«Το σπίτι με τα γελαστά παράθυρα» από την Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 στα πλαίσια του αφιερώματος Ο Κίτρινος Τρόμος (Cinema Giallo) προβάλλει σε πρώτη προβολή τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 2 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665)  το θρίλερ του Πούπι Αβάτι Το σπίτι με τα γελαστά παράθυρα (Ιταλία, 1976, έγχρωμη, 106′). Παίζουν: Λίνο Καπολίτσιο, Φραντσέσκα Κραβιάνο, Τζιάνι Καβίνα.

Η ταινία είναι μια ευγενική προσφορά του 20ού Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και του κ. Νίνου Φένεκ Μικελίδη, ενώ η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ. Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό. Στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Κώστα Τσιναρίδη.

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Η τέχνη ως μέσο δημιουργικής αυθαιρεσίας.

Ένας συντηρητής έργων τέχνης καλείται να επιδιορθώσει μια τοιχογραφία σε μια εκκλησία μιας μικρής ιταλικής επαρχιακής πόλης. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται.

Η ανάλυση του Κώστα Τσιναρίδη που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Η “τρέλα” του καλλιτέχνη είναι ένα χαρακτηριστικό που έχει απασχολήσει κατά καιρούς κοινό και κριτικούς. Μπορεί να οδηγήσει τον καλλιτέχνη σε μεγάλη έμπνευση και δημιουργικότητα. Μπορεί όμως και να τον στιγματίσει ως κοινωνικά παράξενο και να τον οδηγήσει στην απομόνωση. Και τότε μπορεί να γεννηθεί μέχρι και ο τρόμος αν ο καλλιτέχνης επιμείνει στη δημιουργία του. Ακριβώς πάνω σε αυτές τις συμβάσεις ξεδιπλώνονται οι προβληματισμοί του Πούπι Αβάτι στο “Σπίτι με τα γελαστά παράθυρα”.

    Ένας συντηρητής έργων τέχνης (Λίνο Καπολίτσιο) καλείται να επιδιορθώσει μια τοιχογραφία σε μια εκκλησία μιας μικρής επαρχιακής πόλης. Εντυπωσιάζεται από το θέμα της και αποφασίζει να μάθει περισσότερα για τον δημιουργό της. Το εγχείρημά του δεν είναι εύκολο, καθώς δέχεται απειλητικά τηλεφωνήματα, ενώ γρήγορα αρχίζουν και οι φόνοι των ανθρώπων που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν στην έρευνά του. Φυσικά, όλα σχετίζονται με την απομόνωση που είχε δεχτεί ο εκκεντρικός ζωγράφος από τους κατοίκους, κάτι που τον οδήγησε στην αυτοκτονία.

    Ο Αβάτι εξερευνά τον ψυχισμό του αυτόχειρα ζωγράφου με τρόπο που τον κάνει να φαίνεται ωσεί παρών, παρά τη φυσική του απουσία. Ο ζωγράφος ήταν αφοσιωμένος στη ρεαλιστική απεικόνιση των ανθρώπινων συναισθημάτων, κάτι που ενόχλησε το κοινό του. Αυτή η δεικτική του ματιά τον δυσκόλευε να βρει μέχρι και μοντέλα, με αποτέλεσμα να αναγκάζεται να ποζάρει ο ίδιος για τα έργα του. Ίσως και η σιωπή της κοινωνίας σχετικά με τους φόνους να είναι ένας τρόπος εσωτερικής εξαγοράς των τύψεών της για την απομόνωση των πρωτοπόρων καλλιτεχνών.

    Οι παραπάνω προβληματισμοί του Αβάτι δε βαίνουν εις βάρος των συμβάσεων των ταινιών τρόμου. Αντίθετα, δένουν αρμονικά μαζί τους. Ο συντηρητής προσπαθεί να λύσει το μυστήριο και σταδιακά οδηγείται στη συνειδητοποίηση ότι και ο ίδιος είναι ένα υποψήφιο “μοντέλο” προς θυσία. Οι κοινωνικές του επαφές και η ερωτική του σχέση κάνουν ακόμα πιο πικρή την πορεία του προς το τέλος.

    Το φινάλε της ταινίας είναι εντέλει διδακτικό για τον ήρωα. Όταν η κοινωνία αδιαφορεί μπροστά στο ανθρώπινο δράμα των μεμονωμένων μελών της, τότε η απομόνωση των “τρελών” είναι σχεδόν αναπόφευκτη. Το μόνο που μένει είναι η πικρή και αναπάντεχή τους εκδίκηση.»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε το Σπίτι με τα γελαστά παράθυρα είναι:

1. Για την παραβολική ματιά του Αβάτι.

2. Για την εγκεφαλική πλοκή.

3. Για τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Λίνο Καπολίτσιο.

4. Για τον δεύτερο ρόλο του Τζιάνι Καβίνα.

5. Για τη θολή έγχρωμη φωτογραφία.

6. Για τα απειλητικά σκηνικά.

7. Για τα φλας-μπακ.

8. Για την υποδόρια απειλή των αγιογραφιών.

9. Για το αρρωστημένο κλίμα της ιταλικής υπαίθρου.

10. Για το πικρό τέλος.

Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 παρουσιάζει το θρίλερ του Ντάριο Αρτζέντο Το πουλί με τα κρυστάλλινα φτερά (1970).