Μία ανάσα από τον Χρυσό Φοίνικα και τελικά Βραβείο σεναρίου στις Κάννες με την υπογραφή της Σελίν Σιαλμά (Water Lilies, Tomboy, Girlhood) για μία ιστορία αγάπης που αναπτύσσεται τόσο αυθόρμητα που φαντάζει ως η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων μίας σχέσης που οικοδομείται με ευαισθησία κι ειλικρίνεια.
Aργό πρώτο μισό και κορύφωση στο δεύτερο, όταν οι αναστολές δίνουν τη θέση τους στα ένστικτα και τα συναισθήματα κυριεύουν τη λογική, με τα θέλω να κερδίζουν για λίγο την μάχη απέναντι στα πρέπει.
Η Μαριάν είναι ζωγράφος. Κάνει μαθήματα σε νεαρές κοπέλες. Ξαφνικά γίνεται δέκτης μίας πρότασης-πρόκλησης. Δε χάνει χρόνο κι αμέσως το τοπίο αλλάζει. Έρχεται αντιμέτωπη με νέα δεδομένα σε αχαρτογράφητα εδάφη. Μεταφερόμαστε κάπου μεταξύ 1760-70 στη Γαλλία και τη Βρετάνη. Yποχρέωσή της η σχεδίαση του γαμήλιου πορτραίτου της Ελοίζ κάτω από άκρα μυστικότητα, δίχως η ίδια να καταλάβει το παραμικρό. Για να τα καταφέρει πρέπει να τη γνωρίσει καλά και να διεισδύσει στα άδυτα της ψυχής της.
Αυτή η διαδικασία θα φέρει πιο κοντά της δύο γυναίκες. Σκιαγραφούνται υποδειγματικά δύο χαρακτήρες γεμάτοι τραύματα, απωθημένα, ιδιαιτερότητες, ανάγκη για επικοινωνία. Αναζητούν τη δική τους σωτηρία, την ελευθερία από τη φυλακή της καταπίεσης. Η θάλασσα είναι συγχρόνως τόσο κοντά, μα τόσο μακριά και το παρελθόν τις στοιχειώνει. Αναπτύσσεται μία ιδιαίτερη σχέση αλληλεγγύης, που θα γίνει σαφής, όταν η μητέρα της Ελοίζ, κοντέσα της εποχής αποχωρήσει για λίγες ημέρες από το σπίτι με προορισμό το Μιλάνο.
Τότε πιο έντονα εισέρχεται στην πλοκή μία ακόμα κοπέλα. Εδώ ακριβώς έχουμε την αποθέωση του πνεύματος της βοήθειας, της κατανόησης και της αρετής της συντροφικότητας. Η απουσία των ανδρών είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Η φλόγα μεγαλώνει κι η έκρηξη είναι θέμα χρόνου. Η φωτογραφία της Claire Manthon δίνει ιδιαίτερο χρώμα. Φέρνει την ταινία στο σήμερα. Αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του “παιχνιδιού” με τα βλέμματα και της επιτυχίας στον δρόμο για την ανακάλυψη της ταυτότητας.
Η Adele Haenel (120 Xτύποι το Λεπτό, το Άγνωστο Κορίτσι) ξεχωρίζει με την ερμηνεία της, στην τρίτη της συνεργασία με τη σκηνοθέτη. Μαγνητίζει τον θεατή που την ακολουθεί πιστά σε ολόκληρη τη διαδρομή της. Αρχικά μοιάζει φοβισμένη κι αφελής, μα στην πραγματικότητα είναι παρατηρητική και σκεπτική. Ακτινογραφεί τα πάντα γύρω της κι είναι τόσο δυνατή, ώστε να επιβιώσει μέσα σε ένα νοσηρό περιβάλλον που έχει προ-αποφασίσει το μέλλον της. Δίπλα της η Noemie Merlant αποτελεί την πυξίδα της. Απελευθερώνει τις αισθήσεις κι οδηγεί τις κινήσεις της.
Mία επανάσταση, μία βουτιά στο ανεκπλήρωτο που θα κρατήσει λίγο, αλλά θα αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της για πάντα και θα διαλύσει δύο ζωές. Τα ταμπού κι οι προκαταλήψεις θα δώσουν τη θέση τους στο πάθος. Η φύση ενώνει, η Τέχνη ενώνει, ο Πολιτισμός ενώνει, η εποχή όμως καταδικάζει κάθε σκέψη για κάτι περισσότερο. Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Ο σελιδοδείκτης θα μείνει για πάντα στη σελίδα 28 κι η ζωή θα συνεχίζεται … Πληγή που θα μείνει ανοιχτή, όσος χρόνος κι αν περάσει.