και ο Luigi Ciavardini. Χρειάστηκε άμεση κοινωνική κινητοποίηση των κατοίκων, ομάδες περιφρούρησης και συνεχεις διαδηλώσεις και πιέσεις για να ξεκαθαρίσει η υπόθεση και να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι.
37 χρόνια μετά και 7 χρόνια κρίσης με άνοδο της ακροδεξιάς στη χώρα μας, κανείς μας δεν είναι αθώος, κανείς μας στο απυρόβλητο, κανείς μας ανεύθυνος. Κανείς.